ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี! นิยาย บท 827

สรุปบท บทที่ 827 ระดับหายาก: ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี!

ตอน บทที่ 827 ระดับหายาก จาก ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี! – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง

บทที่ 827 ระดับหายาก คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายใช้ชีวิต ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี! ที่เขียนโดย Light-Knight เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย

บทที่ 827 ระดับหายาก

ครั้งที่สาม เฉินเกอได้เปลี่ยนวิธีการเดินเส้นใหม่อีกครั้ง

บอกตามตรง การเดินเส้นของฮู้เวทย์ลายมังกรทองนี้แปลกประหลาดมาก ไม่ว่าจะเริ่มเดินเส้นจากจุดไหนก็จะได้ผลลัพธ์ที่แตกต่างกัน และมีแต่หาการเดินเส้นที่แท้จริงเส้นนั้นเท่านั้น ถึงจะสามารถสร้างฮู้เวทย์ระดับสุดยอดออกมาได้

ผ่านไปอีกไม่กี่นาที การวาดฮู้เวทย์ครั้งที่สามของเฉินเกอก็เสร็จลง

และครั้งนี้ เฉินเกอมีการพัฒนาขึ้นเยอะมาก

แม้ว่าจะวาดฮู้เวทย์ระดับสุดยอดออกมาไม่สำเร็จ แต่กลับทำให้เขาประสบความสำเร็จในการวาดฮู้เวทย์ระดับหายากได้สำเร็จ

มังกรเงินที่ส่องแสงด้วยสีทองพุ่งออกมาจากฮู้เวทย์ และล้อมอยู่รอบกายของเฉินเกอ

“เฉินเกอ ฝึกฝนเป็นอย่างไรบ้างแล้ว?”

ในเวลานี้เองเหอเฉิงกลับจากไปทำธุระด้านนอก และเดินมาที่สวนหลังบ้านแล้วถามเฉินเกอ

แต่วินาทีต่อมา ดวงตาของเหอเฉิงเบิกกว้าง และแสดงท่าทีน่าเหลือเชื่อออกมา และความประหลาดใจก็ได้ปกคลุมไปทั่วทั้งหน้าของเขา

“ฮู้เวทย์ระดับหายาก!”

เหอเฉิงรีบเดินเข้ามาอย่างไว และมองไปที่มังกรเงินและอุทานขึ้น

ทันทีที่เขาพูด มังกรเงินก็หายไปต่อหน้าต่อตาของเฉินเกอและเหอเฉิง เพราะผลของฮู้เวทย์หมดลง

ผลของฮู้เวทย์ทุกแผ่นสามารถอยู่ได้ในเพียงเวลาแค่ไม่กี่สิบวินาทีเท่านั้น สูงสุดอยู่ได้หนึ่งถึงสองนาที และเมื่อถึงเวลา ผลลัพธ์ของฮู้เวทย์ก็จะหายไป

“นี่ เฉินเกอ นี่คุณเป็นคนวาดมันออกมาเหรอ?”

หลังจากผ่านไประยะหนึ่ง เหอเฉิงเพิ่งตื่นจากความประหลาดใจ และมองไปที่เฉินเกอแล้วถามขึ้น

เฉินเกอพยักหน้าเล็กน้อย แล้วตอบกลับ:“ใช่ครับ อาจารย์ ผมเป็นคนวาดออกมา!”

“คุณวาดฮู้เวทย์ระดับหายากออกมาได้อย่างไร?หรือว่าคุณรู้การเดินเส้นของฮู้เวทย์ระดับหายากเหรอ?”

เหอเฉิงรู้สึกประหลาดใจและถามเฉินเกอด้วยความสงสัย

เพราะคนที่เพิ่งฝึกฝนจะไม่สามารถเดินเส้นฮู้เวทย์ระดับหายากได้ในระยะเวลาสั้นๆแค่นี้ ยิ่งไปกว่านั้นไม่ต้องพูดถึงสร้างฮู้เวทย์ระดับหายากเลย และจำเป็นต้องเรียนรู้และฝึกฝนทุกขั้นตอนก่อนถึงจะสามารถเข้าสู่การฝึกฝนการเดินเส้นระดับหายากได้

แต่ตอนนี้เฉินเกอกลับสร้างฮู้เวทย์ระดับหายากออกมาโดยตรง ซึ่งทำให้คนรู้สึกตะลึงและตกใจหนักมาก

“อาจารย์ ผมก็แค่พยายามฝึกฝนด้วยตัวเองไปเรื่อย ๆ และเปลี่ยนรูปแบบการเดินเส้นของผมไปเรื่อย ๆ หลังจากนั้นฉันก็สำเร็จ!”

เฉินเกออธิบายให้เหอเฉิงฟังอย่างเบาๆ

เหอเฉิงมองไปยังกระดาษฮู้เวทย์ที่ถูกทิ้งเต็มอยู่รอบ ๆ และรู้ว่าเฉินเกอไม่ได้กำลังคุยใหญ่ แต่สิ่งเหล่านี้ต่างก็เป็นผลลัพธ์และความสำเร็จที่เฉินเกอพยายามฝึกฝน

“ไป ไปตำหนักปรมาจารย์กับฉัน ฉันจะพาคุณไปพบปรมาจารย์ใหญ่!”

เหอเฉิงทนไม่ไหวอีกต่อไป จึงจับแขนของเฉินเกอไว้แล้วพูดขึ้นทันที และทั้งสองคนก็ออกจากบ้านและตรงไปยังตำหนักปรมาจารย์อย่างรวดเร็ว

ตำหนักปรมาจารย์ เป็นี่อยู่อาศัยของกู่โฉว ซึ่งเป็นหัวหน้าสหภาพแรงงานฮู้ แปละก็เป็นวิหารฮู้ที่ปรมาจารย์ใหญ่

ข่าวที่น่าประหลาดใจเช่นนี้เหอเฉิงต้องรีบรายงานให้ปรมาจารย์ใหญ่กู่โฉวรู้ เพื่อให้กู่โฉวมอบตำแหน่งฉายาผู้ฝึกฮู้ชั้นที่หนึ่งให้เฉินเกอ

ไม่นาน เหอเฉิงก็พาเฉินเกอมาถึงที่ตำหนักปรมาจารย์

และพวกเขาสองคนก็บังเอิญพบเจอกับเกาเล่และลูกศิษย์ของเขาเจียงหนันที่หน้าประตูตำหนักปรมาจารย์

“อุ๊ย อาจารย์เหอเฉิง คุณก็มาหาปรมาจารย์ใหญ่เหรอ?”

เมื่อเห็นการมาของเหอเฉิง เกาเล่ก็ได้ยิ้มเยาะไปที่เหอเฉิงและถามขึ้นทันที

“อาจารย์เกาเล่ ทำไมคุณถึงอยู่นี่?ลูกศิษย์ของคุณไม่ใช่ได้รับฉายาผู้ฝึกฮู้ชั้นที่หนึ่งแล้วเหรอ?”

เมื่อเห็นการมาของเหอเฉิงและเกาเล่ กู่โฉวจึงเอ่ยปากถามขึ้นช้า ๆ

“กราบเรียนท่านปรมาจารย์ใหญ่ ฉันพาลูกศิษย์ของฉันมารายงานให้ท่าน เพื่อรับตำแหน่งฉายาผู้ฝึกฮู้ชั้นที่หนึ่ง!”

ไม่รอให้เหอเฉิงตอบ เกาเล่ก็รีบเอ่ยปากรายงานให้กู่โฉวก่อน

“หืม?แล้วลูกศิษย์ของคุณสร้างฮู้เวทย์ระดับไหนออกมาได้ล่ะ?”

กู่โฉวถามอีกครั้ง

จะรับตำแหน่งฉายาผู้ฝึกฮู้ชั้นที่หนึ่งนั้น จำเป็นต้องผ่านการยอมรับของปรมาจารย์ใหญ่กู่โฉวถึงจะได้

“ปรมาจารย์ใหญ่ ลูกศิษย์ของฉันเจียงหนันสามารถสร้างฮู้เวทย์ระดับกลางที่ดีที่สุดได้แล้ว!”เกาเล่รีบตอบกลับกู่โฉวทันที พร้อมกับสีหน้าที่เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจที่ไม่สามารถปกปิดได้

“อืม ฮู้เวทย์ระดับกลางที่ดีที่สุด ดีมาก ค่อนข้างมีพรสวรรค์ ได้ ฉันยินยอมให้ตำแหน่งฉายาผู้ฝึกฮู้ชั้นที่หนึ่งแก่ลูกศิษย์ของคุณ คุณไปลงชื่อที่วิหารอย่างเป็นทางการเถอะ!”

หลังจากที่กู่โฉวได้ยินเช่นนั้น ก็พยักหน้าด้วยความภูมิใจและกล่าว

บอกตามตรง ฮู้เวทย์ที่ผู้ฝึกฮู้ชั้นที่หนึ่งสามารถสร้างได้ก็สามารถสร้างได้ถึงขั้นที่ดีที่สุดเท่านั้น

“ขอบคุณท่านปรมาจารย์ใหญ่!”

เกาเล่รีบพาลูกศิษย์ของเขาเจียงหนันกล่าวขอบคุณปรมาจารย์ใหญ่ทันที

“เหอเฉิง คุณล่ะ?คุณก็พาลูกศิษย์ของคุณมารับตำแหน่งฉายาเหมือนกันเหรอ?”

ต่อมากู่โฉวก็มองไปที่เหอเฉิงที่อยู่ด้านข้างแล้วถามขึ้น

“ใช่ครับ ปรมาจารย์ใหญ่ ลูกศิษย์ของฉันชื่อเฉินเกอ เขาสามารถสร้างฮู้เวทย์ระดับสูงได้แล้ว!”

เหอเฉิงรีบเอ่ยปากเล่าให้กู่โฉวฟังทันที

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี!