ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 826

บทที่826 ลอง

ณ สหภาพแรงงานฮู้

เหอเฉิงพาเฉินเกอเดินเข้ามา และมาถึงที่ห้องโถง

และคนที่มาต้อนรับเป็นชายคนหนึ่งที่ใส่ชุดเหมือนเหอเฉิง และรอบข้างของชายคนนี้ก็มีชายหนุ่มเดินติดตามมาด้วย

“อาจารย์เหอเฉิง ดูเหมือนว่าคุณจะรับลูกศิษย์แล้วเช่นกันนิ！”

อีกฝ่ายแสดงรอยยิ้มและทักทายเหอเฉิงทันที

“อาจารย์เกาเล่ คุณจะไปที่ไหนเหรอ？”

คนที่อยู่ตรงหน้าคนนี้มีชื่อว่าเกาเล่ เป็นปรมาจารย์ฮู้ชั้นที่สองของสหภาพแรงงานฮู้ เหมือนเหอเฉิง และทั้งสองคนก็เป็นศิษย์พี่น้องกัน

เพียงแต่ว่าเกาเล่ได้รับลูกศิษย์ของเขาเร็วกว่าเหอเฉิงมาก

“เหอะๆ อาจารย์เกาเล่ นี่คุณกำลังจะไปที่ไหนเหรอ？”

เหอเฉิงยิ้มจางๆ และตอบกลับเกาเล่

“อาจารย์เหอเฉิง ลูกศิษย์ของฉันสร้างฮู้เวทย์ระดับกลางได้ และฉันจะพาเขาไปหาอาจารย์จงเฉิง เพื่อมอบตำแหน่งฉายาผู้ฝึกฮู้ชั้นที่หนึ่งให้เขา！”

เกาเล่บอกให้เหอเฉิงฟังด้วยท่าทีที่ได้ใจ

ภายในสหภาพแรงงานฮู้แบ่งเป็นทั้งหมดสี่ระดับได้แก่ ผู้ฝึกฮู้ นักสร้างฮู้ ปรมาจารย์ฮู้ และปรมาจารย์ใหญ่

ต้องได้รับการยอมรับจากอาจารย์ที่ปรึกษาก่อนถึงจะมีสิทธิ์ได้รับตำแหน่งฉายาผู้ฝึกฮู้ และหลังจากได้รับฉายาผู้ฝึกฮู้ ก็เท่ากับมีสถานที่ในสหภาพแรงงานฮู้ และมีสัญลักษณ์ในสถานะ

และนี่ก็เป็นเหตุผลว่าทำไมเกาเล่ถึงได้ใจและตื่นเต้นมากขนาดนี้

เพราะในระยะเวลาที่ผ่านมานี้ เกาเล่ได้รับลูกศิษย์แต่แรกแล้ว ส่วนเหอเฉิงกลับไม่มีคนที่ทำให้เขาถูกใจ จึงล้าหลังไปมากเป็นเรื่องธรรมดา

และตอนนี้ลูกศิษย์ของเกาเล่ก็กำลังจะได้รับฉายาเป็นผู้ฝึกฮู้ชั้นที่หนึ่งแล้ว ส่วนเหอเฉิงนั้นเขาเพิ่งจะได้รับลูกศิษย์

และนี่ก็ทำให้เกาเล่ดูถูกเหอเฉิงเล็กน้อย และรู้สึกว่าเหอเฉิงแตกต่างกับตัวเองมากเกินไป

“ถ้าอย่างนั้นก็ยินดีด้วย อาจารย์เกาเล่ แต่ว่าลูกศิษย์ของฉันก็จะได้รับฉายาผู้ฝึกฮู้ชั้นที่หนึ่งในเร็วๆนี้！”

เหอเฉิงย้อนตอบกลับเกาเล่อย่างแผ่วเบาโดยไม่ยอมแสดงว่าด้อยกว่า คำพูดของเขาเต็มไปด้วยความมั่นใจ และนั้นก็มาจากความเชื่อมั่นที่มีต่อเฉินเกอที่อยู่ด้านข้างของเขา

เพราะในสายตาของเหอเฉิง เฉินเกอมีพรสวรรค์มากกว่าลูกศิษย์ของเกาเล่มาก และสามารถเหนือกว่าลูกศิษย์ของเกาเล่ได้อย่างแน่นอน

“ดีเลย ถ้าอย่างนั้นฉันจะรอดู และเมื่อถึงเวลาเราสองคนสามารถประลองกันดูได้ ดูสิว่าลูกศิษย์ของคุณสุดยอดหรือลูกศิษย์ของฉันสุดยอด！”

เกาเล่เองก็ส่งหนังสือท้าการประลองให้กับเหอเฉิงล่วงหน้าก่อน

“แน่นอน！”

เหอเฉิงไม่ลังเลที่จะไม่ปฏิเสธ และยอมรับหนังสือการท้าประลองโดยตรง

พูดจบ เกาเล่ก็พาลูกศิษย์ของเขาเดินจากไป

หลังจากที่เกาเล่จากไปแล้ว เฉินเกอก็ถามขึ้นด้วยความสงสัย：“อาจารย์ ทำไมท่านถึงมีความมั่นใจในตัวของผมแบบนี้？”

เหอเฉิงฉีกยิ้ม แล้วอ้าปากอธิบาย：“เพราะฉันเชื่อว่าคุณทำได้อย่างแน่นอน คุณมีพรสวรรค์มาก และสามารถเป็นปรมาจารย์ฮู้ได้แน่นอน！”

เมื่อได้ยินเหอเฉิงชื่นชมตัวเองขนาดนี้ ทำให้เฉินเกอรู้สึกเขินอายเล็กน้อย

นี่ยังไม่ได้เริ่มเรียนรู้กันเลย เหอเฉิงก็มีความคาดหวังและมั่นใจในตัวเองมากขนาดนี้ แบบนี้เขาต้องตั้งใจฝึกฝนจริง ๆแล้ว และจะไม่ทำให้เหอเฉิงผิดหวังเด็ดขาด มิฉะนั้นจะทำให้เหอเฉิงขายหน้าในสหภาพแรงงานฮู้ได้ อีกอย่างเฉินเกอก็ไม่อยากให้เหอเฉิงต้องขายหน้า ดังนั้นเขาต้องเหนือกว่าลูกศิษย์ของเกาเล่ให้ได้