วิวาห์ลวงอลวนรัก นิยาย บท 133

กู้อันหนิงก็ได้รีบเห็นด้วย “คุณย่าเก่งจังเลยค่ะ!”

สายตาของสวี่ชิงชุ่ยก็ได้เผยความได้ใจขึ้นมา

นึกถึงผลประโยชน์ที่กำลังได้มาจากลู่หมิงชิง ก็ได้พอใจขึ้นมาอย่างอดไม่อยู่

และเวลานี้ อีกด้าน

กู้หรันยังไม่รู้แผนการที่พวกเขาวางไว้

เธอมองเวลาสักพัก ก็พบว่าเริ่มเย็นแล้ว ก็อยากที่จะไปลากู้จิ่งเซิ่งก่อน เก็บของแล้วจากไป

คิดไม่ถึง ยังไม่ทันได้พูดออกไป กู้จิ่งเซิ่งก็ได้มาหาเธอก่อน

“หรันหรัน เมื่อกี้พ่อให้ห้องครัวเตรียมปลาตุ๋นซอสที่เราชอบกินไว้ วันนี้ต้องกินมื้อเย็นก่อนค่อยกลับไป รู้หรือยัง?”

กู้หรันขมวดคิ้ว

ก็ได้พูดออกไปเลยว่า “พรุ่งนี้หนูยังต้องทำงาน อยากจะรีบกลับไป”

กู้จิ่งเซิ่งจ้องเธอเขม็ง

“กลับไปเร็วขนาดนั้นทำไม เธอกลับไปคนเดียวก็ไม่มีอะไรทำ กว่าจะมาหาได้ อยู่เป็นเพื่อนพ่อนานหน่อยมันลำบากใจมากเหรอ”

กู้หรัน “......”

เธอมองท่าทางที่ไม่พอใจของกู้จิ่งเซิ่ง ไม่รู้ทำไม อยู่ๆ ก็รู้สึกว่าไม่ได้เจอแบบนี้มานาน

นั่นเป็นตอนที่คุณแม่ยังมีชีวิตอยู่ ถึงแม้ว่าคุณย่าไม่ชอบคุณแม่ แต่ก็ไม่กล้าที่จะทำอะไรมาก

ในบ้านก็มีแค่เธอพ่อแล้วก็แม่สามคน

เป็นครอบครัวสามคนที่ธรรมดาไม่รู้จะธรรมดายังไงแล้ว ถึงแม้ว่าจะทะเลาะกับบ้าง แต่ว่าก็อบอุ่นแล้วมีความสุข

ถ้าให้พูด กู้จิ่งเซิ่งไม่ได้ใช้น้ำเสียงแบบนี้พูดกับเธอมานานแล้วเหมือนกัน

ถึงแม้ฟังแล้วเหมือนดุด่า แต่ก็เหมือนว่าเป็นห่วง

ก็เหมือน......คุณพ่อจริงๆ คนหนึ่ง

เธอก็ได้เม้มปาก ใจอ่อนอย่างช่วยไม่ได้

น้ำเสียงก็ได้อ่อนไปเล็กน้อย

“พรุ่งนี้หนูยังต้องไปทำงานนอกสถานที่ เพราะงั้นต้องตื่นไปทำงานแต่เช้า ถ้าเกิดกลับดึกเกินไป หนูกลัวว่ามันจะกระทบ......”

ยังไม่ทันได้พูดจบ กู้จิ่งเซิ่งก็ได้ตัดบทก่อน