ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 823

บทที่ 823 หาถึงที่

บ่ายอีกวัน ตระกูลโจว ณ โลกยู่

มีรถยนต์หรูหราหลายคันจอดอยู่ที่หน้าประตูของคฤหาสน์ตระกูลโจว และตรงป้ายทะเบียนของรถยนต์ก็มีคำว่า“หลิน”กำกับอยู่

เมื่อเห็นเช่นนี้ก็รู้แล้วว่ารถยนต์ทั้งหมดนี้เป็นของตระกูลหลิน

ตั้งแต่เมื่อวันที่หลินจื่อเจ๋ถูกเฉินเกอสั่งสอนแล้วกลับไปถึงบ้าน พี่ชายของเขาหลินจื่ออ๋างก็ได้นำเรื่องนี้ไปรายงานให้พ่อของเขา ซึ่งก็คือเจ้าบ้านของตระกูลหลินหลินอ้าวนั้นเอง

และเมื่อหลินอ้าวรู้ว่าลูกชายของตัวเองโดนทุบตี ก็รู้สึกโกรธหนักมาก

โดยเดิมทีเขาก็เป็นคนประเภทที่หวงลูกตัวเองอยู่แล้ว แน่นอนว่าเขารับไม่ได้ที่ลูกชายของตัวเองได้รับบาดเจ็บ

ดังนั้นในวันที่สองเขาก็พาคนมาถามเรื่องราวความเป็นมาที่ตระกูลโจวอย่างรวดเร็ว

“เจ้าบ้านโจว ลูกชายของฉันจื่อเจ๋ถูกแฟนหนุ่มของลูกสาวเธอทำร้ายจนได้รับบาดเจ็บ เรื่องนี้คุณจะจัดการอย่างไร？วันนี้คุณต้องให้คำอธิบายที่สมเหตุสมผลกับฉัน！”

หลินอ้าวนั่งไขว่ห้าง อยู่ในคฤหาสน์ และมองไปที่เจ้าบ้านของตระกูลโจวโจวหยุนซานพร้อมพูดด้วยความโกรธ

“ลูกชายคุณต่างหากที่ระรานฉันไม่ปล่อย ดังนั้นแฟนของฉันเลยออกมือสั่งสอนเขา และทั้งหมดนี้ลูกชายของคุณมันสมควรโดนสั่งสอนเอง！”

ไม่รอให้โจวหยุนซานเอ่ยปากพูด โจวโน่ที่ยืนอยู่ด้านช้างก็ตะโกนตอบโต้หลินอ้าวอย่างเสียงดัง

“โน่เอ๋อ หยุดพูด！”

หลังจากที่โจวหยุนซานได้ยินดังนั้น ก็รีบตะโกนตำหนิโจวโน่ทันที

และทันใดนั้นเองโจวโน่ก็ไม่กล้าพูดอะไรอีก และยืนอยู่ด้านข้างอย่างเชื่อฟัง

ใบหน้าของหลินอ้าวเต็มไปด้วยความมืดมน รวมไปถึงลูกชายคนโตที่ยืนอยู่ด้านข้างก็มีสีหน้าที่เยือกเย็น และเผยอำนาจความแข็งแกร่งที่ทรงพลังออกมา

โจวหยุนซานมองไปที่หลินจื่ออ๋าง และเขาก็รู้ว่าลูกชายคนโตคนนี้ของตระกูลมีอำนาจที่แข็งแกร่ง และไม่ใช่บุคคลที่จะยั่วยุหาเรื่องได้ง่ายๆ

“เจ้าบ้านหลิน เรื่องนี้ทางสองฝ่ายเราต่างก็มีส่วนเกี่ยวข้อง และฉันก็ขอโทษลูกชายคุณแทนลูกสาวฉันด้วย แต่ว่าเรื่องนี้ลูกชายของคุณเป็นคนก่อเรื่องก่อน ดังนั้นฉันหวังว่าลูกชายของคุณอย่ามาระรานลูกสาวฉันอีก！”

