“ฉันได้ยินว่ามาราคาของที่ดินผื่นนั้นตั้งหลายพันล้าน หมิงชิงอายุแค่นี้ ก็สามารถที่จะจัดการโครงการที่ใหญ่ขนาดนี้ได้ เห็นได้ชัดเลยว่าCeesi Groupได้ให้ความสำคัญจริงๆ”
“พอดีเลย ตระกูลพวกเราก็ทำธุรกิจเกี่ยวกับอุปกรณ์ก่อสร้าง ต่อไปต้องไปมาหากันบ่อยๆ ไม่ว่าเป็นเรื่องงานหรือเรื่องประจำวัน ก็สามารถช่วยเหลือกัน เกื้อกูลกันไง”
ได้ยินถึงตรงนี้ กู้หรันเข้าใจสักทีว่าวันนี้สวี่ชิงชุ่ยเชิญลู่หมิงชิงมาทำไม
เห็นเลยไม่ได้สนใจในตัวคน แต่สนใจข้อดีในมือของเขานี่เอง
ถึงแม้ว่าเธออยู่กับสีโม่เฉิงทุกวัน แต่ก็ไม่เคยที่จะถามเรื่องงานของอีกฝ่าย
เพราะงั้น เรื่องที่Ceesi Groupมีที่ดินผืนหนึ่งกำลังพัฒนาเร็วๆ นี้ เธอนั่นไม่รู้หรอก
ลู่หมิงชิงได้ยินที่สวี่ชิงชุ่ยพูด ก็ได้ตอบว่าครับไป
อยู่ๆหญิงชราก็เรียก “หรันหรัน”
กู้หรันตั้งสติ มองไปทางเธอ
ก็ได้ยินสวี่ชิงชุ่ยพูดว่า “หมิงชิงเขาได้พูดขนาดนี้แล้ว เธอยังไม่รีบเชิญเขาดื่มหนึ่งแก้ว”
กู้หรัน “???”
เขาพูดอะไรแล้ว?
เดี๋ยวนะ เขาพูดอะไร เกี่ยวอะไรกับเธอ?!
แต่ว่าเห็นสีหน้าที่เป็นการตักเตือนของสวี่ชิงชุ่ย เธอก็ได้ยกแก้วขึ้นมาอย่างไม่เต็มใจ แล้วก็เชิญให้ลู่หมิงชิงดื่ม
ลู่หมิงชิงก็ดีใจขึ้นมาก
“คุณหรันเกรงใจไปแล้วครับ สามารถที่จะรู้จักกับคุณหรันได้ก็เป็นโชคดีของผมแล้ว ผมดื่มหมดแก้ว คุณตามสบายเลยครับ”
พูดจบ ก็ได้ยกแก้วดื่มจนหมด
กู้หรันเห็นแบบนั้น เดิมก็อยากที่จะจิบเท่านั้น
แต่คิดไม่ถึงว่าจะมีคนมากระตุกขา
หันไป ก็เห็นกู้จิ่งเซิ่งได้จ้องเธอเป็นการบอกให้เธอนั้นรู้จักมารยาท
กู้หรัน “......”
ช่วยไม่ได้ ก็ได้ดื่มเหล้าจนหมดแก้ว
ลู่หมิงชิงไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นใต้โต๊ะ เห็นว่าเธอก็ได้ดื่มหมด ก็ได้ดีใจมากขึ้นกว่าเดิม
ในมื้ออาหารก็ได้พูดคุย ไม่นาน บรรยากาศก็ได้คึกคักขึ้น
กู้หรันได้ยิ้มอ่อนๆ อยู่ตลอด แล้วก็ได้ตอบไปเป็นครั้งๆ ตอบตามมารยาทให้ทั้งสองฝ่าย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิวาห์ลวงอลวนรัก
มีต่อจากตอนที่ 145 มั้ยคะ...