TRICK TO LOVE หลอกให้รัก นิยาย บท 63

“ลูแปงกูขอคุยอะไรด้วยหน่อย”

“…” เสียงของพันไมล์ทำให้ลูแปงชะงักเท้าเดิน แล้วหันกลับไปมองด้วยสายตาราบเรียบ แต่ทว่าแฝงไปด้วยความไม่พอใจอีกฝ่าย “กูกับมึงมีอะไรต้องคุยกันเหรอ?”

“เรื่องทิชา”

“ทำไมจะมาขอเมียกูเหรอหรืออยากโดนส้นตีนกูอีกสักรอบ?”

“กูอยากมาขอโทษ”

“ขอโทษเหรอวะ มึงคิดว่ากูจะให้อภัยมึงหรือไง”

“กูรู้ว่ามึงคงไม่ให้อภัยกูหรอก แต่กูไม่ได้ตั้งใจให้มันเกิดแบบนี้ขึ้น…กูแค่โกรธที่ทิชาเลือกมึงแทนที่จะเป็นกู” เพราะความรู้สึกที่เขาเจ็บใจที่ถูกลูแปงแย่งผู้หญิงที่ตามจีบมาเกือบสี่ปีไปเลยทำให้ความยั้งคิดที่เคยมีมันหายออกไปจากสมองของเขา

“แต่สิ่งที่พวกมึงรวมหัวกันทำมันเหี้ยมากนะ ถ้ากูไม่เชื่อใจคนของกู ป่านนี้พวกมึงคงหัวเราะเยาะมีความสุขกันไปแล้วใช่ไหม”

“…”

“ไปให้พ้นหน้ากูเหอะ กูไม่อยากเห็นหน้ามึง แล้วต่อไปนี้ก็อย่ามายุ่งกับเมียกูอีก…เพราะถ้ามีอีกเป็นครั้งที่สามมึงไม่ได้ใช้ชีวิตสงบสุขกับอนาคตหมอของมึงแน่” ทั้งที่ตอนแรกเขาตั้งใจจะรายงานเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้ถึงคณะบดีของมหาวิทยาลัยรับทราบ แต่เพราะทิชาขอเอาไว้จึงเลือกที่จะไม่ทำแบบนั้นลงไป หากมีครั้งต่อไปเขาไม่ลังเลที่จะทำให้อนาคตของพันไมล์หมดลงแน่นอน “ไสหัวไปสิ ยื่นนิ่งทำเหี้ยอะไร”

“อืม” พันไมล์พยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะหมุนตัวเดินกลับมาที่คณะของตัวเอง ลูแปงพ่นลมหายใจออกมาหนักๆ แล้วปรับอารมณ์ของตัวเองที่กำลังขึ้นให้เย็นลง พลางก้าวเท้าเดินมาหาเพื่อนทั้งสองคน

“ดีกับเมียแล้ว?”

“เสือก”

“ไอ้เหี้ยแปง มึงตอบกูดีๆ บ้างไม่ได้หรือไงวะ”

“หึ บีน่าฝากความคิดถึงมาให้มึงด้วย”

“จริงเหรอวะ แม่งรู้งี้น่าจัดสักทีสองที” กวินโพล่งถามด้วยรอยยิ้มกรุ่มกริ่ม เมื่อนึกถึงใบหน้าสะสวยของคนคุยเก่าสมัยเรียนปีสอง

“แต่ฝากมาบอกอีกว่า ถ้ายังเอาไม่เลือกก็ไม่เอามึงหรอก ขยะแขยงผู้ชายส้นตีน” ลูแปงแต่งเติมคำพูดพร้อมกับกลั้นขำสุดชีวิตทันทีที่เห็นหน้ากวินตกใจกับคำพูดที่คิดว่าเป็นของบีน่า

“เฮ้ย! ยัยนั่นกล้าด่ากูขนาดนี้เลยเหรอวะ”

“ขยะแขยงผู้ชายส้นตีนกูเสริมให้เอง เดี๋ยวมันเบาไป”

“ไอ้ส้นตีน!” กวินยกมือชี้หน้าเพื่อนด้วยความโมโห แต่ก็ไม่ได้จริงมากนัก เพราะพวกเขามักจะพูดเล่นกันแบบนี้อยู่เสมอ

“เรื่องดารินมึงเคลียร์เรียบร้อยแล้ว?”

“เคลียร์เหี้ยไร แม่งรวมหัวกับลูกพี่ลูกน้องนัดทิชาไปวางยานอนหลับ กูไม่มีทางเคลียร์ให้มันจบง่ายๆ แน่” ทันทีที่ได้ยินชื่อของอดีตคนรัก อารมณ์ที่เกือบจะเย็นลงก็พลุ่งพล่านขึ้นมาอีกครั้ง เขารู้สึกโกรธทุกครั้งที่พูดเรื่องนี้

“ลูกพี่ลูกน้อง?”

“ไอ้พันไมล์”

“กูว่าละ ถึงว่าเมื่อกี้กูเห็นมันมายืนรอใคร มายืนรอมึงสินะ”

“แล้วมึงทำยังไงต่อ?”

“กูไม่ทำ…แต่กูให้พ่อกูจัดการ”

“ไอ้แปง ถ้าพ่อมึงเป็นคนจัดการแปลว่ามันต้องหนักมากนะ ดารินเป็นผู้หญิง” เซนต์แย้งเพราะรู้ว่าเพื่อนของพ่อเขาเป็นยังไง ถึงแม้ว่าจะวางมือจากวงการสีเทามานานแล้ว แต่เขายังเป็นมาเฟียอยู่เหมือนเดิม

“แล้วเมียกูเป็นผู้หญิงไหม จบก็จบกันไปดีๆ สิวะ จะสร้างเรื่องทำส้นตีนอะไร มึงรู้ไหมนี่แม่งคิดจะวางยาเมียกูแล้วจัดฉากให้เหมือนว่าเมียกูมีอะไรกับไอ้พันไมล์ มึงว่ากูควรทำยังไงกับผู้หญิงคนนี้”

“วิธีเก่าฉิบหาย ดารินไม่อัปเดตบ้างเหรอวะ”