ตอน บทที่ 827 ระดับหายาก จาก ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี! – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 827 ระดับหายาก คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายใช้ชีวิต ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี! ที่เขียนโดย Light-Knight เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
บทที่ 827 ระดับหายาก
ครั้งที่สาม เฉินเกอได้เปลี่ยนวิธีการเดินเส้นใหม่อีกครั้ง
บอกตามตรง การเดินเส้นของฮู้เวทย์ลายมังกรทองนี้แปลกประหลาดมาก ไม่ว่าจะเริ่มเดินเส้นจากจุดไหนก็จะได้ผลลัพธ์ที่แตกต่างกัน และมีแต่หาการเดินเส้นที่แท้จริงเส้นนั้นเท่านั้น ถึงจะสามารถสร้างฮู้เวทย์ระดับสุดยอดออกมาได้
ผ่านไปอีกไม่กี่นาที การวาดฮู้เวทย์ครั้งที่สามของเฉินเกอก็เสร็จลง
และครั้งนี้ เฉินเกอมีการพัฒนาขึ้นเยอะมาก
แม้ว่าจะวาดฮู้เวทย์ระดับสุดยอดออกมาไม่สำเร็จ แต่กลับทำให้เขาประสบความสำเร็จในการวาดฮู้เวทย์ระดับหายากได้สำเร็จ
มังกรเงินที่ส่องแสงด้วยสีทองพุ่งออกมาจากฮู้เวทย์ และล้อมอยู่รอบกายของเฉินเกอ
“เฉินเกอ ฝึกฝนเป็นอย่างไรบ้างแล้ว?”
ในเวลานี้เองเหอเฉิงกลับจากไปทำธุระด้านนอก และเดินมาที่สวนหลังบ้านแล้วถามเฉินเกอ
แต่วินาทีต่อมา ดวงตาของเหอเฉิงเบิกกว้าง และแสดงท่าทีน่าเหลือเชื่อออกมา และความประหลาดใจก็ได้ปกคลุมไปทั่วทั้งหน้าของเขา
“ฮู้เวทย์ระดับหายาก!”
เหอเฉิงรีบเดินเข้ามาอย่างไว และมองไปที่มังกรเงินและอุทานขึ้น
ทันทีที่เขาพูด มังกรเงินก็หายไปต่อหน้าต่อตาของเฉินเกอและเหอเฉิง เพราะผลของฮู้เวทย์หมดลง
ผลของฮู้เวทย์ทุกแผ่นสามารถอยู่ได้ในเพียงเวลาแค่ไม่กี่สิบวินาทีเท่านั้น สูงสุดอยู่ได้หนึ่งถึงสองนาที และเมื่อถึงเวลา ผลลัพธ์ของฮู้เวทย์ก็จะหายไป
“นี่ เฉินเกอ นี่คุณเป็นคนวาดมันออกมาเหรอ?”
หลังจากผ่านไประยะหนึ่ง เหอเฉิงเพิ่งตื่นจากความประหลาดใจ และมองไปที่เฉินเกอแล้วถามขึ้น
เฉินเกอพยักหน้าเล็กน้อย แล้วตอบกลับ:“ใช่ครับ อาจารย์ ผมเป็นคนวาดออกมา!”
“คุณวาดฮู้เวทย์ระดับหายากออกมาได้อย่างไร?หรือว่าคุณรู้การเดินเส้นของฮู้เวทย์ระดับหายากเหรอ?”
เหอเฉิงรู้สึกประหลาดใจและถามเฉินเกอด้วยความสงสัย
เพราะคนที่เพิ่งฝึกฝนจะไม่สามารถเดินเส้นฮู้เวทย์ระดับหายากได้ในระยะเวลาสั้นๆแค่นี้ ยิ่งไปกว่านั้นไม่ต้องพูดถึงสร้างฮู้เวทย์ระดับหายากเลย และจำเป็นต้องเรียนรู้และฝึกฝนทุกขั้นตอนก่อนถึงจะสามารถเข้าสู่การฝึกฝนการเดินเส้นระดับหายากได้
แต่ตอนนี้เฉินเกอกลับสร้างฮู้เวทย์ระดับหายากออกมาโดยตรง ซึ่งทำให้คนรู้สึกตะลึงและตกใจหนักมาก
“อาจารย์ ผมก็แค่พยายามฝึกฝนด้วยตัวเองไปเรื่อย ๆ และเปลี่ยนรูปแบบการเดินเส้นของผมไปเรื่อย ๆ หลังจากนั้นฉันก็สำเร็จ!”
เฉินเกออธิบายให้เหอเฉิงฟังอย่างเบาๆ
เหอเฉิงมองไปยังกระดาษฮู้เวทย์ที่ถูกทิ้งเต็มอยู่รอบ ๆ และรู้ว่าเฉินเกอไม่ได้กำลังคุยใหญ่ แต่สิ่งเหล่านี้ต่างก็เป็นผลลัพธ์และความสำเร็จที่เฉินเกอพยายามฝึกฝน
“ไป ไปตำหนักปรมาจารย์กับฉัน ฉันจะพาคุณไปพบปรมาจารย์ใหญ่!”
