ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 825

บทที่ 825 แนะนำ

ไม่นาน ก็เห็นชายวัยชราที่สวมเสื้อคลุมยาว ที่มีตราสีทองอยู่ตรงหน้าเดินเข้ามาจากประตูบ้านของตระกูลโจว

ซึ่งคนคนนี้ก็คืออาจารย์เหอเฉิงปรมาจารย์ฮู้ชั้นที่สองของสหภาพแรงงานฮุ้นั่นเอง

“เหอเฉิง มาแล้วเหรอ！”

เมื่อเห็นการมาถึงของเหอเฉิง โจวหยุนซานก็รีบวิ่งเข้าไปทักทายอย่างรวดเร็ว

“หยุนซาน คุณหาฉันมาที่นี่มีเรื่องอะไรเหรอ？”

เหอเฉิงถามโจวหยุนซานโดยตรง

พวกเขาสองคนเป็นเพื่อนเก่ากันแล้ว ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องพูดอะไรเพิ่มเติมเกี่ยวกับความสุภาพ

“คืออย่างนี้ ฉันแนะนำคนคนหนึ่งให้คุณ เขาอยากจะเรียนรู้เกี่ยวกับการสร้างฮู้เวทย์ ดังนั้นเลยเชิญคุณมาเจอหน้ากับเขาสักหน่อย ถือว่าเห็นแก่หน้าของฉันเถอะนะ！”

โจวหยุนซานส่งรอยยิ้มที่เป็นมิตรให้กับเหอเฉิงและอธิบาย

เมื่อเหอเฉิงได้ยินเช่นนั้น ก็ผงะเล็กน้อย

“คงไม่ใช่จะแนะนำลูกสาวสุดที่รักของคุณให้มาเป็นลูกศิษย์ของฉันใช่ไหม？”

เหอเฉิงพูดติดตลกใส่โจวหยุนซานทันที

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า！”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ โจวหยุนซานก็หัวเราะออกมาทันที

“ถ้าเป็นเธอจริง ๆละก็ฉันเองก็ดีใจ แต่ว่าโน่เอ๋อเธอมีความคิดเป็นของตัวเอง ดังนั้นเธอเลยไม่อยากเรียนฮู้เวทย์ และคนที่ฉันจะแนะนำให้คุณคือเขาคนนี้ต่างหาก！”

โจวหยุนซานอธิบายให้เหอเฉิง และระหว่างที่อธิบายอยู่เขาก็ชี้ไปที่เฉินเกอที่ยืนอยู่ด้านข้าง

เหอเฉิงกวาดสายตา แล้วมองไปที่เฉินเกอ

“เฉินเกอ คนนี้ก็คืออาจารย์เหอเฉิง ปรมาจารย์ฮู้ชั้นที่สองของสหภาพแรงงานฮู้！”

โจวหยุนซานกล่าวแนะนำให้เฉินเกอ

และเมื่อเฉินเกอได้ยินแล้ว จึงรีบกล่าวทักทายเหอเฉิงด้วยความเคารพ：“สวัสดีครับอาจารย์เหอเฉิง ผมชื่อเฉินเกอ ได้ยินมานานแล้วว่าท่านอาจารย์เหอเฉิงมีความสามารถระดับสูงในด้านการสร้างฮู้เวทย์ ดังนั้นผมจึงอยากได้ท่านมาเป็นอาจารย์ของผม เพื่อเรียนรู้วิธีการสร้างฮู้เวทย์ ！”

เมื่อได้ยินคำพูดของเฉินเกอ เหอเฉิงก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

“หยุนซาน คุณเองก็รู้จักฉันดีที่สุดแล้ว ว่าฉันไม่รับลูกศิษย์ง่ายๆ”

เหอเฉิงมองไปที่โจวหยุนซานพร้อมกล่าวเตือน

บอกตามตรง เหอเฉิงไม่ค่อยมีความสนใจในตัวของเฉินเกอเท่าไหร่นัก

แต่ถ้าโจวโน่เป็นคนที่อยากเรียนฮู้เวทย์ละก็ เหอเฉิงจะรีบตอบตกลงทันที เพราะว่าเธอคือลูกสาวของโจวหยุนซาน แน่นอนว่าตัวเองต้องให้เกียรติเขาอยู่แล้ว

แต่ตอนนี้เป็นบุคคลที่แปลกหน้าคนหนึ่ง เหอเฉิงจึงไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่

“เหอเฉิง เรื่องนี้ฉันรู้ แต่เขาไม่ใช่คนธรรมดานะ เขามีพรสวรรค์ อีกอย่างอำนาจของเขาก็ไม่ธรรมดา และเขาก็เป็นเพื่อนที่ดีของโน่เอ๋อด้วย ดังนั้นคุณลองคิดทบทวนดู”

โจวหยุนซานพยักหน้า แล้วอธิบายให้เหอเฉิงฟัง

“ฉันเข้าใจความหมายของคุณ หยุนซาน คุณต้องการให้ฉันยกเว้นแล้วรับเขาเป็นลูกศิษย์ใช่หรือเปล่า？เอาอย่างนี้ ฉันออกบททดสอบเขาข้อหนึ่ง ถ้าเขาสามารถผ่านการทดสอบได้ ฉันก็จะรับเขาเป็นลูกศิษย์ของฉัน คุณคิดว่าไง？”

แน่นอนว่าเหอเฉิงรู้ใจของเพื่อเก่าคนนี้ของตัวเอง และในเมื่อเพื่อนเก่าของตัวเองเป็นคนเอ่ยปากพูดเอง แน่นอนว่าเขาไม่สามารถไม่ให้เกียรติเขาได้ ดังนั้นจึงเกิดความคิดนี้และพูดขึ้นมา

โจวหยุนซานมองไปที่เฉินเกอ เพื่อถามความคิดเห็นของเฉินเกอ

“ไม่มีปัญหา ผมตกลง ถ้าผมทดสอบไม่ผ่าน ผมเฉินเกอจะไม่ไปรบกวนอาจารย์เหอเฉิงท่านอีก！”

เฉินเกอรีบตอบตกลงทันที

จากนั้น เหอเฉิงก็สะบัดมือ ปากกาหมึกและกระดาษฮู้เวทย์ก็ปรากฏอยู่ตรงหน้าของเฉินเกอและตัวเขาเอง

“การทดลองของฉันง่ายมาก และถ้าคุณมีพรสวรรค์จริง ๆ ก็วาดฮู้เวทย์ตามแบบเดียวกับที่ฉันวาดออกมา และถ้าผ่าน ฉันก็จะรับคุณเป็นลูกศิษย์！”

เหอเฉิงอธิบายสั้นๆให้กับเฉินเกอ