ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 825

บทที่ 825 แนะนำ

ไม่นาน ก็เห็นชายวัยชราที่สวมเสื้อคลุมยาว ที่มีตราสีทองอยู่ตรงหน้าเดินเข้ามาจากประตูบ้านของตระกูลโจว

ซึ่งคนคนนี้ก็คืออาจารย์เหอเฉิงปรมาจารย์ฮู้ชั้นที่สองของสหภาพแรงงานฮุ้นั่นเอง

“เหอเฉิง มาแล้วเหรอ！”

เมื่อเห็นการมาถึงของเหอเฉิง โจวหยุนซานก็รีบวิ่งเข้าไปทักทายอย่างรวดเร็ว

“หยุนซาน คุณหาฉันมาที่นี่มีเรื่องอะไรเหรอ？”

เหอเฉิงถามโจวหยุนซานโดยตรง

พวกเขาสองคนเป็นเพื่อนเก่ากันแล้ว ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องพูดอะไรเพิ่มเติมเกี่ยวกับความสุภาพ

“คืออย่างนี้ ฉันแนะนำคนคนหนึ่งให้คุณ เขาอยากจะเรียนรู้เกี่ยวกับการสร้างฮู้เวทย์ ดังนั้นเลยเชิญคุณมาเจอหน้ากับเขาสักหน่อย ถือว่าเห็นแก่หน้าของฉันเถอะนะ！”

โจวหยุนซานส่งรอยยิ้มที่เป็นมิตรให้กับเหอเฉิงและอธิบาย

เมื่อเหอเฉิงได้ยินเช่นนั้น ก็ผงะเล็กน้อย

“คงไม่ใช่จะแนะนำลูกสาวสุดที่รักของคุณให้มาเป็นลูกศิษย์ของฉันใช่ไหม？”

เหอเฉิงพูดติดตลกใส่โจวหยุนซานทันที

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า！”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ โจวหยุนซานก็หัวเราะออกมาทันที

“ถ้าเป็นเธอจริง ๆละก็ฉันเองก็ดีใจ แต่ว่าโน่เอ๋อเธอมีความคิดเป็นของตัวเอง ดังนั้นเธอเลยไม่อยากเรียนฮู้เวทย์ และคนที่ฉันจะแนะนำให้คุณคือเขาคนนี้ต่างหาก！”

โจวหยุนซานอธิบายให้เหอเฉิง และระหว่างที่อธิบายอยู่เขาก็ชี้ไปที่เฉินเกอที่ยืนอยู่ด้านข้าง

เหอเฉิงกวาดสายตา แล้วมองไปที่เฉินเกอ

“เฉินเกอ คนนี้ก็คืออาจารย์เหอเฉิง ปรมาจารย์ฮู้ชั้นที่สองของสหภาพแรงงานฮู้！”

โจวหยุนซานกล่าวแนะนำให้เฉินเกอ

และเมื่อเฉินเกอได้ยินแล้ว จึงรีบกล่าวทักทายเหอเฉิงด้วยความเคารพ：“สวัสดีครับอาจารย์เหอเฉิง ผมชื่อเฉินเกอ ได้ยินมานานแล้วว่าท่านอาจารย์เหอเฉิงมีความสามารถระดับสูงในด้านการสร้างฮู้เวทย์ ดังนั้นผมจึงอยากได้ท่านมาเป็นอาจารย์ของผม เพื่อเรียนรู้วิธีการสร้างฮู้เวทย์ ！”

เมื่อได้ยินคำพูดของเฉินเกอ เหอเฉิงก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

“หยุนซาน คุณเองก็รู้จักฉันดีที่สุดแล้ว ว่าฉันไม่รับลูกศิษย์ง่ายๆ”

เหอเฉิงมองไปที่โจวหยุนซานพร้อมกล่าวเตือน

บอกตามตรง เหอเฉิงไม่ค่อยมีความสนใจในตัวของเฉินเกอเท่าไหร่นัก

แต่ถ้าโจวโน่เป็นคนที่อยากเรียนฮู้เวทย์ละก็ เหอเฉิงจะรีบตอบตกลงทันที เพราะว่าเธอคือลูกสาวของโจวหยุนซาน แน่นอนว่าตัวเองต้องให้เกียรติเขาอยู่แล้ว

แต่ตอนนี้เป็นบุคคลที่แปลกหน้าคนหนึ่ง เหอเฉิงจึงไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่

“เหอเฉิง เรื่องนี้ฉันรู้ แต่เขาไม่ใช่คนธรรมดานะ เขามีพรสวรรค์ อีกอย่างอำนาจของเขาก็ไม่ธรรมดา และเขาก็เป็นเพื่อนที่ดีของโน่เอ๋อด้วย ดังนั้นคุณลองคิดทบทวนดู”

โจวหยุนซานพยักหน้า แล้วอธิบายให้เหอเฉิงฟัง

“ฉันเข้าใจความหมายของคุณ หยุนซาน คุณต้องการให้ฉันยกเว้นแล้วรับเขาเป็นลูกศิษย์ใช่หรือเปล่า？เอาอย่างนี้ ฉันออกบททดสอบเขาข้อหนึ่ง ถ้าเขาสามารถผ่านการทดสอบได้ ฉันก็จะรับเขาเป็นลูกศิษย์ของฉัน คุณคิดว่าไง？”

