TRICK TO LOVE หลอกให้รัก นิยาย บท 17

@คอนโดลูแปง

“ลูแปงฉันบอกนายไปแล้วนี่ว่าวันนี้ฉันมีสอน” ทิชารีบหันไปย้ำเตือนกับคนตัวสูงทันทีที่รถยนต์กำลังจะเลี้ยวเข้าไปในคอนโดของเขาเอง

“อ้าวเหรอ ฉันจำไม่ได้น่ะ” เจ้าของดวงตากลมโตจ้องอีกฝ่ายเขม็งหลังจากที่เขาทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ทำเหมือนกับว่าเธอดูไม่ออกว่ามันคือการแสดง

“เอกการแสดงเหรอ”

“ไม่เนียนเหรอ” ริมฝีปากหนากระตุกยิ้มมุมปากให้กับคำพูดกระแนะกระแหนของคนตัวเล็ก พลางเหยียบคันเร่งเคลื่อนรถมาจอดบริเวณประตูหน้าคอนโด

“นายกำลังทำฉันเสียเวลานะลูแปง ฉันต้องไปสอน” เสียงหวานเริ่มแข็งขึ้นเมื่ออีกฝ่ายกำลังตีมึนไม่สนใจคำพูดของเธอ แถมยังไม่ยอมขับรถต่อเพื่อไปส่งเธออีกต่างหาก

“รู้แล้วครับคุณครู ผมก็แค่มาเอาชุดว่ายน้ำของผมก็แค่นั้นเอง”

“ชุดว่ายน้ำของนาย? เอาไปทำไม”

“ก็ในเมื่อเธอมีสอน ฉันก็จะไปรอให้เธอสอนที่นั่นไง”

“หยุดความคิดนั้นของนายเลย เดี๋ยวฉันมาที่นี่เอง” ไม่มีทางที่ทิชาจะให้ลูแปงไปเหยียบที่สระว่ายน้ำของเธอเด็ดขาด หากเขาทำอะไรประเจิดประเจ้อคงมีสายรายงานไปถึงพ่อกับแม่เธอภายในห้านาทีแน่ๆ

“ฉันเคยเชื่อคำพูดเธอมาแล้วครั้งนึง”

“ครั้งนี้ฉันพูดจริง”

“ก็ถ้าเธอโกหกฉันอีกครั้ง รอบนี้ก็คงจะไม่ใช่คลิปที่เราจูบกัน” สำหรับคลิปจูบที่ใช้แบล็กเมลคนตัวเล็กมันคงไม่มีประโยชน์อะไรถ้าเทียบจะคลิปใหม่ที่กล้องวงจรปิดเพิ่งจับได้เมื่อคืน

“หมายความว่ายังไง”

“เสียงครางในคลิปมันดังมากเลยนะ ถ้าไม่อยากให้ใครได้ยินก็อย่าริอ่านจะโกหกฉันอีกรอบล่ะ”

“ไหนนายบอกจะลบคลิปบ้าๆ นั้นทิ้งไง โกหกฉันเหรอฮะ!” คำตอบที่ได้ยินจากปากร่างสูงตรงหน้าทำทิชาโกรธจนควันออกหู มือเล็กกำแน่นอยากจะรั้งลำคอหนามาบีบให้ตายกันไปข้างนึง แต่ก็ทำได้แค่นั่งนิ่งๆ รอคำตอบจากเขา

“จุ๊ๆ ไม่เอาสิครับ ไม่เสียงดัง” ร่างสูงยกมือแตะกลีบปากบางทั้งสองพร้อมกับโน้มใบหน้าเข้าไปกระซิบใกล้ๆ จนได้ยินเสียงลมหายใจถี่ๆ ของคนตัวเล็ก

“ฉันไม่ตลกด้วยนะ ถ้าคลิปมันหลุดออกไปจะทำยังไง”

“เธอก็กลายเป็นนางเอกเอวีน่ะสิ”

เพียะ! ทิชาฟาดฝ่ามือลงบนปากของลูแปงอย่างแรงด้วยความโมโหที่เขายังพูดกวนประสาทไม่เลิกราวกับว่ามันเป็นเรื่องที่เอามาล้อเล่นกันได้ หากสิ่งที่เขาเอามาแบล็กเมลเธอมันเกิดผิดพลาดเธอจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน

“ลบมันให้หมด อย่าให้ฉันต้องพูดหลายรอบ”

“นี่เธอกล้าทำร้ายฉันเหรอ”

