วิวาห์ลวงอลวนรัก นิยาย บท 130

กู้อันหนิงก็ได้เดินไป ยิ้มแล้วพูด “พี่คะ พวกเรามาเปลี่ยนกันเถอะ”

กู้หรันมองที่นั่งของเธอ

ใกล้กับลู่หมิงชิงพอดี เป็นที่นั่งข้างเขา

เธอเริ่มที่จะเดาอะไรได้ ก็ได้พูดด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึกว่า “คุณย่า หนูก็สามารถที่จะช่วยคุณย่าตักกับข้าวได้”

สวี่ชิงชุ่ยแสดงสีหน้าที่ไม่สบอารมณ์

“เธอช่วยฉันตักกับข้าวอะไร? เธอไม่รู้สักหน่อยว่าปกติฉันชอบกินอะไร อีกอย่าง ไม่กี่วันนี้ฉันรู้สึกไม่สบาย เป็นอันหนิงที่ดูแลฉันอยู่ตลอด เธอให้น้องมาทำเองเถอะ”

กู้อันหนิงก็ได้พูดเสริมว่า

“ใช่ พี่คะ นานๆ ทีพี่จะกลับมาที่บ้าน ก็ไม่รบกวนพี่แล้ว ให้ฉันจัดการเองเถอะ”

กู้หรันนั่งอยู่ตรงนั้น อยู่ๆ ก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนนอก

ที่จริงเธอรู้ว่าสวี่ชิงชุ่ยชอบทานอะไร

แต่ก็แค่ เป็นเรื่องเมื่อนานมาแล้ว

ช่วงนี้ได้เปลี่ยนไปไหม เธอก็ไม่รู้จริงๆ นั่นแหละ

เงียบไปไม่กี่วิ สุดท้ายเธอก็ยังลุกขึ้นยืน สละที่นั่งให้กู้อันหนิง

กู้อันหนิงยิ้มแล้วก็นั่งลง ในเวลาเดียวกัน กู้อันหนิงก็ได้ลากเก้าอี้ออกมาให้เธอ

“คุณหรัน มานั่งตรงนี้ครับ”

กู้หรันหมดหนทาง ทำได้แค่เดินไปนั่งข้างเขา

กู้จิ่งเซิ่งเห็นแบบนั้น ถึงได้ให้คนใช้รินเหล้าให้ทุกคนอย่างพอใจ

เขาก็ได้พูดเสียงยินดีว่า “เพื่อเป็นการต้อนรับคุณลู่มา พวกเรามาชนแก้ว”

ลู่หมิงชิงก็ได้รีบตอบรับไป

ทั้งบ้านก็ได้ดื่มเหล้าอย่างสนุกสนาน จากนั้น สวี่ชิงชุ่ยถึงได้หัวเราะถาม “ได้ยินว่า หมิงชิงทำงานระดับผู้บริหารที่Ceesi Group อายุขนาดนี้เดินมาถึงตำแหน่งนี้ได้ เป็นคนที่มีความสามารถจริงๆ”

ลู่หมิงชิงก็พูดอย่างอ้อมค้อมว่า “เปล่าหรอกครับ เทียบกับคุณหรันไม่ได้ ได้ยินว่าได้ไปเปิดบริษัทเองแล้ว”

สวี่ชิงชุ่ยมองกู้หรันสักพัก

น้ำเสียงก็ได้แสดงความไม่พอใจเล็กน้อย

“ฉันว่าเราเข้าใจอะไรผิดแล้ว บริษัทของหรันหรันเป็นสิ่งที่แม่เธอเหลือไว้ให้เธอ ไม่ถือว่าเป็นความสามารถของตัวเอง”

“งั้นก็เก่งมากๆ นะครับ สามารถที่จะบริหารบริษัทของตระกูลได้ดีขนาดนี้ ไม่ใช่ใครก็สามารถที่จะทำได้นะครับ”

ลู่หมิงชิงเห็นได้ชัดว่าเป็นคนที่ประจบสอพอเก่ง