วิวาห์ลวงอลวนรัก นิยาย บท 13

จากนั้นสวี่ชิงชุ่ยก็ให้กู้จิ่งเซิ่งเอาบัตรธนาคารออกหนึ่งใบ

“รับบัตรนี้ไป ในเมื่อจะไปร่วมงานเลี้ยง แน่นอนว่าต้องซื้อเสื้อผ้าและเครื่องประดับ มีเวลาแค่สามวัน ถ้าจะสั่งทำก็คงไม่ทัน งั้นก็ซื้อเสื้อผ้าที่พร้อมใส่เลยแล้วกัน อย่าทำให้ตระกูลกู้ต้องเสียหน้าละ”

กู้อันหนิงและหลิ่วม่านหยินยิ้มอย่างมีความสุข

“ค่ะ ขอบคุณค่ะคุณย่า”

“ขอบคุณค่ะ คุณแม่”

——

ทางด้านนี้

หลังจากพิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้ว กู้หรันก็ตัดสินใจไปร่วมงานเลี้ยง

ท้ายที่สุด เธอจะตกลงหรือไม่ มันก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง จะไปตามนัดหมายไหม มันก็อีกเรื่องเช่นกัน

ไม่ว่ายังไง สีโม่เฉิงก็เคยช่วยชีวิตเธอถึงสองครั้งติดต่อกัน ในเมื่อไม่ได้ตั้งใจที่จะรับผิดชอบ อย่างน้อยก็ควรพูดต่อหน้าให้ชัดเจน

ดังนั้นวันรุ่งขึ้น เธอตั้งใจตื่นแต่เช้า เพื่อจะไปเดินห้าง

ในเมื่อต้องไปร่วมงานเลี้ยง แน่นอนว่าต้องใส่ชุดทางการหน่อย

ในตู้เสื้อผ้าของเธอมีชุดทางการเก่าๆ สองสามชุด แต่สไตล์มันค่อนข้างเชยไปนิด หากใส่ไปร่วมงานเลี้ยงของตระกูลสี เกรงว่าจะไม่เหมาะสม

ไม่นาน กู้หรันก็ไปถึงที่ร้านเสื้อผ้าร้านหนึ่ง

เมื่อพนักงานเห็นเธอ ก็เข้ามาทักทายเธออย่างกระตือรือร้น

“ยินดีต้อนรับค่ะ คุณต้องการชุดแบบไหนคะ”

กู้หรันมองไปรอบๆ ก่อนจะชี้ไปที่ชุดสีแดงเปิดไหล่ที่แขวนไว้ “ขอลองชุดนี้หน่อยได้ไหมคะ?”

พนักงานยิ้มและพูดว่า “คุณตาถึงจริงๆ นะคะ นี่คือสมบัติของร้านเราเลยค่ะ มีหลายคนที่ชอบมันมากๆ!”

กู้หรันเลิกคิ้วขึ้น

“ทำไมมันถึงยังอยู่ที่นี่ล่ะ?”

พนักงานแสดงท่าทีเขินอาย

“หลักๆ เป็นเพราะการออกแบบที่พอดีตัวมากๆ แม้ว่าจะดูดี แต่ก็มีเพียงไม่กี่คนที่สามารถสวมใส่แล้วดูดี แต่คุณสามารถลองแบบอื่นๆ ก็ได้นะคะ ร้านของเรามีแบบใหม่ๆ ที่เพิ่งเข้ามาหลายแบบเลย ก็ดูดีมากๆ เช่นกัน “

กู้หรันส่ายหัว

เธอมองดูชุดสีแดงที่ออกแบบมาโดยเฉพาะ เธอพูดอย่างหนักแน่นว่า “ฉันต้องการตัวนี้”

ส่วนกระโปรงก็ไม่รัดแน่นทั้งชุด เมื่อถึงช่วงโคนขา กระโปรงก็จะกางออกด้านหลัง เมื่อมองจากระยะไกล ดูเหมือนกับดอกฝิ่นที่งดงาม

เธอไม่ได้ใส่ชุดแบบนี้มานานแล้ว

ตั้งแต่เธอคบกับเฉิงเฟิง เพราะเธอรู้ว่าเขาชอบผู้หญิงที่อ่อนโยนและบริสุทธิ์ เขาจึงแต่งตัวให้ดูเรียบง่ายอยู่เสมอ

เสื้อผ้าในตู้เสื้อผ้า ถ้าไม่ใช่สีขาว ก็คือสีชมพู สรุปก็คือจะไม่มีเสื้อผ้าสีฉูดฉาดอยู่ในนั้น

และตอนนี้ เธอจะไม่ทำให้ตัวเองลำบากอีกแล้ว

เธอสามารถสวมใส่อะไรก็ได้ที่เธอต้องการ ถ้าชอบสีอะไรก็จะซื้อสีนั้น

บนโลกใบนี้ไม่มีใครเปลี่ยนเธอได้อีกแล้ว

จะไม่มีใครสามารถบังคับให้เธอตัดสินใจในสิ่งที่เธอไม่ต้องการ

กู้หรันยกมุมริมฝีปากขึ้นอย่างพึงพอใจ

“ชุดนี้แหละ คิดเงินเลย”

หลังจากพูดจบ เธอก็ไปถอดชุดออก

ตอนที่เธอกำลังจะไปจ่ายเงิน ทันใดนั้น ก็มีเสียงร่าเริงดังมาจากด้านหลัง