หลังจากที่เงียบไปสักครู่ โจวหยุนซานก็ได้เสนอแนะ และพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ

ในฐานะเจ้าบ้านของตระกูลโจว แน่นอนว่าโจวหยุนซานเองก็จะไม่ยอมไปประนีประนอมหลินอ้าวมากนัก

“โจวหยุนซาน คุณไม่ต้องพูดอะไรพวกนี้กับฉัน ฉันจะบอกคุณ วันนี้คุณจะให้ลูกสาวของคุณไปขอโทษลูกชายของฉันดีๆ หรือจะให้ตระกูลหลินของฉันกำจัดตระกูลโจวของคุณ！”

นิสัยของหลินอ้าวก็เย่อหยิ่งมากเช่นกัน เขาตบไปที่โต๊ะโดยตรง และข่มขู่ด้วยความโกรธ

ทันใดนั้นเอง โจวหยุนซานก็ขมวดคิ้ว และสีหน้าของเขาก็มืดมนลง เขาคาดไม่ถึงว่าหลินอ้าวจะเย่อหยิ่งขนาดนี้ ถึงกับเอ่ยปากบอกว่าจะกำจัดตระกูลโจวของตัวเอง ซึ่งไม่เอาตระกูลโจวของตัวเองไว้ในสายตาเขาเลย

“เจ้าบ้านหลิน คำพูดนี้ของคุณก็บ้าระห่ำเกินไปหรือเปล่า ตระกูลโจวของเราสามารถตั้งหลักอยู่ในโลกยู่ได้ ก็ไม่ใช่จะถูกรังแกได้ง่ายๆ！”

น้ำเสียงของโจวหยุนซานมืดลงทันที พร้อมตอบกลับเขาไปอย่างเย็นชา

“ฮึ！”

“ใช่เหรอ？ถ้าอย่างนั้นฉันก็อยากจะลองดู！”

หลินอ้าวส่งเสียงออกมาด้วยความรังเกียจ

พูดจบ หลินอ้าวก็ยกมือขึ้นมาแล้วโบกมือ ทันใดนั้นเองก็มีชายที่แข็งแกร่งในชุดดำหลายสิบคนพุ่งเข้ามาจากทางประตู

เมื่อเห็นเช่นนี้ สมาชิกของตระกูลโจวต่างก็รู้สึกตื่นตระหนกเล็กน้อย

“บังอาจ ที่นี่มันตระกูลโจว พวกคุณคิดว่าเป็นสถานที่ที่พวกคุณสามารถทำอะไรก็ได้เหรอ！”

โจวโน่ไม่สามารถทนได้อีกต่อไป จึงเดินออกมา พร้อมกับจ้องมองและตะคอกใส่หลินอ้าวพวกเขา

หลินจื่ออ๋างก้าวเท้าออกมา และยืนอยู่ตรงหน้าของโจวโน่ พร้อมกับจ้องมองโจวโน่ด้วยสายตาที่รุนแรง

“โจวโน่ ฉันรู้ว่าน้องชายของฉันชอบคุณมาโดยตลอด และถ้าตอนนี้คุณยอมไปอยู่กับน้องชายฉันวันหนึ่งละก็ ฉันจะพิจารณาปล่อยตระกูลโจวของพวกคุณ มิฉะนั้น ฉันจะทำให้คุณและตระกูลโจวของคุณต้องชดใช้”

หลินจื่ออ๋างข่มขู่และให้เงื่อนไขกับโจวโน่หนึ่งอย่าง

“แล้วถ้าฉันไม่ตกลงล่ะ？”

โจวโน่เองก็ไม่ใช่คนประเภทที่อ่อนแอ จึงรีบตอบโต้หลินจื่ออ๋างกลับพร้อมกับสายตาที่เย็นชา

“ไม่ตกลง งั้นก็อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจละกัน！”

หลินจื่ออ๋างปลดปล่อยอำนาจของตัวเองออกมา พร้อมกล่าวด้วยความโกรธ