บทที่965 วางกับดัก
“เกิดเรื่องอะไรขึ้นครับ? ”
เฉินเกอรีบถามทันที
“ผู้ตายเป็นพนักงานรักษาความปลอดภัยของบริษัทลี่ยุ่น ช่วงเวลาที่เสียชีวิตคือราวยี่สิบสองนาฬิกาคืนวาน น่าจะเข้าไปพบกับเหตุการณ์ประหลาดขึ้นระหว่างเดินตรวจตรา ร่างของผู้ตายกลายเป็นศพแห้ง ดวงตาซีดขาวไร้ซึ่งกำลัง”
หลี่เยว่เหอรายงานสถานการณ์ปัจจุบันที่พวกเขาพบให้เฉินเกอได้ฟังอย่างละเอียดในทันที
หลังจากเฉินเกอได้ฟัง เขาเดินเข้าไปแล้วคุกเข่าลงดูศพของพนักงานรักษาความปลอดภัยที่อยู่ตรงหน้า
เมื่อตรวจดูอย่างละเอียด เฉินเกอก็ยิ่งมั่นใจว่าเป็นฝีมือของหลินเทียนหยวน
ในตอนนี้เอง เฉินเกอค้นพบว่าในชั้นมีขวดเหล้าและแก้ววางอยู่ และยังมีคราบเหล้าอยู่ในแก้ว
เฉินเกอเห็นดังนั้นจึงรีบเดินไปที่ตู้แล้วเปิด จากนั้นจึงใช้มือหยิบขวดเหล้าและแก้วออกมาดู
เมื่อผ่านการคาดการณ์จากสมองของเขาอย่างรวดเร็ว เฉินเกอก็สามารถคาดการณ์เรื่องทั้งหมดได้
คาดว่าเมื่อคืนหลินเทียนหยวนคงจะย้อนกลับมาที่บริษัทลี่ยุ่น และพบกับพนักงานรักษาความปลอดภัยที่กำลังเดินตรวจตราระหว่างที่ตนเองกำลังนั่งดื่ม ดังนั้นเขาจึงถูกหลินเทียนหยวนฆ่าทิ้งแล้วดูดวิญญาณกับพลังจิง ไป ดังนั้นจึงได้เกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้น
จากนั้นเฉินเกอจึงได้หันกลับไปแล้วมองไปที่หลี่เยว่เหอ
“ท่านหลี่ ขอคุยอะไรด้วยหน่อยได้ไหมครับ!”
เฉินเกอมองไปที่หลี่เยว่เหอแล้วเสนอขึ้น
หลังจากที่หลี่เยว่เหอยืนอยู่เขาก็ผงะไปชั่วครู่แล้วพยักหน้าเห็นด้วย
พูดจบ ทั้งสองก็เดินไปด้านข้างแล้วเริ่มพูดคุยกัน
“คุณเฉินเกอ มีอะไรแปลก ๆ รึเปล่าครับ? ”
หลี่เยว่เหอมองเฉินเกอด้วยความประหลาดใจและถามขึ้น
เฉินเกอรีบอธิบายให้หลี่เยว่เหอฟังในทันที: “ท่านหลี่ครับ บอกตรง ๆ เลยนะครับ คนที่ฆ่าพนักงานรักษาความปลอดภัยคนนี้ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นหลี่เทียนหยวนประธานบริษัทลี่ยุ่นเอง!”
เมื่อได้ยินเฉินเกอพูดแบบนี้ ก็ทำให้หลี่เยว่เหอต้องตกตะลึงไม่น้อยและแสดงออกมาซึ่งความรู้สึกไม่น่าเชื่อเป็นอย่างมาก
“นี่ คุณเฉินเกอ ทำไมคุณถึงพูดแบบนั้นล่ะ? มีหลักฐานรึเปล่า? ”
หลี่เยว่เหอคนที่จะเชื่ออะไรง่าย ๆ แบบนั้น ถึงหันถามเฉินเกอด้วยความสงสัย
ไม่ว่าเรื่องใดก็ต้องใช้หลักฐาน ดังนั้นเขาจึงหวังว่าเฉินเกอจะมีหลักฐานมายืนยัน มีเพียงสิ่งนี้ที่จะทำให้หลี่เยว่เหอเชื่อได้
เมื่อเฉินเกอได้ยินเช่นนั้นก็ไม่ได้โกรธ แน่นอนว่าเขาเข้าใจความคิดของหลี่เยว่เหอดี
เขาเป็นเจ้าหน้าที่สำนักตรวจสอบ ไม่สามารถจะด่วนสรุปเรื่องราวต่าง ๆ ได้
จากนั้น เฉินเกอจึงพูดคุยและเล่าเรื่องที่พวกเขาไปหลินซานชี่ให้หลี่เยว่เหอฟัง ยิ่งกว่านั้นยังเล่าเรื่องที่หลินเทียนหยวนกลายพันธุ์ด้วย
เชื่อหรือไม่ เรื่องนี้ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของหลี่เยว่เหอ อย่างไรเสียเฉินเกอก็ได้พูดไปอย่างชัดเจนแล้ว
หลังจากหลี่เยว่เหอได้ฟัง เขาก็เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง
เขามองดูเฉินเกอที่ไม่ได้มีทีท่าว่ากำลังพูดเล่นเลย และเฉินเกอก็ไม่มีความจำเป็นต้องหยิบเรื่องนี้มาล้อเล่นกัน
“ท่านหลี่ ตอนนี้หลินเทียนหยวนเป็นบุคคลอันตรายมาก เขาไม่ถือว่าเป็นมนุษย์อีกแล้ว เป็นครึ่งคนครึ่งวิญญาณ มีความสามารถในการดูดซับวิญญาณและพลังจิง ของมนุษย์ แถมไม่สามารถปรากฏตัวตอนกลางวันและใช้ชีวิตได้แต่ในตอนกลางคืนเท่านั้น”
เฉินเกออธิบายและมองไปที่หลี่เยว่เหอ
“แต่ว่า...งั้นพวกเราจะไปจับตัวหลินเทียนหยวนได้จากที่ไหนกันล่ะ? ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี!