ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 942

บทที่ 942 ดวงวิญญาณเคียดแค้นที่แข็งแกร่ง

“กลิ่นความเคียดแค้น？ทำไมผมถึงสัมผัสไม่ได้ล่ะ？”

หลี่เยว่เหอถามอย่างประหลาดใจ

เฉินเกอมองหลี่เยว่เหอแวบหนึ่ง

“เพราะคุณเป็นคนสามัญชนธรรมดา จึงสัมผัสไม่ได้”

เฉินเกอตอบคำถามอย่างเรียบง่าย

ได้ยินการตอบเช่นนี้ ในใจหลี่เยว่เหอก็รู้สึกสงสัยระคนหดหู่เล็กน้อย คิดว่าทำไมเฉินเกอไม่พูดจาให้น่าฟังกว่านี้บ้างนะ

เล๋ยเล่ที่ยืนอยู่ด้านข้างแอบหัวเราะอยู่ในใจ

แต่ทว่ามีเพียงเฉินเกอเองที่รู้ทุกอย่างดี

เล๋ยเล่คิดว่าเฉินเกอจงใจพูดหลอกๆ เช่นนี้ ซึ่งความจริงแล้วเฉินเกอสัมผัสถึงกลิ่นอายความเคียดแค้นที่รุนแรงได้จริงๆ

และกลิ่นอายความเคียดแค้นนี้ เมื่อวานตอนที่เฉินเกอกลายร่างเป็นผีล่องหนมาก็ไม่ได้สังเกตเห็นเลย ทำไมจู่ๆ วันนี้ถึงได้ปรากฏขึ้นมานะ

ซึ่งทำให้เฉินเกอรู้สึกประหลาดใจเหลือเกิน มันไม่มีทางเป็นดวงวิญญาณของเก่อเล่กับผู้ชายมีรอยมีดฟันได้เลย

เพราะพวกเขาทั้งสองคนได้ถูกเฉินเกอใช้ป้ายเส่ส้ากำจัดวิญญาณทิ้งแล้ว

ดูเหมือนว่าที่นี่ต้องมีความผิดปกติอย่างแน่นอน ต้องเคยมีคนตายแล้วถูกฝั่งอยู่ที่นี่แน่ๆ

“ท่านหลิน ผมขอแนะนำว่าให้ทำการค้นหาทุกซอกทุกมุม สถานที่แห่งนี้นอกจากศพของเก่อเล่กับศพของผู้ชายมีรอยมีดฟันแล้ว ต้องมีศพร่างอื่นที่ยังไม่พบเห็นอีกแน่ๆ มิเช่นนั้นคงไม่มีกลิ่นอายความเคียดแค้นรุนแรงถึงเพียงนี้！”

หลังจากหยุดนิ่งได้ชั่ววูบ เฉินเกอก็รีบสั่งการกับหลี่เยว่เหอ

หลี่เยว่เหอได้ยินก็เชื่อฟังคำสั่งของเฉินเกออย่างไม่ลังเลแม้แต่น้อย จากนั้นก็รีบสั่งการให้ลูกน้องไปปฏิบัติตามทันที

ส่วนเฉินเกอกับเล๋ยเล่ก็ไปสำรวจดูบริเวณอื่น

เห็นรอบกายไม่มีผู้คนแล้ว เล๋ยเล่ก็เปิดปากถามเฉินเกอขึ้นมา

“คุณพี่เฉิน สิ่งที่พูดเมื่อกี้เป็นเรื่องปลอมใช่ไหม？”

เล๋ยเล่ถามเฉินเกออย่างสงสัย

“ใครบอกคุณว่าไม่จริง？เมื่อวานตอนที่ผมมายังสัมผัสไม่ได้ถึงกลิ่นอายความเคียดแค้นเลย เห็นทีสำนักหงซินคงเคยทำเรื่องชั่วๆ ไว้ไม่น้อย”

เฉินเกอมองเล๋ยเล่ด้วยสีหน้าที่แน่วแน่ ไม่มีท่าทีหยอกล้อแม้แต่น้อย

ได้ยินคำพูดนี้ของเฉินเกอ เล๋ยเล่ถึงรับรู้ว่าเฉินเกอพูดความจริงมาโดยตลอด จากเดิมเขาคิดว่าเฉินเกอจงใจแกล้งให้พวกหลี่เยว่เหอทำแบบนี้

“โอ๊ย..！”

หลังจากผ่านไปได้สักพักหนึ่งก็ได้ยินเสียงกรีดร้องดังขึ้นมา

ทันใดนั้น ทุกคนต่างวิ่งไปยังต้นทางของเสียงทันที

พอมาถึงผนังบ้านแห่งนี้ บริเวณหลุมบนผนังก็ได้โผล่กะโหลกศีรษะออกมาหนึ่งอัน

เมื่อเห็นภาพเช่นนี้ เล๋ยเล่ก็รีบมองหน้าเฉินเกอ

เห็นทีว่าทุกอย่างเป็นจริงๆ เขาเชื่อในคำพูดของเฉินเกอ

หลี่เยว่เหอที่ยืนอยู่ด้านข้างกำลังขมวดคิ้ว และมีสีหน้าที่เคร่งขรึมมากเลยทีเดียว

บัดนี้หลี่เยว่เหอยิ่งเชื่อมั่นในความสามารถของเฉินเกอขึ้นมาอีก เพราะทุกอย่างเป็นไปอย่างที่เฉินเกอได้บอกกล่าวไว้ไม่มีผิด

“ทุบผนังทิ้งแล้วเอาศพออกมา！”

หลี่เยว่เหอรีบสั่งการลูกน้องอย่างจริงจังขึ้นมาทันที

จากนั้นทุกคนก็เริ่มปฏิบัติการทุบผนังให้ทะลุออกมา

ในที่สุดกระดูกที่เก็บซ่อนไว้ด้านในก็ค่อยๆ ทยอยตกออกมา

ซึ่งกระดูกที่ตกออกมานั้นทำให้ทุกคนต้องรู้สึกตกตะลึง

เพราะกระดูกตรงหน้าไม่เพียงมีแค่ร่างเดียว แต่มีกระดูกถึงหลายศพเลยทีเดียว

“โอ้สวรรค์ ตรงนี้มีกระดูกเยอะไปหมดเลย！”

เล๋ยเล่เห็นแล้วอดไม่ได้ที่จะพูดด้วยความตกตะลึง

“ที่นี่ต้องไม่ใช่มีเพียงกระดูกของคนเดียว！”

เฉินเกอก็รีบมองหลี่เยว่เหอพลางเตือนขึ้นมา

หลี่เยว่เหอเป็นผู้สืบสวนคดี ดังนั้นจึงดูออกเช่นกัน เขาก็รู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก คิดไม่ถึงว่าด้านในสำนักหงซินจะเก็บซ่อนศพไว้มากมายเช่นนี้ มิน่าล่ะเฉินเกอจึงพูดว่ามีกลิ่นอายความเคียดแค้นอยู่นี่ ซึ่งมันก็เป็นแบบนั้นจริงๆ

“เร็ว หาคนมาประกอบกระดูกกันเร็ว！”

จากนั้นหลี่เยว่เหอก็สั่งการอีกหนึ่งประโยค

“โครมโครมโครม！”