แน่นอนว่าเหอเฉิงรู้ใจของเพื่อเก่าคนนี้ของตัวเอง และในเมื่อเพื่อนเก่าของตัวเองเป็นคนเอ่ยปากพูดเอง แน่นอนว่าเขาไม่สามารถไม่ให้เกียรติเขาได้ ดังนั้นจึงเกิดความคิดนี้และพูดขึ้นมา

โจวหยุนซานมองไปที่เฉินเกอ เพื่อถามความคิดเห็นของเฉินเกอ

“ไม่มีปัญหา ผมตกลง ถ้าผมทดสอบไม่ผ่าน ผมเฉินเกอจะไม่ไปรบกวนอาจารย์เหอเฉิงท่านอีก！”

เฉินเกอรีบตอบตกลงทันที

จากนั้น เหอเฉิงก็สะบัดมือ ปากกาหมึกและกระดาษฮู้เวทย์ก็ปรากฏอยู่ตรงหน้าของเฉินเกอและตัวเขาเอง

“การทดลองของฉันง่ายมาก และถ้าคุณมีพรสวรรค์จริง ๆ ก็วาดฮู้เวทย์ตามแบบเดียวกับที่ฉันวาดออกมา และถ้าผ่าน ฉันก็จะรับคุณเป็นลูกศิษย์！”

เหอเฉิงอธิบายสั้นๆให้กับเฉินเกอ

“แปะ แปะ แปะ！”

ในเวลานี้เอง เหอเฉิงก็ปรบมือขึ้น

“ดีมาก คุณเป็นคนที่มีพรสวรรค์จริง ๆ ฉันรับคุณมาเป็นลูกศิษย์ฉันแล้ว！”

ต่อมาเหอเฉิงก็แสดงรอยยิ้มที่ภูมิใจออกมาและมองไปที่เฉินเกอแล้วตอบตกลง และยินดีรับเฉินเกอเป็นลูกศิษย์ของเขา

“ขอบคุณอาจารย์ที่ชื่นชมครับ！”

เฉินเกอรีบกล่าวขอบคุณเหอเฉิงด้วยความเคารพทันที

และเมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนี้ โจวหยุนซานและโจวโน่ต่างก็แสดงท่าทีที่ดีใจออกมา

ยิ่งไปกว่านั้นโจวโน่ดีใจแทนเฉินเกออย่างมาก ไม่คิดว่าเฉินเกอจะสุดยอดขนาดนี้ และสามารถวาดฮู้เวทย์ของอาจารย์เหอเฉิงออกมาอย่างถูกต้อง

“แต่ว่าเฉินเกอ เป็นลูกศิษย์ของฉัน ฉันมีกฎสองข้อที่ต้องบอกกับคุณ！”

เหอเฉิงมองไปที่เฉินเกอด้วยสีหน้าที่เข้มงวดและกล่าว

“เชิญพูดครับอาจารย์ เฉินเกอจะฟังและทำตามคำสอนที่อาจารย์บอกอย่างแน่นอน！”

“ข้อที่หนึ่ง ห้ามใช้ฮู้เวทย์ในโลกยู่โดยไม่ได้รับอนุญาต และข้อสอง ห้ามสอนฮู้เวทย์แก่ผู้อื่น！”

ได้ยินแค่เหอเฉิงพูดกฎออกมาแค่สองข้อเท่านั้น และสองข้อนี้ก็คือกฎเข้มงวดของสหภาพแรงงานฮู้ ไม่ว่าใครก็ห้ามทำผิดกฎสองข้อนี้ และหากทำผิดละก็จะถูกไล่ออกจากสหภาพแรงงานฮู้ และสูญเสียฐานะสมาชิกของสหภาพแรงงานฮู้

หลังจากที่เฉินเกอได้ยิน ก็รีบจำกฎสองข้อนี้ไว้ในใจของเขาทันที

แต่ว่ากฎข้อที่หนึ่งทำให้เฉินเกอมีความรู้สึกสงสัยเป็นอย่างมาก เพราะเหตุใดถึงไม่สามารถใช้ฮู้เวทย์ในโลกยู่ได้โดยไม่ได้รับอนุญาต？ก็เท่ากับว่าตัวเองสามารถใช้ฮู้เวทย์ได้ก็ต่อเมื่อตัวเองกลับไปที่โลกมนุษย์ แต่ไม่สามารถใช้ในโลกยู่ได้

“เอาล่ะ ตอนนี้ฉันจะพาคุณไปลงชื่อที่สหภาพแรงงานฮู้ และหลังจากที่ลงชื่อเสร็จเรียบร้อยแล้วคุณก็จะกลายเป็นสมาชิกอย่างเป็นทางการของสหภาพแรงงานฮู้ และเป็นลูกศิษย์คนแรกของฉันเหอเฉิงด้วย！”

หลังจากที่บอกกฎให้เขาเสร็จ เหอเฉิงก็เสนอแนะให้เฉินเกอว่า อยากจะฝึกฝนฮู้เวทย์ไม่ใช่เรื่องที่ง่ายๆ และกระบวนการนี้ก็ซับซ้อนมาก อีกอย่างสหภาพแรงงานฮู้ก็มีชื่อเสียงมากในโลกยู่ และเอกลักษณ์ของสหภาพก็สูงส่งมากเช่นกัน

ต่อมา เฉินเกอก็ออกจากบ้านของตระกูลโจวพร้อมกับเหอเฉิง และเดินทางไปที่สหภาพแรงงานฮู้