สรุปเนื้อหา บทที่878 มุกทิพย์ผี – ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี! โดย Light-Knight
บท บทที่878 มุกทิพย์ผี ของ ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี! ในหมวดนิยายใช้ชีวิต เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย Light-Knight อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
บทที่878 มุกทิพย์ผี
“มุกทิพย์ผี?”
หลังจากเฉินเกอได้ยิน ใบหน้าของความสงสัยก็ปรากฏขึ้น
เกี่ยวกับมุกทิพย์ผีนี่เขาไม่เคยได้ยินมาก่อนจริง ๆ เพิ่งจะเคยได้ยินครั้งนี้ครั้งแรก
“อะไรกัน? นี่พวกคุณไม่รู้เรื่องเหรอ?”
หวงกางเห็นเฉินเกอสงสัย จึงถามด้วยความประหลาดใจ
เฉินเกอและเล๋ยเล่ส่ายหน้าพร้อมกัน
“มุกทิพย์ผีเป็นสมบัติล้ำค่าของกุ่ยจง ว่ากันว่าเมื่อได้ครอบครองมุกทิพย์ผีจะทำให้ตนเองพัฒนาไปได้หลายเท่า ดังนั้นจึงเป็นสิ่งที่ผู้ฝึกตนจำนวนมากแย่งชิง คุณไม่รู้เลยเหรอ?”
หวงกางมองและอธิบายให้เฉินเกองฟังอย่างไม่คาดคิด สีหน้าเต็มไปด้วยความไม่น่าเชื่อ
“มุกทิพย์ผีมันอยู่ที่ไหนเหรอครับ?”
เฉินเกอถามตรง ๆ
ในเมื่อมุกทิพย์เป็นของล้ำค่าเช่นนี้ จึงทำให้เฉินเกอเกิดความสนใจเป็นอย่างมาก คิดอยากจะลองไปเสาะหามัน
“มันไม่ง่ายขนาดนั้น มุกทิพย์ผีอยู่ในมือราชาผีแห่งกุ่ยจง เป็นสมบัติในมือของราชาผี อยากได้มุกทิพย์ผีมาครอบครองมันไม่ใช่เรื่องง่าย เคยมีผู้ฝึกตนมากมายต้องตายด้วยน้ำมือของราชาผี!”
จากนั้นหวงกางก็พูดถึงความยากลำบากนั้นให้เฉินเกอฟังอีก
จากคำบอกเล่าของหวงกางสามารถบอกได้ว่ามุกทิพย์ผีเป็นของที่พิเศษมาก ยิ่งกว่านั้นยังมีเรื่องของราชาผี ราชาผีเป็นผู้นำของกุ่ยจง ซึ่งไม่มีทางจะพ่ายแพ้ต่อคนธรรมดาทั่วไป
“ราชาผีอยู่ที่ไหนครับ?”
เฉินเกอถามต่อด้วยความสงสัย
“ราชาผีอาศัยลึกอยู่ในถ้ำผี ที่นั่นคือฐานบันชาการของมัน ยังมีเหล่าแม่ทัพผีและทหารผีคอยอารักขา ไม่สามารถที่จะเข้าไปได้โดยง่าย ต่อให้เข้าไปได้ก็ยากที่จะได้มุกทิพย์ผีมาครอบครองได้”
หวงกางตอบทันใด และบอกที่อยู่ของราชาผีให้เฉินเกอทราบ
“กุ่ยจงจะเปิดเป็นเวลาทั้งหมดเท่าไหร่?”
ทันใดนั้น เฉินเกอก็ถามหวงกาง
พูดตามตรงว่านี่เป็นครั้งแรกที่เฉินเกอมาที่กุ่ยจงแห่งนี้
ถึงแม้ว่าเขาจะเคยได้ยิรคุณท่านฟั่นพูดถึง แต่ครั้งนี้เขาได้มาสัมผัสด้วยตนเอง มันทำให้เขารู้สึกว่ามันไม่เหมือนกัน
“หนึ่งเดือน แต่ว่าจะปิดตอนกลางวัน เปิดตอนกลางคืน!”
หลังจากหวงกางได้ยินก็รีบตอบเฉินเกอ
หลังจากเฉินเกอได้ยินแล้ว เขาก็พยักหน้าด้วยการแสดงออกที่มีความหมาย
ในเมื่อกุ่ยจงเปิดต่อเนื่องถึงหนึ่งเดือน ก็เท่ากับว่าเขามีเวลามากพอที่จะไปปรึกษาและวางแผน และทำอย่างไรเพื่อจะให้ได้มุกทิพย์ผีมา
ถ้าหากเฉินเกอไม่รู้เรื่องมุกทิพย์ผี งั้นเขาก็จะไม่เข้าไปยุ่ง
ตอนนี้รู้แล้ว ถ้าอย่างนั้นเฉินเกอก็ไม่สามารถจะปล่อยโอกาสดีนี้ไปได้
“ได้ เถ้าแก่หวงกาง ผมอยากให้คุณช่วย ผมอยากได้มุกทิพย์ผี!”
