ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 878

บทที่878 มุกทิพย์ผี

“มุกทิพย์ผี?”

หลังจากเฉินเกอได้ยิน ใบหน้าของความสงสัยก็ปรากฏขึ้น

เกี่ยวกับมุกทิพย์ผีนี่เขาไม่เคยได้ยินมาก่อนจริง ๆ เพิ่งจะเคยได้ยินครั้งนี้ครั้งแรก

“อะไรกัน? นี่พวกคุณไม่รู้เรื่องเหรอ?”

หวงกางเห็นเฉินเกอสงสัย จึงถามด้วยความประหลาดใจ

เฉินเกอและเล๋ยเล่ส่ายหน้าพร้อมกัน

“มุกทิพย์ผีเป็นสมบัติล้ำค่าของกุ่ยจง ว่ากันว่าเมื่อได้ครอบครองมุกทิพย์ผีจะทำให้ตนเองพัฒนาไปได้หลายเท่า ดังนั้นจึงเป็นสิ่งที่ผู้ฝึกตนจำนวนมากแย่งชิง คุณไม่รู้เลยเหรอ?”

หวงกางมองและอธิบายให้เฉินเกองฟังอย่างไม่คาดคิด สีหน้าเต็มไปด้วยความไม่น่าเชื่อ

“มุกทิพย์ผีมันอยู่ที่ไหนเหรอครับ?”

เฉินเกอถามตรง ๆ

ในเมื่อมุกทิพย์เป็นของล้ำค่าเช่นนี้ จึงทำให้เฉินเกอเกิดความสนใจเป็นอย่างมาก คิดอยากจะลองไปเสาะหามัน

“มันไม่ง่ายขนาดนั้น มุกทิพย์ผีอยู่ในมือราชาผีแห่งกุ่ยจง เป็นสมบัติในมือของราชาผี อยากได้มุกทิพย์ผีมาครอบครองมันไม่ใช่เรื่องง่าย เคยมีผู้ฝึกตนมากมายต้องตายด้วยน้ำมือของราชาผี!”

จากนั้นหวงกางก็พูดถึงความยากลำบากนั้นให้เฉินเกอฟังอีก

จากคำบอกเล่าของหวงกางสามารถบอกได้ว่ามุกทิพย์ผีเป็นของที่พิเศษมาก ยิ่งกว่านั้นยังมีเรื่องของราชาผี ราชาผีเป็นผู้นำของกุ่ยจง ซึ่งไม่มีทางจะพ่ายแพ้ต่อคนธรรมดาทั่วไป

“ราชาผีอยู่ที่ไหนครับ?”

เฉินเกอถามต่อด้วยความสงสัย

“ราชาผีอาศัยลึกอยู่ในถ้ำผี ที่นั่นคือฐานบันชาการของมัน ยังมีเหล่าแม่ทัพผีและทหารผีคอยอารักขา ไม่สามารถที่จะเข้าไปได้โดยง่าย ต่อให้เข้าไปได้ก็ยากที่จะได้มุกทิพย์ผีมาครอบครองได้”

หวงกางตอบทันใด และบอกที่อยู่ของราชาผีให้เฉินเกอทราบ

“กุ่ยจงจะเปิดเป็นเวลาทั้งหมดเท่าไหร่?”

ทันใดนั้น เฉินเกอก็ถามหวงกาง

พูดตามตรงว่านี่เป็นครั้งแรกที่เฉินเกอมาที่กุ่ยจงแห่งนี้

ถึงแม้ว่าเขาจะเคยได้ยิรคุณท่านฟั่นพูดถึง แต่ครั้งนี้เขาได้มาสัมผัสด้วยตนเอง มันทำให้เขารู้สึกว่ามันไม่เหมือนกัน

“หนึ่งเดือน แต่ว่าจะปิดตอนกลางวัน เปิดตอนกลางคืน!”

หลังจากหวงกางได้ยินก็รีบตอบเฉินเกอ

หลังจากเฉินเกอได้ยินแล้ว เขาก็พยักหน้าด้วยการแสดงออกที่มีความหมาย

ในเมื่อกุ่ยจงเปิดต่อเนื่องถึงหนึ่งเดือน ก็เท่ากับว่าเขามีเวลามากพอที่จะไปปรึกษาและวางแผน และทำอย่างไรเพื่อจะให้ได้มุกทิพย์ผีมา

ถ้าหากเฉินเกอไม่รู้เรื่องมุกทิพย์ผี งั้นเขาก็จะไม่เข้าไปยุ่ง

ตอนนี้รู้แล้ว ถ้าอย่างนั้นเฉินเกอก็ไม่สามารถจะปล่อยโอกาสดีนี้ไปได้

“ได้ เถ้าแก่หวงกาง ผมอยากให้คุณช่วย ผมอยากได้มุกทิพย์ผี!”

จากนั้นเฉินเกอก็พูดกับหวงกางอย่างเต็มเปี่ยมไปด้วยพลัง

หลังจากหวงกางได้ยินก็นิ่งไป เขาคิดไม่ถึงว่าเฉินเกอจะมีความคิดอยากได้มุกทิพย์ผี

“เฉินเกอ อย่างที่ผมบอก มุกทิพย์ผีนี้มันไม่ได้ได้มาง่าย ๆ หรอกนะ!”

หวงกางกล่าวเตือนเฉินเกอด้วยความกังวล

“อืม ผมเข้าใจ ก็เพราะแบบนั้นจึงทำให้ผมสนใจ ยิ่งเป็นสิ่งของที่ยากจะได้มาผมเฉินเกอยิ่งอยากจะลองดูสักครั้ง ไม่แน่อาจจะสำเร็จก็ได้!”

เฉินเกอพูดกับหวงกางด้วยสีหน้ามุ่งมั่น

หลังจากหวงกางได้ยิน ก็จนปัญญาและได้แต่รับปาก

“เอาล่ะ พูดมา ต้องการให้ผมช่วยอะไร?”

หวงกางถามตรง ๆ

“ตอนนี้ผมจะคิดแผนการไม่เสร็จ รอผมวางแผนเสร็จแล้วผมจะบอกคุณให้ทำยังไง!”

เฉินเกอไม่ได้ตอบหวงกาง แต่กลับกล่าวเตือนเขา

“ได้ ไม่มีปัญหา งั้นคุณก็ไปวางแผนแล้วบอกผม ผมจะช่วยคุณเต็มที่!”

หวงกางตอบอย่างมีความสุขและไม่มีความคิดเห็นอื่น

ในตอนนี้ หวงกางได้คิดว่าเฉินเกอและพวกเขาทั้งสองเป็นเพื่อนของตนเองแล้ว

ในเมื่อเป็นเพื่อนกันก็ต้องช่วยเหลือซึ่งกันและกัน

“ใช่แล้ว ฉันมีของดีจะให้เพื่อนนาย!”