สวี่ชิงชุ่ยพูด “เธอรู้อะไร? ลู่หมิงชิงเขาทำงานที่Ceesi Group ก็เป็นลูกน้องของสีโม่เฉิง”
“ตระกูลกู้ของพวกเราถึงแม้ว่าตอนนี้พึ่งพาเฉิงซื่อกรุ๊ปอยู่ แต่อย่างที่ว่าไว้ มีเพื่อนเยอะก็มีทางเลือกเยอะ ยิ่งไปกว่านั้นCeesi Groupนั่นเป็นบริษัทที่พ่อของเราอยากที่จะร่วมทำธุรกิจด้วยอยู่ตลอด”
“ขอแค่โอ๋ให้อีกฝ่ายดีใจ ถึงตอนนั้นหาบิลให้พวกเรามาทำเล็กๆ น้อยๆ กำไรนั้นก็ได้เยอะกว่าที่เฉิงซื่อกรุ๊ปให้เราไม่ใช่เหรอ?”
กู้อันหนิงขมวดคิ้ว
“เขาแค่ผู้จัดการ จะมีอำนาจมากขนาดนั้นเหรอคะ”
สวี่ชิงชุ่ยหัวเราะอย่างเย็นชา
“เราอย่าดูถูกผู้จัดการ ต่างพูดว่าราชานรกพูดง่าย แต่มารน้อยรับมือยาก อำนาจในมือผู้จัดการถึงแม้ว่าจะไม่เยอะ แต่ว่ามีประโยชน์ในหลายสถานการณ์”
“แค่พูดถึงเรื่องที่เขานั้นเป็นคนรับผิดชอบการพัฒนาพื้นที่ผื่นนั้นในคราวนี้ ขอแค่เขานั้นสามารถที่จะซื้ออุปกรณ์ตามลิสต์รายชื่ออุปกรณ์ก่อสร้างที่Ceesi Groupใช้คราวนี้กับพวกเรา หนูรู้ไหมว่าตระกูลกู้ของพวกเราจะได้กำไรจากในนี้เท่าไหร่”
กู้อันหนิงถามอย่างสงสัย “เท่าไหร่คะ”
“อย่างน้อยๆ สองร้อยห้าสิบล้าน ต่อให้เขานั้นไม่ยอมซื้อกับพวกเราทั้งหมด ขอแต่บางส่วน พวกเราก็สามารถที่จะได้กำไรหนึ่งร้อยล้าน หนูคิดดูว่าพวกเราจะต้องเอาใจเขาไหม”
พอพูดแบบนี้ออกมา น้ำเสียงของกู้อันหนิงก็ได้ดูตื่นเต้นขึ้นมาทันที
“จริงเหรอคะ งั้นก็ดีมากๆ เลย ถ้าพูดแบบนี้พวกเราก็สมควรที่จะเอาใจเขาอยู่นะคะเนี่ย”
กู้หรันได้ยินถึงตรงนี้ สีหน้าก็ได้เข้มลง
ถึงแม้มองออกว่าสวี่ชิงชุ่ยนั้นต้องการประโยชน์จากลู่หมิงชิง แต่ก็อดไม่ได้ที่จะสมเพชพวกเขา
เธอยังอยากที่จะฟังต่อ แต่ในเวลานี้ ตรงบันไดก็ได้มีเสียงฝีเท้าดังขึ้น
กู้หรันกลัวว่าถ้าถูกคนเห็นเข้ามันจะไม่ดีเท่าไหร่ เลยทำได้แค่หันตัวแล้วก็จากไป
และทางนี้ หลิ่วม่านหยินขึ้นชั้นบน ไปที่ห้องนอนของสวี่ชิงชุ่ย
มองเห็นเธอ หญิงชราถาม “ของเตรียมเสร็จหรือยัง?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิวาห์ลวงอลวนรัก
มีต่อจากตอนที่ 145 มั้ยคะ...