ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี! นิยาย บท 838

สรุปบท บทที่838 ตระกูลซูแห่งหลิงโจว: ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี!

สรุปเนื้อหา บทที่838 ตระกูลซูแห่งหลิงโจว – ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี! โดย Light-Knight

บท บทที่838 ตระกูลซูแห่งหลิงโจว ของ ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี! ในหมวดนิยายใช้ชีวิต เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย Light-Knight อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที

บทที่838 ตระกูลซูแห่งหลิงโจว

ตอนนี้ ซูมู่หานไม่จำเป็นต้องพูดอะไรอีกแล้ว เธอพาเฉินเสี่ยวเดินออกไปจากที่นี่ทันที

ซูเจิ้นกลับไม่ได้ขวางซูมู่หานไว้ เขารู้ว่าควรทำเช่นไร

หลังจากซูมู่หานจากไปแล้ว หลิวฉ่ายเฟิ่งและซูหงสองแม่ลูกพาซูเจิ้นไปนั่งบนโซฟาเพื่อถามคำถาม

จากคำพูดของซูเจิ้นทำให้หลิวฉ่ายเฟิ่งได้รู้ว่าแท้จริงแล้วก่อนที่จะแต่งงานกับตน ซูเจิ้นคบผู้หญิงคนหนึ่ง ผู้หญิงคนนี้ชื่อมู่หยู่เหอ ก็คือแม่แท้ ๆ ของซูมู่หาน เพียงแต่ว่าภายหลังคนในครอบครัวของซูเจิ้นไม่ยอมรับการคบกันของพวกเขาทั้งสองคน มู่หยู่เหอจึงได้พาซูมู่หานที่เพิ่งจะเกิดได้ไม่นานหนีหายไป

เรื่องนี้ติดอยู่ในก้นบึ้งหัวใจของซูเจิ้นมาตลอด เขาไม่เคยพูดถึงมันเลย

เขาก็คิดว่าจะต้องมีสักวันที่มู่หยู่เหอกับซูมู่หานจะปรากฏตัวต่อหน้าเขาอีกครั้ง แต่คิดไม่ถึงว่าจะเป็นเวลานี้และพบกันในรูปนี้

หลังจากหลิวฉ่ายเฟิ่งและซูหงได้ฟัง สองแม่ลูกก็โมโหเกินจะทานทนได้

การปรากฏตัวของซูมู่หานทำให้สองแม่ลูกตกอยู่ในวิกฤตการณ์โดยสมบูรณ์ พวกเรารู้สึกว่าซูมู่หานเป็นตัวปัญหาที่จะมาแย่งสมบัติตระกูลซูจากพวกเธอไป

แน่นอนว่านี่คือทั้งหมดทั้งมวลที่สองแม่ลูกนั้นกำลังคิด ซูมู่หานกลับไม่คิดแบบนั้นเลย

หลังจากออกมาจากบ้านตระกูลซู ซูมู่หานกับเฉินเสี่ยวก็กลับไปที่โรงแรม

ซูมู่หานนั่งร้องไห้คนเดียวอยู่ข้างหน้าต่าง เธอคิดไม่ถึงว่าพ่อแท้ ๆ ของเธอจะเป็นคนแบบนี้

เฉินเสี่ยวนั่งอยู่ข้าง ๆ เพื่อปลอบใจเธอ เรื่องพวกนี้เป็นเรื่องยากที่จะให้คนทำใจยอมรับได้จริง ๆ

“มู่หาน เธออย่างเสียใจเลยนะ เธอยังมีเสี่ยวเกอและพวกเรานะ พวกเราเป็นครอบครัวของเธอนะ!” เฉินเสี่ยวปลอบใจและลูบหลังของซูมู่หานอย่างอ่อนโยน

ซูมู่หานโผเข้ากอดเฉินเสี่ยวและร้องไห้โฮในทันที เสียงร้องไห้ของเธอทำให้คนที่ได้ยินต้องเศร้าโศกเสียใจตามไปด้วย

ในตอนนี้ อีกด้านหนึ่ง

บ้านตระกูลซู

ซูหงและหลิวฉ่ายเฟิ่งนั่งอยู่ในห้อง สองแม่ลูกดูเหมือนจะกำลังสุมหัวปรึกษาอะไรกัน

“เสี่ยวหง ซูมู่หานโผล่หัวมาจะต้องมีจุดมุ่งหมายอะไรแน่ แล้วยิ่งมาเจอหน้าพ่อแกด้วย พวกเราให้คนไปจัดการเก็บมันก่อน แบบนี้มันไม่มีทางมายุ่งกับเราได้แน่!” หลิวฉ่ายเฟิ่งมองไปที่ซูหงด้วยใบหน้าที่น่ากลัวและกล่าวขึ้น

