ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 840

บทที่840 ท้าทายแดนมายา

“เฉินเกอ พวกเรารีบเข้าไปกันเถอะ ช้าอีกนิดจะไม่มีที่ดี ๆ เหลือนะ!”

โจวโน่ดูสถานการณ์แล้วรีบแนะเฉินเกอ

เฉินเกอพยักหน้าเล็กน้อยและก้าวเข้าไปในทางเชื่อมนั้นพร้อมโจวโน่กลายเป็นจิตสำนึกเทพเข้าไปใน“ท้าทายแดนมายา”

หลังจากทั้งสองคนกลายเป็นจิตสำนึกเทพ เข้ามาในแดนมายาแล้ว สิ่งที่อยู่เบื้องหน้าคือป่าทึบ สดชื่นแจ่มใสเหมือนอยู่ในแดนสวรรค์ แต่ว่าเฉินเกอทั้งคู่ต่างรู้ว่ามันเป็นเพียงแดนมายา แท้จริงแล้วไม่รู้ว่ามีสิ่งอันตรายเพียงใดที่ซ่อนตัวอยู่

ยิ่งกว่านั้นคือไม่มีใครรู้ว่าแดนมายานี้กว้างใหญ่แค่ไหน มันคงจะไม่ได้มีเพียงแค่ป่าผืนนี้ผืนเดียว

ไม่ผิดเลย มันเป็นเช่นนั้น

สถานที่ที่ปรากฏอยู่ข้างใน “ท้าทายแดนมายา” ทั้งป่า ทะเลทราย เมืองโบราณ ทุ่งหิมะ สิ่งที่ปรากฏอยู่ในสติสัมปชัญญะของแต่ละคนนั้นไม่เหมือนกัน

แต่สำหรับเฉินเกอและโจวโน่นั้นดีหน่อย ทั้งสองอยู่ด้วยกัน นี่แสดงให้เห็นว่าพระเจ้าทรงโปรดปรานทั้งคู่

เหลือเวลาอีกสิบห้านาทีก่อนที่การท้าทายจะเริ่ม เฉินเกอและโจวโน่ยังพอมีเวลาเดินเล่นอยู่ด้านในอีกนิด เดินอยู่ในป่าและพูดคุยกัน

“เฉินเกอ พวกเราทั้งคู่จะต้องเก็บหินเทพสิบดวงจึงจะผ่านเกณฑ์ในการได้ไปแผ่นดินหลิงคง ก็คือจะต้องเอาชนะคนสิบคนถึงจะได้!”

โจวโน่มองไปที่เฉินเกอและวิเคราะห์

เฉินเกอพยักหน้าและตอบกลับ: “ไม่ผิด บอกตรง ๆ ว่ากฎข้อนี้ทำให้คิดไม่ถึงอยู่เหมือนกัน คิดไม่ถึงว่าการเข้าไปในแผ่นดินหลิงคงจะต้องคุมเข้มแบบนี้!”

“ไม่นะ แต่ก่อนแผ่นดินหลิงคงกับพวกเราชาวโลกยู่สามารถไปมาหาสู่กันได้ตามใจ มันไม่ได้มีกฎและข้อจำกัดแบบนี้!”

โจวโน่กลับส่ายหน้าและอธิบาย อย่างไรเสียนั่นคือสิ่งที่เคยเกิดขึ้น วันนี้มันแตกต่างออกไป

“อย่างไรก็ตามยกเว้นเราสองคนในฐานะทีม ฉันคิดว่าจะต้องมีหลายคนที่รวมตัวกัน อีกทั้งยังไม่สามารถมองข้ามพวกที่มีความสามารถสูง แล้วในโลกยู่ก็มีคนเก่งอยู่เยอะด้วยสิ!” เฉินเกอมองดูสถานการณ์โดยรอบอย่างระมัดระวังและพูดขึ้น

คนที่เข้ามาในแดนมายาล้วนแต่เป็นชาวโลกยู่ มีเพียงเฉินเกอเท่านั้นที่เป็นคนจากโลก และมีผู้แข็งแกร่งนับไม่ถ้วนในโลกยู่ ซ่อนอยู่ลึก ดูเหมือนว่าครั้งนี้ในแดนมายาน่าจะเป็นประสบการณ์ที่ดี

แต่ว่ากำลังของเฉินเกอและโจวโน่ก็ไม่ถือว่าอ่อนแอ ทั้งสองคนสามารถจัดการคนธรรมดาได้อย่างไม่มีปัญหา

ขอเพียงไม่เจอผู้ฝึกตนบำเพ็ญจิตชั้นเจ็ดของขอบเขตเจินเหริน ไม่ถือว่าเป็นภัยคุกคามสำหรับพวกเขาสองคนเลย

“การท้าทายเริ่มนับถอยหลัง!”

ในเวลานี้เสียงเตือนของคองหมิงดังขึ้นกลางอากาศ

“สิบ!”

“เก้า!”

“แปด เจ็ด หก”

เมื่อการนับถอยหลังของสองสามวินาทีสุดท้ายเริ่มต้นขึ้น เฉินเกอและโจวโน่หันมามองหน้ากัน จากนั้นก็กระโจนพุ่งตัวขึ้นและกระโดดขึ้นไปบนต้นไม้สูงตรงหน้า

ทั้งคู่ยืนอยู่บนกิ่งไม้และใช้ใบไม้เป็นที่กำบังร่างกาย หากไม่มองให้ละเอียดจะไม่มีทางหาพวกเขาเจอได้เลย

ท้ายที่สุดพวกเขาไม่รู้ว่ามีอันตรายอะไรอยู่รอบตัวบ้าง วิธีที่ดีที่สุดคือเฝ้าต้นไม้รอกระต่าย หาจังหวะที่เหมาะสมแล้วลงมือ แทนที่จะรีบไปข้างหน้า

ผู้เข้าร่วมการท้าทายครั้งนี้มีกว่าพันคน ต่อให้แดนมายากว้างใหญ่โอกาสที่จะเจอกันมันก็ยังสูงมาก

“การนับเวลาถอยหลังสิ้นสุด การท้าทายเริ่มต้น!”

คองหมิงประกาศว่าการท้าทายเริ่มต้นแล้ว จากนั้นท้องฟ้าก็เงียบลงทันทีรอบข้างเงียบสงัดอย่างชัดเจน ไม่มีการเคลื่อนไหวใด มีเพียงเสียงลมพัดใบไม้ปลิวเสียงดังซ่า ๆ เท่านั้น

แต่ภายในเวลาอันรวดเร็ว ก็มีคนจำนวนมากถูกกำจัดและแพ้ไป คนพวกนี้ส่วนใหญ่เป็นพวกมีความแข็งแกร่งน้อย อีกทั้งยังซ่อนตัวไม่เป็น ดังนั้นเมื่อเข้าไปแล้วจึงตกเป็นเป้าหมายและกลายเป็นเหยื่อทันที