ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 847

บทที่ 847สถานศึกษาหลิงคง

จากนั้นมีผู้ชายที่ใส่ชุดเทพสีครามได้บินลงมาจากท้องฟ้า แล้วมายืนอย่างมั่นคงต่อหน้าผู้คน

เห็นการปรากฏตัวของผู้ชายคนนี้ คนทั้งหมดต่างเงียบลงกว่าเดิม

“ทุกท่าน ผมเป็นอาจารย์คุมสอบของสถานศึกษาหลิงคง ผมชื่อหยุนคง และเป็นหัวหน้าคุมการทดสอบของพวกคุณด้วยครับ พวกคุณต้องผ่านการทดสอบจากผมตรงนี้ก่อน ถึงจะเข้าไปฝึกฝนที่สถานศึกษาหลิงคงได้！”หยุนคงกวาดสายตามองทุกคนพลางอธิบาย

พูดจบ หยุนคงก็สะบัดมือหนึ่งครั้ง ทันใดนั้นรอบๆก็ได้เกิดเสียงคลื่นลมขึ้นมา และวินาทีต่อมาลานประลองที่กว้างใหญ่สองแห่งก็ได้ปรากฏสู่สายตาผู้คน

“โดยแบ่งลานประลองเป็นสองแห่ง อันหนึ่งเป็นของผู้ชาย และอีกอันหนึ่งเป็นของผู้หญิง ให้ทุกคนเข้าแถวตามเพศของตัวเอง จากนั้นให้ประลองฝีมือกับนักทดสอบที่สถานศึกษาของพวกเราส่งมา！”

“สามารถรับมือได้สามกระบวนท่าให้เข้าสู่ห้องระดับเยี่ยมของสถานศึกษา！”

“สามารถรับมือได้สองกระบวนท่าให้เข้าสู่ห้องระดับกลางของสถานศึกษา！”

“สามารถรับมือได้หนึ่งกระบวนท่าให้เข้าสู่ห้องระดับต้นของสถานศึกษา！”

“หากต้านไม่ได้สักกระบวนท่าเดียวก็ขอเชิญให้ออกไปครับ！”

สามารถพูดได้ว่าการคัดเลือกนี้อันที่จริงทั้งง่ายและรวดเร็วอีกต่างหาก

ทำให้เฉินเกอไม่รู้สึกมีความยากอะไรเลย

“คุณเฉิน มีความมั่นใจไหมครับ？”

บัดนี้หลินจื่อหลันมองเฉินเกอพลางถามขึ้นมา

เฉินเกอเผยรอยยิ้มแห่งความมั่นอกมั่นใจ ตอบหลินจื่อหลันว่า“แน่นอน คุณหลินล่ะ？”

“เหมือนกัน คุณอยากจะไปห้องไหน？”

หลินจื่อหลันถามเฉินเกอต่อ

“ห้องระดับเยี่ยม！”

เฉินเกอรีบพูดออกมา

ในเมื่อจะเข้าสถานศึกษาหลิงคงทั้งที ก็ต้องเข้าห้องที่ดีที่สุดอยู่แล้ว มิเช่นนั้นจะไปมีความหมายอะไรกัน

ได้ยินเฉินเกอพูด หลินจื่อหลันก็พยักหน้า ตอนนี้ยิ่งนานวันเขาก็ยิ่งมีความสนใจในตัวเฉินเกอมากขึ้น เขารู้สึกว่าเฉินเกอไม่ได้พูดโอ้อวดแต่อย่างใด แต่มีความสามารถจริงๆ

“เฉินเกอ ถ้าอย่างนั้นฉันจะไปเข้าแถวฝ่ายผู้หญิงก่อนนะ รอให้ทุกอย่างโอเคแล้วเราค่อยรวมตัวกัน！”

บัดนี้โจวโน่พูดเสนอข้อคิดเห็นให้เฉินเกอ เธอเป็นผู้หญิง ดังนั้นจึงต้องไปทดสอบในลานประลองของผู้หญิง ซึ่งจะไปอยู่ร่วมกับกลุ่มผู้ชายอย่างเฉินเกอไม่ได้

“ได้ คุณไปเถอะ！”

เฉินเกอยิ้มพลางพยักหน้าตอบโจวโน่

พูดจบทั้งสองก็โบกมืออำลา โจวโน่กับเฉินเกอต่างก็ไปเข้าแถวของตน

ฝั่งแถวของเฉินเกอยาวเหยียดเป็นงูเลื้อยเลยทีเดียว

เมื่อเทียบกับฝั่งโจวโน่แล้วมีคนมาทดสอบมากเหลือเกิน ซึ่งสาเหตุหนึ่งก็มาจากคนจำนวนมากที่ไม่ผ่านการทดสอบในครั้งก่อนๆ ครั้งนี้ก็มาเข้าร่วมการคัดเลือกใหม่อีกครั้งหนึ่ง

“ไสหัวไป！”

ขณะนี้ มีเสียงโมโหส่งมาจากด้านหลัง

จากนั้นก็เห็นชายหนุ่มคนหนึ่งใส่เสื้อผ้าสีน้ำเงินราคาแพง บริเวณเอวได้แขวนป้ายเอาไว้ ซึ่งมีลูกน้องติดตัวมาสองคน กำลังเดินมาอย่างบ้าอำนาจ

ตลอดทางที่เดินเข้ามา ลูกน้องสองคนนั้นได้ปัดคนรอบข้างทิ้งกันหมด หากมีใครขวางทางก็จะถูกด่าถูกตี ไม่มีใครกล้าลุกขึ้นมาต่อต้านเลย

เมื่อเห็นคนนี้ เฉินเกอก็ขมวดคิ้วขึ้นมาทันที

คนที่เขารังเกียจที่สุดก็คือคนประเภทไม่เห็นใครอยู่ในสายตา

บัดนี้ สองคนที่ยืนอยู่ก่อนหน้าเฉินเกอ หนึ่งในนั้นมีชายอ้วนคนหนึ่งถูกลูกน้องสองคนนั้นผลักจนล้มไปอยู่กับพื้น

“ไอ้อ้วน ใครใช้ให้คุณมาขวางทาง！”

ชายหนุ่มที่ใส่ชุดสีน้ำเงินราคาแพงจ้องตะคอกใส่คนอ้วนอย่างโมโห

ชายอ้วนหดตัวลงโดยจิตใต้สำนึก จากนั้นสะบัดฝุ่นบนก้นออกลุกขึ้นถอยไปยืนอีกข้างหนึ่ง

“เชอะ ไอ้ขยะ กล้ามาขวางทางคุณชายอย่างผม ผมจะสั่งสอนคุณให้หลาบจำเสียบ้าง！”

ชายหนุ่มที่ใส่ชุดสีน้ำเงินราคาแพงดูท่าแล้วไอ้อ้วนนี้จะน่ารังแกยิ่งนัก จึงเกิดอารมณ์ขึ้นมากะทันหัน

“ไป ตีสั่งสอนมันเลย！”

จากนั้น ชายหนุ่มที่ใส่ชุดสีน้ำเงินราคาแพงก้ได้ยกมือสั่งให้ลูกน้องสองคนนั้น

“ครับ！”

ลูกน้องทั้งสองคนตอบรับ

พูดจบ ทั้งสองก็เตรียมกำหมัดพร้อมที่จะรุมกระทืบชายอ้วนคนนี้