วิวาห์ลวงอลวนรัก นิยาย บท 108

“ถุย! ใครกล้ารังแกเพื่อนรักกู! วันนี้กูจะจัดการให้สิ้นซาก!”

แล้วก็เห็นว่าเซี่ยหนันคว้าขวดเหล้าขึ้นมา แล้วก็ทุ่มลงพื้น ในมือถือขวดอีกครึ่งหนึ่งและถลึงตาใส่พวกเขาด้วยความโกรธ

กู้หรันเห็นดังนั้นก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

ในที่สุดสาวน้อยคนนี้ก็ตื่นขึ้นในช่วงเวลาวิกฤติ

เธอไม่กลัวที่จะเผชิญหน้ากับพวกอันธพาล แต่เธอกลัวว่าจะมีสิ่งที่ไล่ตามมาข้างนอกและพวกมันจะสร้างปัญหากับเธอภายในหลัง มันก็จะวุ่นวายไปอีกแล้ว

พอเห็นว่าเซี่ยหนันตื่นขึ้นมา กู้หรันก็พูดด้วยเสียงที่ทุ้มต่ำ “ช่างเถอะ อย่าไปพูดจาไร้สาระกับพวกมันเลย แจ้งตำรวจก็พอละ”

พอพูดจบเธอก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา

แล้วหยูเทียนจะยอมให้เธอทำแบบนี้ที่ไหนกัน พอเขาขยิบตา บอดี้การ์ดก็คว้าโทรศัพท์ของเธอไปทันที

กู้หรันไม่คิดเลยว่า พวกเขาจะทำอะไรป่าเถื่อนแบบนี้ได้

ขนาดแม้แต่กล้าแย่งโทรศัพท์ไป งั้นต่อไปคงจะไม่ยิงเธอเลยเหรอ?

ใบหน้าของเธอมืดมนลง และเธอก็พูดอย่างเย็นชาว่า “คุณหยู ฉันจะเตือนนายอีกครั้ง อย่าทำเกินไป!”

หยูเทียนหัวเราะเยาะ

“ตอนนี้มาบอกว่าฉันทำเกินไปงั้นเหรอ? มันไม่สายไปแล้วเหรอ?”

เขาเหลือบไปมองเซี่ยหนัน แล้วรอยยิ้มที่มุมปากก็ดูเยาะเย้ยมากยิ่งขึ้นอีก

“แหม ไม่เบาเลยนะ เริ่มลงมือแล้วเหรอ? ซี้ด ฉันชอบอาหารรสแซ่บเหมือนกันนะ ใครก็ได้ มาเอาพวกเธอไป!”

ตอนที่พวกเขาจะลงมือนั้น

ทันใดนั้น ก็มีเสียงเอะอะออกมาจากประตู

เมื่อหันไปมอง เขาเห็นร่างสูงเดินเข้ามาพร้อมกับบอดี้การ์ดหลายคน

หยูเทียนขมวดคิ้วเข้าหากัน เขาพึมพำด้วยเสียงที่ทุ้มต่ำ “ทำไมคุณชายท่านนี้ถึงมาที่นี่ได้?”

พูดจบก็โบกมือให้ลูกน้องปล่อยพวกกู้หรัน แล้วรีบเดินไปหาพวกเขา

“คุณสีมาได้ไงครับเนี่ย?”

สีโม่เฉิงรู้จักกับหยูเทียน

แต่ว่ารู้จักแบบผิวเผินเท่านั้น

พ่อของหยูเทียนพาเขาไปเข้าร่วมในงานสังคมครั้งหนึ่งด้วย

อีกฝ่ายพยายามอย่างยิ่งที่จะให้ลูกชายของเขาสอดตัวเข้ามา และแนะนำให้สีโม่เฉิงรู้จัก

ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ชอบ แต่มันไม่ดีเลยที่จะหักหน้าของคนอื่นในงานสังคมแบบนั้น ดังนั้นพวกเขาจึงพูดคุยกันไม่กี่คำ และทั้งสองเจอกันแค่ครั้งหนึ่งเท่านั้น