วิวาห์ลวงอลวนรัก นิยาย บท 14

“รอก่อน!”

เมื่อทุกคนหันกลับมา ก็เห็นกลุ่มเด็กสาววัยยี่สิบกำลังเดินเข้ามา

คนที่เดินนำเข้ามา กู้หรันรู้จัก เป็นน้องสาวของเฉิงเฟิง--เฉิงเฟยเฟย

เธอกับเฉิงเฟยเฟยก็ถือว่ารู้จักกันมานานแล้ว แต่พวกเขาค่อยถูกกันมาโดยตลอด

ในอดีตเธอเห็นแก่เฉิงเฟิง ก็เลยไม่ค่อยใส่ใจเธอมากนัก แต่ตอนนี้...

เธอมองไปยังด้านหลังของเฉิงเฟยเฟย เธอเห็นเพียงกู้อันหนิงเดินตามมา ท่าทีดูอ่อนแอมาก ราวกับดอกไม้สีขาวเล็กๆ ที่ต้องได้รับการปกป้อง

เมื่อพูดไปก็ตลกดี ตอนที่กู้อันหนิงเพิ่งมาถึงเมือง J เฉิงเฟยเฟยก็ดูถูกเธอมากๆ

ไม่ว่าเฉิงเฟยเฟยจะดื้อรั้นเพียงใด แต่เธอก็ยังเป็นลูกสาวที่แท้จริงของตระกูลเฉิง

ส่วนกู้อันหนิง แม้ว่าจะอยู่ในตระกูลเดียวกัน แต่สุดท้ายเธอก็เป็นเพียงลูกสาวนอกสมรสอยู่ดี

ดังนั้น ไม่ว่าจะนิสัยและฐานะทางสังคมของทั้งสอง มันจึงเป็นไปไม่ได้ที่ทั้งสองจะคบหากัน

แต่เรื่องราวก็มักจะเป็นแบบนั้น ต่อมาก็ไม่รู้ว่าด้วยเหตุผลอะไร ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองก็ใกล้ชิดกันมากขึ้น

ทุกที่ที่มีเฉิงเฟยเฟยอยู่ จะต้องมีกู้อันหนิงอยู่ด้วย

หากมีอะไรเกิดขึ้นกับกู้อันหนิง เฉิงเฟยเฟยจะเป็นคนแรกที่รีบปกป้องเธอ ต่อสู้เพื่อเธอ เธอใส่ใจมากกว่าเฉิงเฟิงอีก

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ กู้หรันก็แสดงท่าทางเย็นชา

“มีอะไรไหม?”

เฉิงเฟยเฟยเหลือบมองที่ชุดในมือของเธอ

“อ่อ เพิ่งเลิกกับพี่ชายของฉัน ก็ออกมาซื้อชุดแพงๆ เลย ทำไม พี่ชายฉันให้ค่าเลิกรากับเธอเยอะขนาดนั้นเลยเหรอ?”

ทันทีที่กู้หรันได้ยิน เธอก็รู้ว่าเธอกำลังพยายามจับผิด

ดังนั้น จึงไม่ได้สนใจเธอ

เมื่อเห็นว่าเธอไม่สนใจเธอ เฉิงเฟยเฟยก็โกรธมาก

“นี่ ฉันกำลังพูดอยู่กับเธออยู่ เธอได้ยินไหม”

กู้หรันกล่าวอย่างราบเรียบ “ได้ยิน แต่ฉันคิดว่า ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคุณเฉิงเฟยเฟย”

เธอยื่นโทรศัพท์มือถือให้พนักงานสแกนจ่ายเงิน

เมื่อเห็นสิ่งนี้ เฉิงเฟยเฟยก็รีบคว้าชุดของเธอทันที

“อย่าขายชุดนี้ให้เธอ!”

“เฉิงเฟยเฟย มีใครเคยบอกเธอไหมว่า สิ่งสำคัญที่สุดในด้านธุรกิจ ก็คือชื่อเสียง?”

เฉิงเฟยเฟยเลิกคิ้วขึ้น

“เธอต้องการจะพูดอะไร?”

กู้หรันพูดเบาๆ ว่า “เธอว่า ถ้าฉันบอกคนอื่นตอนนี้ ว่าร้านค้าในเครือของเฉิงซื่อกรุ๊ปกลั่นแกล้งลูกค้า ไม่ยอมขายเสื้อผ้าให้คนอื่นแต่ให้หมาแทน เธอว่า ต่อไปจะมีคนมาซื้อของร้านเธอไหม?”

เฉิงเฟยเฟยคิดว่าเธอจะมีแผนการที่เก่งกาจขนาดไหน เมื่อเธอได้ยินเรื่องนี้ เธอก็หัวเราะอย่างดูถูก

“เธอพูดเลย ฉันจะรอดูว่า ทุกคนจะเชื่อเธอหรือตระกูลเฉิงของเรา ท้ายที่สุด ตระกูลเฉิงของเราดำเนินธุรกิจในเมือง J มาหลายปีแล้ว และยังพอมีชื่อเสียงอยู่บ้าง และเธอ…”

เธอมองกู้หรันตั้งแต่หัวจรดเท้า แสดงท่าทีรังเกียจออกมา

“เธอก็เป็นแค่ผู้หญิงที่ถูกทิ้ง ทันทีที่ฉันบอกว่า เพราะเธอถูกพี่ชายฉันทิ้ง เธอเลยจงใจใส่ร้ายตระกูลของเรา เธอคิดว่าจะยังมีใครเชื่อเธอไหม”

กู้หรันยิ้มเล็กน้อย

“เหรอ? แล้วถ้าฉันมีสิ่งนี้ล่ะ”

เธอพูดแล้วเปิดโทรศัพท์ตัวเอง

เธอเห็นว่าไม่มีรหัสการชำระเงินในโทรศัพท์ แต่เป็นหน้าที่ทำการบันทึกเสียง