ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 836

บทที่836 ยาคืนญาณ

ครั้งนี้เฉินเกอได้รู้ถึงสาเหตุแล้ว

มิน่าล่ะโสมจูพันปีจึงต้องถูกปกปิดจากโลกภายนอก อีกทั้งยังหาได้ไม่ง่าย ที่แท้เป็นเพราะถูกหลิงจูพิทักษ์เอาไว้อยู่ตลอด

“โสมจูพันปีจะปรากฏตัวบนโลกไม่ได้เด็ดขาด ทันทีที่มันปรากฏตัวจะก่อให้เกิดความหายนะครั้งใหญ่ คุณคงเข้าใจความหมายของฉันแล้วสินะ?”

หลิงจูจ้องไปที่เฉินเกออย่างจริงจังและถาม

เฉินเกอเข้าใจถึงผลของมัน เขาพยักหน้าและตอบ: “ผมเข้าใจแล้ว วางใจเถอะ ผมจะไม่เอาโสมจูพันปีออกไปจากที่นี่!”

“อือ นั่นคือดีที่สุดแล้ว และเพื่อเป็นการแสดงออกซึ่งการขอบคุณคุณ ฉันขอมอบสิ่งสิ่งหนึ่งให้กับคุณ!”

พูดจบ หลิงจูเพียงแค่โบกมือกล่องสมบัติสี่เหลี่ยมขนาดเล็กปรากฏขึ้นในฝ่ามือของเธอ

หลิงจูยื่นกล่องสมบัตินั้นให้กับเฉินเกอ

เฉินเกอรับกล่องนั้นมาด้วยความสงสัยเป็นอย่างยิ่งในใจ และคิดว่าหลิงจูจะมอบสิ่งใดให้เขากันแน่

ภายใต้ความสงสัยนั้น เฉินเกอได้เปิดกล่องดู

เห็นเพียงยาเม็ดเล็ก ๆ ในกล่องสมบัติ

“นี่คือ”

เฉินเกอเงยหน้าและถามหลิงจู

“นี่คือยาคืนญาณ เป็นเพียงเม็ดเดียวอยู่ติดตัวฉันมาตลอด ฉันรู้ว่าคุณนั้นมีพลังที่ไม่ธรรมดา ภายในร่างกายมีแรงพลังมหาศาล บางทีของสิ่งนี้อาจจะมีประโยชน์ต่อคุณ!”

หลิงจูมองและพูดกับเฉินเกอ

เฉินเกอรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยหลังจากได้ฟัง คิดไม่ถึงว่าหลิงจูจะยอมมอบยาคืนญาณที่มีติดตัวอยู่เพียงเม็ดเดียวให้ตนเอง นี่ช่างเป็นของขวัญที่ล้ำค่ามาก

“ขอบคุณท่านมากที่มอบของขวัญล้ำค่านี้ให้แก่ฉัน ฉันตอบแทนท่านได้อย่างไร?” เฉินเกอมองและถามหลิงจู เขารู้สึกว่าตนเองนั้นไม่สามารถจะรับของมาจากคนอื่นแบบนี้ได้

“ฉันไม่ต้องการให้ท่านตอบแทนฉัน!”

หลิงจูตอบกลับอย่างแผ่วเบา

พูดจบหลิงจูก็พาเฉินเกอออกจากสวนดอกไม้และกลับไปที่บ้าน

ในเวลานี้ ด้านนอกเป็นตอนกลางคืนและท้องฟ้าด้านนอกมืดมิด

และที่แคมป์ที่อยู่ห่างหลินซานออกไป

แสงไฟสว่างไสวภายในแคมป์

หลินฉวนและคนอื่น ๆ ได้กลับถึงแคมป์อย่างปลอดภัยแล้ว แต่ว่าพวกเขาทุกคนดูเคร่งขรึมกันมาก

เป็นเพราะเรื่องของเฉินเกอ ดังนั้นทุกคนจึงเหม่อลอยและเจ็บปวดใจอย่างที่สุด

โจวโน่นั่งอยู่ข้างนอกเพียงลำพังและมองออกไปทางหลินซานอยู่ตลอด เธอคาดหวังอย่างมากว่าเฉินเกอจะปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าเธอและกลับมาจากหลินซานอย่างปลอดภัย

“โน่เอ๋อ!”

“โน่เอ๋อ!”

ในตอนนี้ได้ยินเพียงเสียงของโจวหยุนซานที่ดังขึ้น

โจวหยุนซานเข้ามาด้วยความรีบร้อนเพื่อเดินเข้ามาลูกสาวของตนเองโจวโน่

เมื่อเห็นลูกสาวของตนปลอดภัยดี โจวหยุนซานที่ใจคอไม่ดีก็ผ่อนคลายลง

“พ่อ เฉินเกอเขา เขาตกลงไปในหุบเขา!”

โจวโน่กระโดดเข้าไปในอ้อมแขนของโจวหยุนซานและหลั่งน้ำตาออกมา

เมื่อได้ยินข่าว โจวหยุนซานก็ตกใจเช่นกัน

“ลูกว่าอะไรนะ? เฉินเกอพลัดตกลงไปในหุบเขา? เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?”

โจวหยุนซานรู้สึกว่ามันยากที่จะเชื่ออยู่สักหน่อยจึงถามโจวโน่

ถ้าหากเฉินเกอตายแล้วจริง เขาจะบอกกับเหอเฉิงและสหภาพแรงงานฮู้อย่างไร