“ทำไมนายจะตีฉันคืนหรือไง” หญิงสาวเชิดหน้าขึ้นมองหน้าอีกฝ่ายกลับไป ทั้งที่หัวใจดวงน้อยกำลังสั่นไหวเมื่อสายตาขี้เล่นของอีกฝ่ายเปลี่ยนไปเป็นดุดัน

“ฉันไม่ตีผู้หญิงหรอก แต่ถ้าอย่างอื่นก็ไม่แน่” พูดจบลูแปงก็จัดการคว้าศีรษะทุยจับยึดไว้แน่นพร้อมกับโน้มเข้าไปประกบจูบแนบชิดอย่างรวดเร็วจนเธอไม่ทันได้ตั้งตัว แรงจูบค่อยๆ ทวีความรุนแรงมากยิ่งขึ้น เขี้ยวคมขบลงบนกลีบปากเต็มแรงเพื่อลงโทษที่กล้าลงไม้ลงมือกับเขา

“อื้ออออออ~” นานหลายนาทีที่ทิชาดีดดิ้นให้หลุดจากพันธนาการป่าเถื่อนของลูแปง แต่ยิ่งดิ้นอีกฝ่ายก็ยิ่งเพิ่มแรงควบคุมช่วงชิงลมหายใจเธอมากกว่าเดิม สุดท้ายเรี่ยวแรงก็อ่อนลงระทวยเมื่อเริ่มรู้สึกว่าลมหายใจใกล้จะหมดเต็มที

“ทีหลังอย่าทำฉันเจ็บ ถ้าไม่อยากโดนทำโทษ”

(ได้ครับ เราคิดถึงทิชานะ)

“ค่ะ แค่นี้ก่อนนะ” ไม่รอให้พันไมล์ได้ตอบอะไรกลับมา ทิชารีบกดวางสายอย่างรวดเร็วทันทีที่ริมฝีปากหนากำลังครอบครองปลายถันสีชมพูของเธอ โดยที่มืออีกข้างพยายามสอดเข้ามาใต้กระโปรงเพื่อสัมผัสของสงวนอย่างไม่ได้รับเชิญ “ลูแปงหยุดนะ”

ชายหนุ่มยังคงตวัดลิ้นชิมรสหวานจากหน้าอกอวบสลับไปมาอย่างเอาแต่ใจโดยไม่สนใจเสียงห้ามปรามของคนตัวเล็กเลยสักนิด ปลายนิ้วร้อนเกี่ยวแพนตี้สีเดียวกันออกให้พ้นทางพร้อมกับส่งนิ้วกลางเรียวยาวเข้าไปบดขยี้ติ่งเกสรเบาๆ จนแปรเปลี่ยนเป็นหนักหน่วงมากยิ่งขึ้น

“อ๊าาาา! ละ…ลูแปงทำบ้าอะไร”

“อยู่กับฉันก็ต้องสนใจฉันสิ ไม่ใช่คุยกับผู้ชายคนอื่น”

“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนายด้วย”

“แน่ใจนะว่าไม่เกี่ยว?” เสียงราบเรียบระคนเย็นเยือกเปล่งออกมาผ่านลำคอหนา เขาช้อนสายตามองดวงตากลมโตที่กำลังจ้องมองเขาด้วยความวูบไหว

“ฉะ…ฉันถามนาย”

“ฉันก็ถามก็กลับไงว่าแน่ใจใช่ไหมว่าฉันไม่เกี่ยวกับเธอ”

“…”

“คิดได้หรือยัง สรุปฉันเกี่ยวไหม” ลูแปงปล่อยมือออกจากร่างเล็กพร้อมกับเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง ก่อนจะเลื่อนมือมาปลดกระดุมกางเกงยีนส์ขาดสีซีดเท่ๆ ของตัวเองอย่างช้าๆ กดดันคำตอบจากทิชาไปด้วย

“นะ…นายก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฉันนี่”

“ผ่านไปยังไม่ถึงวันลืมผัวคนแรกของตัวเองไปแล้วเหรอ แปลว่าฉันคงต้องรื้อฟื้นความจำสักหน่อยสินะ เธอจะได้ไม่ลืมมันง่ายๆ อีก” สิ้งเสียงเข้มๆ มือหนาก็กระชากร่างเล็กขึ้นมานั่งคร่อมบนร่างกาย จัดแจงในทุกอย่างอยู่ในท่าทางพร้อมจะแนบชิดร่างกายของกันและกันอย่างลึกซึ้ง ชายหนุ่มสัมผัสร่างกายของคนบนหน้าตักอย่างแผ่วเปล่าสลับกับเอวสอบที่กระแทกกระทั้นด้วยความดุดันจนกว่าจะได้รับคำตอบว่าเขาน่ะ…เกี่ยวกับเธอยังไง