“ใช่ค่ะ แม่ แม่พูดถูก ผู้หญิงคนนี้จะต้องเข้ามาแย่งสมบัติเราแน่ ๆ อยากจะมีตัวตนในตระกูลซู อย่าให้เธอเข้ามาได้เชียวนะคะ!” ซูหงมีแววตาที่เห็นดีเห็นงามไปด้วยกับแม่ของเธอ สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความเกลียดชัง

พูดจบหลิวฉ่ายเฟิ่งก็เข้าไปกระซิบที่ข้างหูของซูหง ทั้งสองคนพูดคุยไปและแสดงสีหน้าและรอยยิ้มที่โหดร้ายในเวลาเดียวกัน

การสมคบคิดเกิดขึ้นอย่างเงียบ ๆ

และเฉินเกอในเวลานี้ก็ถึงเมืองหลิงโจวแล้ว เมื่อติดต่อซูมู่หานได้แล้วจึงรู้ว่าพวกเขาอยู่ที่ไหน เขารีบไปโรงแรมที่สองคนนั้นพักอยู่ทันที

เมื่อมาถึงห้องพักของซูมู่หานและเฉินเสี่ยวที่โรงแรม

ทันทีที่เปิดประตูซูมู่หานก็โผเข้ากอดเฉินเกอทันทีเหมือนกับกระต่ายขาวตัวน้อยที่ตกใจกลัว

จากนั้นทั้งสามก็นั่งลง ซูมู่หานบอกเฉินเกอเกี่ยวกับสถานการณ์ของตระกูลซู

หลังจากเฉินเกอได้ฟังก็เข้าใจได้ทันที ที่แท้พ่อของซูมู่หานเป็นคนเหยียบเรือสองแคม

“ผมคิดว่าในเมื่อพ่อของคุณแต่งงานมีครอบครัวใหม่แล้ว งั้นก็ช่างเถอะ ไม่ต้องไปหาเขาแล้ว พ่อแบบนี้ไม่มีค่าพอหรอก!” เฉินเกอหันไปพูดกับซูมู่หาน

ซูมู่หานเองก็เห็นด้วยกับคำพูดของเฉินเกอ

“ติ๊งต่อง!”

ในเวลานี้เองเสียงข้อความเข้าในโทรศัพท์มือถือของซูมู่หานก็ดังขึ้น

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ซูหงเลือกจะไม่ปิดบังและตบมือเบา ๆ

“แปะ ๆ ๆ!”

เพียงเห็นคนกลุ่มหนึ่งถือมีดรีบวิ่งออกมาจากพุ่มไม้รอบ ๆ

คนพวกนี้ซูหงได้จัดเตรียมเอาไว้แล้วเพื่อใช้เล่นงานซูมู่หาน เธอต้องการให้ซูมู่หานอันตรธานหายไปจากโลกนี้โดยสิ้นเชิง เช่นนี้จะไม่มีใครมาแย่งตำแหน่งของเธอในตระกูลซูได้

“หึ!”

ซูมู่หานเห็นแล้วหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา

“ซูหง เธอมีปัญญาแค่นี้เองเหรอ? หรือว่าเธอเข้าใจว่าฉันกลับมาเพื่อแย่งตำแหน่งเธอ?” ซูมู่หานรู้ความคิดลึก ๆ ของซูหง

และกล่าวอย่างดูหมิ่น

“ซูมู่หาน จะมาโทษฉันไม่ได้นะ ใครใช้ให้เธอมาที่นี่เพื่อคุกคามฉัน ดังนั้นฉันจะต้องกำจัดเธอไปให้ได้!” ซูหงจ้องไปที่ซูมู่หานและพูดขึ้นด้วยใบหน้าที่น่ากลัว

พูดจบ ซูหงโบกมือให้คนที่เธอพามาเพื่อเป็นสัญญาณ

กลุ่มผู้คนรอบข้างต่างวิ่งเข้าหาซูมู่หานทีละคน

ซูมู่หานที่กำลังจะลงมือ ทันใดนั้นก็มีคนคนหนึ่งพุ่งตัวเข้ามาอย่างรวดเร็ว

“ปัง!”

คลื่นความตกใจสั่นสะเทือนและหลายคนที่ซูหงนำมาทั้งหมดก็เสียชีวิตตรงนั้นเลย

หลังจากซูหงเห็นแล้วเบิกตาโพลง สีหน้าของเธอค่อย ๆ เปลี่ยนไปเป็นหวาดกลัว เธอจะคิดถึงที่ไหนกันว่าซูมู่หานจะมีคนช่วย ครั้งนี้ทำให้เธอเสียท่าจริง ๆ

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี!