ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 839

บทที่839 ศิลาจารึกทงเทียน

หลังจากที่จัดการกับคนรอบด้านแล้ว เฉินเกอจ้องมองไปที่ซูหง

ซูหงในตอนนี้ตกใจกลัวยืนอยู่กับจนไม่กล้าจะก้าวขา

“แก แกอย่าเข้ามา ฉัน ฉันเป็นคนในตระกูลซูนะ!”

เมื่อเห็นเฉินเกอก้าวเข้ามาหาตัวเองทีละก้าว เสียงของซูหงสั่นเครือและพูดกับเฉินเกออย่างหวาดกลัว

แม้แต่ในเวลานี้แล้ว ซูหงก็ยังไม่ลืมแสดงตัวว่าตนเองเป็นคนตระกูลซู โดยคิดจะใช้สถานะของตระกูลซูเพื่อขู่เฉินเกอ เรียกได้ว่าเธอไร้สมองจริง ๆ

“เฉินเกอ พอเถอะค่ะ!”

ในตอนนี้ซูมู่หานเดินเข้ามาเพื่อเป็นสัญญาณ

ไม่ว่าจะพูดยังไงซูหงก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง อีกทั้งยังเป็นลูกสาวของพ่อแท้ ๆ ของตนเอง เธอจึงไม่อยากจะทำอะไรซูหง

“ได้!”

เมื่อได้ซูมู่หานพูดอย่างนั้น เฉินเกอพยักหน้าตอบเล็กน้อย

“ซูหงใช่ไหม คุณฟังผมไว้ให้ดี ถ้าหากคุณกับตระกูลซูของคุณกล้าทำอะไรซูมู่หานอีก ผมรับรองได้ว่าตระกูลซูได้หายไปจากหลิงโจวแน่ ผมพูดจริงทำจริง!”

ซูหงฟังแล้วและรีบพยักหน้าทันทีไม่กล้าพูดอะไร

พูดจบเฉินเกอก็ซูมู่หานออกไปอย่างรวดเร็ว

ส่วนคนที่ตายไปแล้วนั้น คิดว่าซูหงและตระกูลซูน่าจะมีวิธีจัดการได้อยู่แล้ว อย่างไรเสียตระกูลซูก็ไม่มีทางกล้าเปิดเผยอยู่แล้วว่าเป็นฝีมือพวกเขา

หลังจากเฉินเกอและซูมู่หานจากไปได้ไม่นาน ซูหงจึงจะกล้าโทรหาแม่ของเธอหลิวฉ่ายเฟิ่ง และรายงายสถานการณ์ให้เธอทราบ

หลังจากออกมา เฉินเกอก็พาเฉินเสี่ยวและซูมู่หานออกจากเมืองหลิงโจว

เฉพาะพวกเขาออกจากหลิงโจว ซูหงและคนอื่น ๆ ไม่สามารถทำอะไรกับพวกเขาได้และพวกเขาก็ไม่รู้เส้นทางของพวกเขา

ผ่านไปหนึ่งวันหนึ่งคืน ทั้งสามคนก็กลับมาถึงตำหนักสวนหยาง

เมื่อกลับมา ท่านซินแสกุ่ยก็มาหาเฉินเกอ

“ท่านซินแสกุ่ย รีบร้อนมาหาผมขนาดนี้มีเรื่องอะไรรึเปล่าครับ?” เฉินเกอถามท่านซินแสกุ่ยด้วยความสงสัย

“เฉินเกอ ประตูสู่โลกอื่นถูกเปิดออกแล้วนะ ฉันอยากจะถามเธอว่าจะเข้าไปไหม?” ท่านซินแสกุ่ยถามเฉินเกอ

หลังจากเฉินเกอได้ยินสิ่งนี้ก็มีความประหลาดใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา

คิดไม่ถึงจริง ๆ ว่าโลกนี้จะมีโลกอื่นอยู่ด้วยจริง ๆ

“ท่านซินแสกุ่ย ประตูที่เอาไว้ไปโลกอื่นอยู่ที่ไหนครับ?”

