ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 849

บทที่849 ผ่านการทดสอบ

พูดจบเก่อหยุนเฟิงก็กระทืบเท้าที่พื้นเหมือนราวกับเสือที่กำลังกระโดดอยู่

เวทีประลองถึงกลับพังเป็นหลุมกันเลยทีเดียว ซึ่งแสดงให้เห็นว่าเก่อหยุนเฟิงมีพลังกำลังมากเพียงใด

ใช้ท่าเสื้อกระโดดลงภูเขาเข้าจู่โจมเฉินเกอ

เฉินเกอไม่ได้เร่งรีบอะไร แหวกมือและหมุนตัวไปรอบหนึ่งก็เหวี่ยงขาเข้าตัวของเก่อหยุนเฟิงได้แล้ว

เก่อหยุนเฟิงถูกถีบกลางอากาศจนลอยออกจากเวทีประลอง แล้วตกกระแทกกับพื้นอย่างแรง

เมื่อเห็นภาพนี้ คนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างตกตะลึงด้วยกันทั้งสิ้น

“โอ้สวรรค์！”

“คนนี้ช่างเก่งจริงๆ สามารถเอาชนะนักทดสอบยุทธ์ได้ด้วย！”

ชั่วพริบตา ด้านล่างก็ได้ส่งเสียงวิพากษ์วิจารณ์ไปต่างๆนาๆ ทุกคนเกิดความเลื่อมใสต่อเฉินเกอเป็นอย่างมาก

ชั่วขณะนั้น เฉินเกอกลายเป็นที่สนใจที่สุดของทุกคนในงาน

อย่าว่าแต่คนรอบข้างเลย แม้กระทั่งหยุนคงที่นั่งอยู่อีกด้านหนึ่งก็เกิดความประหลาดใจเช่นกัน

เขาคิดไม่ถึงว่าเฉินเกอจะเก่งมากขนาดนี้ สามารถเอาชนะเก่อหยุนเฟิงที่อยู่ในขั้นการบำเพ็ญจิตชั้นสองของขอบเขตเจินเหรินได้อย่างสบายๆ

จากนั้นหยุนคงก็ยืนขึ้นเดินมาอยู่ข้างกายเฉินเกอ

“ขอแสดงความยินดีด้วยคุณผ่านการทดสอบ คุณจะกลายเป็นนักฝึกฝนห้องระดับเยี่ยมของสถานศึกษาหลิงคง！”หยุนคงมองเฉินเกอพลางพูดขึ้นมา

ได้ยินคำนี้ เฉินเกอก็พยักหน้าพูดขอบคุณหยุนคง“ขอบคุณปรมาจารย์หยุนคง！”

พูดจบ เฉินเกอก็เดินลงจากเวทีประลองในสายตาของผู้คนทั้งงาน ซึ่งแววตาของแต่ละคนต่างฉายความอิจฉาออกมา แต่พวกเขารู้ว่าตนไม่มีทางเหมือนเฉินเกอที่มีความสามารถเอาชนะเก่อหยุนเฟิงได้

ไม่นาน การประลองได้ดำเนินการต่อไป แต่นักทดสอบยุทธ์ได้เปลี่ยนคนที่ไม่ใช่เก่อหยุนเฟิงแล้ว

เก่อหยุนเฟิงถูกเฉินเกอเอาชนะจนช้ำในเล็กน้อย ดังนั้นไม่สามารถทำการทดสอบต่อไปได้อีก จึงต้องออกไปพักฟื้นร่างกายแทน ซึ่งในใจของเก่อหยุนเฟิงทั้งไม่พอใจและโมโหเป็นอย่างมาก กำลังคิดว่าตนจะต้องเอาคืนเฉินเกอให้ได้

หลังจากผ่านการประลองมาทั้งวัน ในที่สุดก็จบเสร็จเสียที

หลินจื่อหลันได้เข้าไปอยู่ในห้องระดับต้น เกาจื่อเฉิงกับโจวโน่ได้เข้าไปอยู่ในห้องระดับกลาง และผู้ที่ผ่านเข้าไปอยู่ในห้องระดับเยี่ยมมีเพียงเฉินเกอคนเดียวเท่านั้น

นอกจากมีเฉินเกอคนเดียวที่สามารถเข้าไปอยู่ในห้องระดับเยี่ยมแล้วก็ไม่มีใครเหมือนเฉินเกออีกเลย

คนที่สามารถเข้าไปอยู่ในห้องระดับเยี่ยมนั้นมีไม่มาก ครั้งนี้เป็นผู้เข้าร่วมการคัดเลือกถึงพันกว่าคนแต่ก็มีเฉินเกอคนเดียวที่มีคุณสมบัติผ่านเข้ารอบ ซึ่งแสดงให้เห็นถึงความเข้มงวดของสถานศึกษาหลิงคงกันเลยทีเดียว

ทั้งสถานศึกษาหลิงคงมีคนอยู่ในห้องระดับเยี่ยมเพียงสิบกว่าคนเท่านั้น และความสามารถของแต่ละคนล้วนอยู่ในขั้นการบำเพ็ญจิตชั้นห้าของขอบเขตเจินเหริน

คณบดีสถานศึกษาหลิงคงกำลังอยู่ในขั้นการบำเพ็ญจิตชั้นเจ็ดของขอบเขตเจินเสิน ก้าวไปถึงขั้นขอบเขตว่างเปล่า โดยสามารถสั่งฟ้าดินอากาศได้แล้ว และนี่คือความสามารถที่ขอบเขตเจินเสินมี

ส่วนพวกอาจารย์ที่ปรึกษากับพวกปรมาจารย์ต่างอยู่ในขั้นการบำเพ็ญจิตชั้นหนึ่งถึงชั้นห้าของขอบเขตเจินเสิน ทุกคนล้วนมีความสามารถล้นพ้น ดังนั้นสิ่งนี้ก็เป็นหนึ่งในสาเหตุว่าทำไมสถานศึกษาหลินคงถึงได้เป็นอันดับหนึ่งในแผ่นดินหลิงคงนั่นเอง

บัดนี้ด้านในห้องโถงสถานศึกษาหลิงคง

ปรมาจารย์หลายท่านกับผู้อำนวยการกำลังนั่งหารือกันอยู่

บัดนี้ปรมาจารย์หยุนคงได้เดินจากข้างนอกเข้ามาด้านในมาถึงตรงหน้าทุกคน จากนั่งก็โน้มตัวนั่งอย่างนอบน้อม

“คณบดี ปรมาจารย์ทุกท่าน การรับสมัครคัดเลือกของปีนี้ได้จบลงแล้วครับ ห้องระดับต้นได้รับเข้ามา 400 คน ห้องระดับกลางได้รับเข้ามา 200 คน ส่วนห้องระดับเยี่ยม ระดับเยี่ยมรับเข้ามาหนึ่งคนครับ！”ได้ยินปรมาจารย์หยุนคงได้รายงานผลการรับสมัครคัดเลือกให้พวกผู้อำนวยการฟัง

“คณบดี ปรมาจารย์ เขาก็คือเฉินเกอ！”ปรมาจารย์หยุนคงแนะนำเฉินเกอที่อยู่ด้านหลังให้แก่พวกเขา

“เฉินเกอ ท่านนี้คือคณบดีสวีหมี สี่ท่านนี้คือปรมาจารย์ประจำห้องระดับเยี่ยมมีตี้จ้าง เทียงผู่ หยุนซี กู่จูน”

จากนั้นปรมาจารย์หยุนคงก็แนะนำให้เฉินเกอรู้จักพวกเขา

เฉินเกอได้ยินก็รีบโค้งคำนับกล่าวทักทายพวกสวีหมี “ลูกศิษย์เฉินเกอขอคารวะคณบดีกับปรมาจารย์ทั้งสี่คนครับ”

เห็นเฉินเกอตรงหน้า สวีหมีกับปรมาจารย์ทั้งสี่ต่างก็เผยใบหน้าที่พึ่งพอใจ รู้สึกว่าเฉินเกอเป็นคนที่มีมารยาทดี

“ได้ยินว่านายเอาชนะนักทดสอบยุทธ์ของครั้งนี้ได้หรือ？”สวีหมีค่อยๆเอ่ยปากถามเฉินเกอ

เฉินเกอรีบพยักหน้าตอบ“ใช่ครับ คณบดี！”

“ทุกปีที่ผ่านมา นักทดสอบยุทธ์ของสถานศึกษาหลิงคงพวกเราไม่เคยถูกเอาชนะมาก่อน นายเป็นคนแรกนะ บอกได้ไหมว่าพลังความสามารถที่แท้จริงของนาย ตอนนี้ถึงขอบเขตไหนแล้ว？”สวีหมีถามเฉินเกอต่อ

เฉินเกอลังเลไปสักพัก เอ่ยปากตอบว่า“คณบดีครับ ตอนนี้มีอยู่ในขั้นการบำเพ็ญจิตชั้นห้าขอบเขตเจินเหรินครับ”

แน่นอน เฉินเกอไม่ได้พูดความจริง อันที่จริงพลังความสามารถของเขาถึงขั้นการบำเพ็ญจิตชั้นเก้าของขอบเขตเจินเหรินแล้ว เพียงแต่เขายังคงปิดบังความสามารถของตนไม่ได้เปิดเผยให้ผู้อื่นทราบก็เท่านั้นเอง

“อืม ไม่เลว มิน่าล่ะนายถึงเอาชนะนักทดสอบยุทธ์ได้ การบำเพ็ญจิตชั้นห้าของขอบเขตเจินเหรินนั้นเก่งกาจมาก และถือว่าเป็นผู้เก่งกาจในห้องระดับเยี่ยมอีกด้วย！”

สวีหมีกล่าววคำชื่นชมพลางพยักหน้าอย่างพึงพอใจ

“ขอบคุณในคำชมของคณบดีครับ！”เฉินเกอยิ้มขอบคุณสวีหมี

“ได้ ในเมื่อตอนนี้นายเป็นนักฝึกของห้องระดับเยี่ยมแล้ว นายสามารถเลือกหนึ่งในสี่ปรมาจารย์เพื่อเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาของนาย”จากนั้นสวีหมีกล่าวคำสั่งต่อเฉินเกอให้เฉินเกอตัดสินใจเลือก