ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 876

บทที่876 มุ่งหน้าที่ไปที่กุ่ยจง

“เล๋ยเล่ กุ่ยจงนี่มันคืออะไรกันแน่?”

เฉินเกอถามด้วยความอยากรู้

จากนั้นเล๋ยเล่ก็แนะนำโดยละเอียดกับเฉินเกอ

หลังจากได้ฟัง เฉินเกอและคนอื่น ๆ ก็เข้าใจได้ทันที ที่แท้กุ่ยจงเรียกได้ว่าคือดินแดนแห่งภูตผี และเงาดำเมื่อครู่นั่นคงเป็นชากุ่ยจง

“ถ้าอย่างนั้นจะไปกุ่ยจงได้ยังไง?”

จากนั้นเพียงอึดใจ เฉินเกอก็ถามขึ้นอย่างกล้าหาญ

เมื่อได้ยินเฉินเกอพูดอย่างนั้น เล๋ยเล่ก็เบิกตาโพลงจ้องมองเฉินเกอด้วยความประหลาดใจ เขาคิดไม่ถึงว่าเฉินเกอจะมีความคิดเช่นนี้

กุ่ยจงไม่ใช่สถานที่ที่คนธรรมดาจะไปได้ มันคือแดนผี เป็นสถานที่ที่วิญญาณหลังความตายอาศัยอยู่ และมีราชาผีเป็นผู้ปกครอง

“พี่เฉิน กุ่ยจงไม่ใช่สถานที่ที่ดีหรอกนะ อย่าไปเลยจะดีกว่า!”

เล๋ยเล่เตือนเฉินเกออย่างจริงจัง

“เล๋ยเล่ วางใจเถอะ ในเมื่อเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับกุ่ยจง ฉันรู้สึกว่าจะต้องไปตรวจดูเสียหน่อย!” เฉินเกอตบไหล่และกล่าวเตือนเล๋ยเล่

ทำไมคนจากกุ่ยจงจะต้องมาเมืองมังกรแดง อีกทั้งยังต้องการแย่งชิงสิบกระบี่ศักดิ์สิทธิ์โบราณ ความลึกลับนี้ทำให้เฉินเกอสงสัยมาก จะต้องทำให้กระจ่าง

“ได้ครับ ในเมื่อพี่ยืนยันจะไป งั้นฉันจะไปเป็นเพื่อน!”

เล๋ยเล่รู้ว่าคงไม่สามารถกล่อมเฉินเกอได้ จึงทำได้เพียงเลือกที่จะไปกับเฉินเกอด้วย

จากนั้น เล๋ยเล่บอกเฉินเกอถึงเวลาเปิดและที่ตั้งของกุ่ยจง

หลังจากนั้นสองวัน ในตอนเที่ยงคืน

วันนี้เป็นวันที่กุ่ยจงจะเปิดประตูกุ่ยจง

ในวันนี้ผีทั้งหลายจะไปที่นี่เดินเพื่อเข้าไปในกุ่ยจง

เฉินเกอและเล๋ยเล่มาถึงที่หน้าประตูกุ่ยจง ส่วนเจินจีทั้งสามคนนั้น เฉินเกอไม่ได้ให้พวกเขาตามมาด้วยเพื่อไม่ให้ตกเป็นเป้าสายตา

ที่ด้านนอกประตูกุ่ยจงมีภูตผีมากมายอาศัยอยู่

นี่เป็นครั้งแรกที่เฉินเกอเห็นภูตผีมากมายขนาดนี้ เรียกง่าย ๆ ว่าเขารู้สึกว่าไม่น่าเชื่อ

“เล๋ยเล่ ผีพวกนี้คงไม่ทำร้ายคนใช่ไหม?”

เฉินเกอเขยิบเข้าไปใกล้เล๋ยเล่และกระซิบเบา ๆ

เล๋ยเล่ส่ายหน้าเล็กน้อยแล้วตอบ: “วางใจเถอะ ทำไม่ได้หรอก วันนี้เป็นวันแห่งสันติภาพ ไม่ว่าจะเป็นภูตผีอะไรก็ไม่สามารถทำร้ายภูตผีตนอื่นได้”

เมื่อได้ยินเล๋ยเล่พูดอย่างนี้ เฉินเกอก็วางใจขึ้นในทันใด

แต่ว่าพวกเขาสองคนมีเวลาเพียงสิบสองชั่วโมงเท่านั้น จะพูดให้แม่นยำคือเฉินเกอมีเวลาเพียงสิบสองชั่วโมงเท่านั้น

เมื่อถึงเวลาเขาจะต้องรีบออกมาจากกุ่ยจง ไม่เช่นนั้นเขาจะต้องติดอยู่ในนั้นตลอดไปออกมาไม่ได้และกลายเป็นผีอยู่ในกุ่ยจง

อย่างรวดเร็วเมื่อถึงเวลาประตูกุ่ยจงเปิดออกอย่างเป็นทางการ บรรดาภูตผีต่างพากันเข้าเมืองไป

เล๋ยเล่พาเฉินเกอเข้าประตูกุ่ยจงไป

หลังจากเข้าไป สิ่งที่ดึงดูดสายตาของทั้งสองคือเมืองผีขนาดใหญ่ ในเมืองมีบรรดาภูตผีออกมาตั้งร้านค้าแผงลอย เหมือนการค้าขายในสมัยโบราณ

นี่เป็นวันที่ดีที่สุดสำหรับเหล่าภูตผี สามารถเที่ยวเล่นในกุ่ยจงได้และจับจ่ายใช้สอยสิ่งของสำหรับตนเอง แต่ว่าเงินที่พวกเขาใช้นั้นไม่ใช่เงินธรรมดาทั่วไป แต่เป็นเงินที่ใช้เฉพาะในกุ่ยจงจะต้องไปแลกมาเสียก่อน

“เล๋ยเล่ ของที่อยู่รอบ ๆ นี้กินได้รึเปล่า? ดูแล้วฉันหิวมากเลย!”

เมื่อเดินไป เฉินเกอมองไปที่ของกินพวกนั้นแล้ว ดูแล้วก็หิวขึ้นมาจึงรีบถามเล๋ยเล่

“หึ ๆ กินได้นะ แต่ว่าหลังจากที่พี่กินแล้วจะสูญเสียหยางชี่เป็นจำนวนมาก เพราะอาหารพวกนี้เป็นอาหารในแดนผี ไม่ใช่อาหารมนุษย์”

เล๋ยเล่หัวเราะเบา ๆ และรีบอธิบายกับเฉินเกอ

เมื่อได้ยินอย่างนั้น เฉินเกอรู้สึกท้อแท้ทันทีไม่กล้าที่จะมีความคิดอะไร เขาไม่อยากจะสูญเสียพลังหยางของตนเอง

“ไปกัน พาพี่ไปที่ที่หนึ่ง!”