หลังจากเฉินเกอนิ่งไปชั่วครู่ก็รีบถามขึ้น

ท่านซินแสกุ่ยยื่นมือออกมาและทำท่าต่อหน้าตัวเอง ทันใดนั้นแสงสีฟ้าก็บินออกมาจากปลายนิ้วของตนเองและพุ่งไปบนท้องฟ้าไกล

“ทางเข้าอยู่ที่ศิลาจารึกทงเทียนของโลกยู่”

ศิลาจารึกทงเทียน เริ่มสั่นสะเทือน จากนั้นบนศิลาจารึกก็เริ่มมีกระแสแสงหมุนวนพุ่งออกมา กระแสหมุนวนนั้นใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ แสงของมันก็สว่างขึ้นเรื่อย ๆ จนกลายเป็นทางเข้าขนาดใหญ่แล้วจึงหยุดลง

ตามมาด้วยมีกลุ่มคนที่แต่งตัวแปลกประหลาดเดินออกมาจากกระแสแสงหมุนวนวงนั้น พวกเขาแตกต่างจากชาวโลกและชาวโลกยู่ พวกเขามาจากอีกโลกหนึ่งที่เรียกว่าแผ่นดินหลิงคง

แผ่นดินหลิงคงกับโลกยู่นั้นมีทางลับเชื่อมหากัน ทางเชื่อมนี้จะเปิดขึ้นในรอบหลายสิบปี เปิดหนึ่งครั้งยาวหนึ่งปี

ภายในหนึ่งปีนี้ จะเดินทางไปมาระหว่างโลกยู่และแผ่นดินหลิงคงได้อย่างอิสระ ถือเป็นช่วงเวลาในการพบปะของทั้งสองโลก

แต่คนจากแผ่นดินหลิงคงไม่เคยเดินทางเข้ามาในโลกยู่มาก่อน มีแต่คนจากโลกยู่ที่เดินทางข้ามไปแผ่นดินหลิงคง ทุกครั้งที่เปิดจะเป็นเช่นนี้เสมอ

“ทุกท่าน วันนี้วันเป็นแห่งการรวมตัวกันของแผ่นดินหลิงคงและโลกยู่ ผมคือคองหมิงผู้พิทักษ์แห่งแผ่นดินหลิงคง อย่างไรก็ตามปีนี้ถือเป็นเรื่องพิเศษ ไม่ใช่ทุกคนจะเดินทางไปแผ่นดินหลิงคงได้ แต่ต้องเป็นผู้ที่มีคุณสมบัติเท่านั้น ถือเป็นกฎใหม่ล่าสุดของแผ่นดินหลิงคง!”

ผู้พิทักษ์คองหมิงมองดูทุกคนที่อยู่ด้านล่างและเริ่มกล่าวถึงกฎข้อใหม่ครั้งนี้

หลังจากได้ยินกฎข้อใหม่แล้ว ทุกคนต่างพากันวิพากษ์วิจารณ์ว่ากฎในปีนี้นั้นเข้มงวดเกินไป ในปีก่อน ๆ ทุกคนสามารถเดินทางได้อย่างอิสระ เหตุใดปีนี้จึงต้องมีกฎใหม่ด้วย?

ทันทีที่สิ้นเสียงคองหมิงโบกมือ ข้าง ๆ ทางเชื่อมเดิมก็เกิดกระแสวนทางเชื่อมอันใหม่

“นี่เรียกว่า “ท้าทายแดนมายา” พวกท่านทุกคนจะต้องกลายเป็นจิตสำนึกเทพเข้าไปข้างใน และเมื่อเข้าไปแล้วจะไม่สามารถออกมาได้ มีเพียงผู้ที่ถูกโจมตีจนพ่ายแพ้หรือผู้ที่สะสมหินเทพทั้งห้าได้ที่จะได้ออกมา ผู้ที่มีหินเทพครบทั้งห้าดวงจึงจะมีคุณสมบัติในการได้เดินทางไปยังแผ่นดินหลิงคง หินเทพเป็นของกำนัลที่ได้รับหลังจากเอาชนะสติสัมปชัญญะของผู้อื่น!”

“ตอนนี้พวกคุณทุกคนมีเวลาครึ่งชั่วโมงในการเข้าไปและเตรียมตัว หลังจากครึ่งชั่วโมงทางเชื่อมจะถูกปิด การท้าทายจะเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ!”

คองหมิงอธิบายกฎทั้งหมดโดยละเอียด

ทันทีที่พูดจบ ฝูงชนรอบข้างต่างพากันปั่นป่วน ทั้งหมดรีบเข้าไปที่ทางเชื่อม “ท้าทายแดนมายา” ทุกคนต่างรอไม่ไหวและพร้อมที่จะรับความท้าทายนี้ทุกเมื่อ