เหอเฉิงทนไม่ไหวอีกต่อไป จึงจับแขนของเฉินเกอไว้แล้วพูดขึ้นทันที และทั้งสองคนก็ออกจากบ้านและตรงไปยังตำหนักปรมาจารย์อย่างรวดเร็ว
ตำหนักปรมาจารย์ เป็นี่อยู่อาศัยของกู่โฉว ซึ่งเป็นหัวหน้าสหภาพแรงงานฮู้ แปละก็เป็นวิหารฮู้ที่ปรมาจารย์ใหญ่
ข่าวที่น่าประหลาดใจเช่นนี้เหอเฉิงต้องรีบรายงานให้ปรมาจารย์ใหญ่กู่โฉวรู้ เพื่อให้กู่โฉวมอบตำแหน่งฉายาผู้ฝึกฮู้ชั้นที่หนึ่งให้เฉินเกอ
ไม่นาน เหอเฉิงก็พาเฉินเกอมาถึงที่ตำหนักปรมาจารย์
และพวกเขาสองคนก็บังเอิญพบเจอกับเกาเล่และลูกศิษย์ของเขาเจียงหนันที่หน้าประตูตำหนักปรมาจารย์
“อุ๊ย อาจารย์เหอเฉิง คุณก็มาหาปรมาจารย์ใหญ่เหรอ?”
เมื่อเห็นการมาของเหอเฉิง เกาเล่ก็ได้ยิ้มเยาะไปที่เหอเฉิงและถามขึ้นทันที
“อาจารย์เกาเล่ ทำไมคุณถึงอยู่นี่?ลูกศิษย์ของคุณไม่ใช่ได้รับฉายาผู้ฝึกฮู้ชั้นที่หนึ่งแล้วเหรอ?”
เมื่อเห็นการมาของเหอเฉิงและเกาเล่ กู่โฉวจึงเอ่ยปากถามขึ้นช้า ๆ
“กราบเรียนท่านปรมาจารย์ใหญ่ ฉันพาลูกศิษย์ของฉันมารายงานให้ท่าน เพื่อรับตำแหน่งฉายาผู้ฝึกฮู้ชั้นที่หนึ่ง!”
ไม่รอให้เหอเฉิงตอบ เกาเล่ก็รีบเอ่ยปากรายงานให้กู่โฉวก่อน
“หืม?แล้วลูกศิษย์ของคุณสร้างฮู้เวทย์ระดับไหนออกมาได้ล่ะ?”
กู่โฉวถามอีกครั้ง
จะรับตำแหน่งฉายาผู้ฝึกฮู้ชั้นที่หนึ่งนั้น จำเป็นต้องผ่านการยอมรับของปรมาจารย์ใหญ่กู่โฉวถึงจะได้
“ปรมาจารย์ใหญ่ ลูกศิษย์ของฉันเจียงหนันสามารถสร้างฮู้เวทย์ระดับกลางที่ดีที่สุดได้แล้ว!”เกาเล่รีบตอบกลับกู่โฉวทันที พร้อมกับสีหน้าที่เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจที่ไม่สามารถปกปิดได้
“อืม ฮู้เวทย์ระดับกลางที่ดีที่สุด ดีมาก ค่อนข้างมีพรสวรรค์ ได้ ฉันยินยอมให้ตำแหน่งฉายาผู้ฝึกฮู้ชั้นที่หนึ่งแก่ลูกศิษย์ของคุณ คุณไปลงชื่อที่วิหารอย่างเป็นทางการเถอะ!”
หลังจากที่กู่โฉวได้ยินเช่นนั้น ก็พยักหน้าด้วยความภูมิใจและกล่าว
บอกตามตรง ฮู้เวทย์ที่ผู้ฝึกฮู้ชั้นที่หนึ่งสามารถสร้างได้ก็สามารถสร้างได้ถึงขั้นที่ดีที่สุดเท่านั้น
“ขอบคุณท่านปรมาจารย์ใหญ่!”
เกาเล่รีบพาลูกศิษย์ของเขาเจียงหนันกล่าวขอบคุณปรมาจารย์ใหญ่ทันที
“เหอเฉิง คุณล่ะ?คุณก็พาลูกศิษย์ของคุณมารับตำแหน่งฉายาเหมือนกันเหรอ?”
ต่อมากู่โฉวก็มองไปที่เหอเฉิงที่อยู่ด้านข้างแล้วถามขึ้น
“ใช่ครับ ปรมาจารย์ใหญ่ ลูกศิษย์ของฉันชื่อเฉินเกอ เขาสามารถสร้างฮู้เวทย์ระดับสูงได้แล้ว!”
เหอเฉิงรีบเอ่ยปากเล่าให้กู่โฉวฟังทันที
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี!
พระเอกแม่งโครต looser จัดสภาพ...