ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 870

บทที่ 870 กระบี่หยูฉาง

“ผู้อาวุโสคือใคร？คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?”

เฉินเกอถามผู้เฒ่าชุดคลุมสีดำอีกครั้ง สำหรับตัวตนของผู้เฒ่าทำให้เฉินเกอสงสัยมาก

แม้ว่าผู้เฒ่าในชุดคลุมสีดำจะดูเลอะเทอะมอมแมมมาก แต่แค่มองก็รู้ว่าผู้นี้ไม่ธรรมดาแน่นอน

“ฉันเป็นคนที่ซ่อนตัวอยู่ในเขาลึก”

ผู้เฒ่าชุดคลุมสีดำตอบเฉินเกอด้วยน้ำเสียงทุ้ม

เฉินเกอฟังแล้วแปลกใจเล็กน้อย คิดไม่ถึงว่าจะมีคนอาศัยอยู่อย่างสันโดษในสถานที่แบบนี้

“ไม่ทราบว่าผู้อาวุโสชื่ออะไร?”

จากนั้นเฉินเกอก็ถามต่ออย่างสงสัย

“เรียกฉันว่าหงเวิงก็พอ”

ผู้เฒ่าชุดคลุมสีดำแนะนำตัวกับเฉินเกอโดยไม่ลังเลสักนิด

ตกกลางคืน เสี้ยวพระจันทร์ด้านนอกแขวนอยู่สูงเหนือท้องฟ้า แสงจันทร์สาดส่องลงมา ทำให้คนรู้สึกเงียบสงบ

เวลานี้ เฉินเกอออกจากถ้ำพร้อมหงเวิง ออกไปถึงข้างนอก

“ผู้อาวุโสหงเวิง นี่เราจะไปที่ไหน?” เฉินเกอตามอยู่ข้างหลังหงเวิง ถามหงเวิงอย่างสงสัย

ตอนนี้ข้างนอกมืดมิด พวกเขาสองคนที่ต้องเดินในป่าเขาลึกนี้เป็นเรื่องที่อันตรายมาก

นอกจากนี้เฉินเกอก็ไม่รู้ว่าหงเวิงจะพาไปที่ไหน ดูลึกลับมาก

ได้ยินคำพูดของเฉินเกอ หงเวิงไม่ได้ตอบ สนใจเพียงแค่จะเดินไปข้างหน้า

หลังจากเดินประมาณสิบนาที หงเวิงพาเฉินเกอมาถึงตรงหน้าม่านน้ำภูเขาสูงแห่งหนึ่ง

“ไหลจ๊อกๆ!”

ได้ยินเพียงเสียงม่านน้ำในคืนมืดมิดที่ดังมาก เหมือนกับเสียงน้ำไหล

“ที่นี่ที่ไหน?” เฉินเกอมองไปรอบๆ และถามอย่างสงสัย

“มากับฉัน!” หงเวิงเหลือบมองเฉินเกอแล้วกล่าวเบาๆ

พูดจบ หงเวิงก็เดินมุ่งไปตรงหน้าม่านน้ำ

เมื่อเฉินเกอเห็นเช่นนี้ทันใดนั้นใบหน้าก็แสดงอาการประหลาดใจ คิดไม่ถึงหงเวิงจะผ่านม่านน้ำตรงหน้านี้และหายไปในทันที

หลังจากผงะไม่กี่วินาที เฉินเกอก็ตามไป เดินไปที่ม่านน้ำอย่างระมัดระวัง เอื้อมมือไปลองก่อน

หลังจากสัมผัสหลังม่านน้ำที่สร้างขึ้นโดยม่านน้ำ มือของเฉินเกอทะลุผ่านไปทันที ตามด้วยคนทั้งคนถูกดูดเข้าไป

เมื่อเฉินเกอมีปฏิกิริยาตอบสนอง ม่านน้ำนั่นก็อยู่ข้างหลังเขาแล้ว เขาผ่านม่านน้ำเข้าไปข้างในได้โดยตรงอีกด้วย

เห็นฉากที่เกิดขึ้นนี้ ก็ทำให้เฉินเกออดไม่ได้ที่จะนึกถึงภาพหนึ่ง

และภาพนี้คือภาพในไซอิ๋ว สถานที่แห่งนี้เหมือนกับถ้ำม่านน้ำของราชาวานร

“ผู้อาวุโสหงเวิง ที่นี่คือที่ไหนกันแน่?” เฉินเกอมองดูสภาพแวดล้อมทั้งหมดด้วยความประหลาดใจและถามหงเวิง

ทั่วทั้งด้านในมีที่โล่งขนาดใหญ่มาก และข้างในยังมีกำแพงหินที่เปล่งประกายสีต่างๆ ดูเหมือนหมู่ดาวที่กว้างใหญ่ไพศาล

สถานที่สวยงามขนาดนี้เป็นครั้งแรกที่เฉินเกอได้เห็น คิดไม่ถึงว่าจะมีสถานที่ล้ำค่าฮวงจุ้ยแบบนี้อยู่นอกพรมแดนด้วย

“มาสิ ให้นายดูสิ่งหนึ่ง!” ในขณะนี้หงเวิงซึ่งยืนอยู่ไม่ไกลโบกมือให้เฉินเกอ

เฉินเกอผงะก่อนหลังจากได้ยิน จากนั้นเขาก็เดินอย่างรวดเร็วไปยังข้างกายของหงเวิง