จากนั้นเฉินเกอก็พูดกับหวงกางอย่างเต็มเปี่ยมไปด้วยพลัง
หลังจากหวงกางได้ยินก็นิ่งไป เขาคิดไม่ถึงว่าเฉินเกอจะมีความคิดอยากได้มุกทิพย์ผี
“เฉินเกอ อย่างที่ผมบอก มุกทิพย์ผีนี้มันไม่ได้ได้มาง่าย ๆ หรอกนะ!”
หวงกางกล่าวเตือนเฉินเกอด้วยความกังวล
“อืม ผมเข้าใจ ก็เพราะแบบนั้นจึงทำให้ผมสนใจ ยิ่งเป็นสิ่งของที่ยากจะได้มาผมเฉินเกอยิ่งอยากจะลองดูสักครั้ง ไม่แน่อาจจะสำเร็จก็ได้!”
เฉินเกอพูดกับหวงกางด้วยสีหน้ามุ่งมั่น
หลังจากหวงกางได้ยิน ก็จนปัญญาและได้แต่รับปาก
“เอาล่ะ พูดมา ต้องการให้ผมช่วยอะไร?”
หวงกางถามตรง ๆ
“ตอนนี้ผมจะคิดแผนการไม่เสร็จ รอผมวางแผนเสร็จแล้วผมจะบอกคุณให้ทำยังไง!”
เฉินเกอไม่ได้ตอบหวงกาง แต่กลับกล่าวเตือนเขา
“ได้ ไม่มีปัญหา งั้นคุณก็ไปวางแผนแล้วบอกผม ผมจะช่วยคุณเต็มที่!”
หวงกางตอบอย่างมีความสุขและไม่มีความคิดเห็นอื่น
ในตอนนี้ หวงกางได้คิดว่าเฉินเกอและพวกเขาทั้งสองเป็นเพื่อนของตนเองแล้ว
ในเมื่อเป็นเพื่อนกันก็ต้องช่วยเหลือซึ่งกันและกัน
“ใช่แล้ว ฉันมีของดีจะให้เพื่อนนาย!”
ตอนนี้ได้ยินเพียงเสียงของเจินจีกล่าวกับเฉินเกอ
“กี่โมง?”
“หนึ่งทุ่ม!”
“ได้ครับ ไม่เป็นปัญหา!”
เฉินเกอพูดคุยกับเจินจีอย่างง่าย ๆ และรับปาก
ในเมื่อเป็นงานเลี้ยงรุ่นของเจินจี เฉินเกอจะต้องไปเป็นเพื่อนด้วยแน่
เมื่อได้ยินเฉินเกอรับปาก เจินจีก็มีรอยยิ้มแห่งความสุข
ในตอนเย็น
เฉินเกอขับรถพาเจินจีไปที่งานเลี้ยงรุ่น
โรงแรมหวางฉาว เมืองเทียนเหอ
“เจินจี ดูแล้วกลุ่มเพื่อนนักเรียนของคุณจะรวยกันมากเลยนะ”
เฉินเกอยิ้มและพูดติดตลกกับเจินจี
เจินจียิ้มเล็กน้อยและตอบ: “ฉันเองก็ไม่ได้เจอพวกเธอนานแล้วล่ะ ครั้งนี้พวกเขาส่งบัตรเชิญให้ฉัน ฉันถึงรู้ว่ามีงานเลี้ยงรุ่น!”
พูดจบ เฉินเกอก็จอดรถเสร็จพอดี จากนั้นก็พาเจินจีเดินเข้าไปในโรงแรม
“เจินจี!”
ในตอนนั้นเอง ที่ด้านหลังทั้งสองคนก็มีเสียงเสียงหนึ่งดังขึ้น
เฉินเกอและเจินจีรีบหันไปมอง เป็นหญิงสาวสวมกระโปรงยาวสีม่วง ใบหน้ายิ้มเล็กน้อยและเดินตรงมาทางพวกเขาสองคน
“โร่ถิง!”
เจินจีอุทานขึ้นมา
หลังจากทักทายง่าย ๆ ทั้งสามก็ขึ้นไปชั้นบนทันที
งานเลี้ยงรุ่นถูกจัดในห้องจัดเลี้ยงห้องใหญ่
“ได้ยินว่างานเลี้ยงรุ่นครั้งนี้หัวหน้าห้องเหมาเป็นหัวเรือใหญ่คนเดียวเลยนะ ดูเหมือนจะเสียเงินไปโขเลย!”
เจินจีเดินไปด้วยและคุยกับกู้โร่ถิงไปด้วย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี!
พระเอกแม่งโครต looser จัดสภาพ...