วิวาห์ลวงอลวนรัก นิยาย บท 133

กู้อันหนิงก็ได้รีบเห็นด้วย “คุณย่าเก่งจังเลยค่ะ!”

สายตาของสวี่ชิงชุ่ยก็ได้เผยความได้ใจขึ้นมา

นึกถึงผลประโยชน์ที่กำลังได้มาจากลู่หมิงชิง ก็ได้พอใจขึ้นมาอย่างอดไม่อยู่

และเวลานี้ อีกด้าน

กู้หรันยังไม่รู้แผนการที่พวกเขาวางไว้

เธอมองเวลาสักพัก ก็พบว่าเริ่มเย็นแล้ว ก็อยากที่จะไปลากู้จิ่งเซิ่งก่อน เก็บของแล้วจากไป

คิดไม่ถึง ยังไม่ทันได้พูดออกไป กู้จิ่งเซิ่งก็ได้มาหาเธอก่อน

“หรันหรัน เมื่อกี้พ่อให้ห้องครัวเตรียมปลาตุ๋นซอสที่เราชอบกินไว้ วันนี้ต้องกินมื้อเย็นก่อนค่อยกลับไป รู้หรือยัง?”

กู้หรันขมวดคิ้ว

ก็ได้พูดออกไปเลยว่า “พรุ่งนี้หนูยังต้องทำงาน อยากจะรีบกลับไป”

กู้จิ่งเซิ่งจ้องเธอเขม็ง

“กลับไปเร็วขนาดนั้นทำไม เธอกลับไปคนเดียวก็ไม่มีอะไรทำ กว่าจะมาหาได้ อยู่เป็นเพื่อนพ่อนานหน่อยมันลำบากใจมากเหรอ”

กู้หรัน “......”

เธอมองท่าทางที่ไม่พอใจของกู้จิ่งเซิ่ง ไม่รู้ทำไม อยู่ๆ ก็รู้สึกว่าไม่ได้เจอแบบนี้มานาน

นั่นเป็นตอนที่คุณแม่ยังมีชีวิตอยู่ ถึงแม้ว่าคุณย่าไม่ชอบคุณแม่ แต่ก็ไม่กล้าที่จะทำอะไรมาก

ในบ้านก็มีแค่เธอพ่อแล้วก็แม่สามคน

เป็นครอบครัวสามคนที่ธรรมดาไม่รู้จะธรรมดายังไงแล้ว ถึงแม้ว่าจะทะเลาะกับบ้าง แต่ว่าก็อบอุ่นแล้วมีความสุข

ถ้าให้พูด กู้จิ่งเซิ่งไม่ได้ใช้น้ำเสียงแบบนี้พูดกับเธอมานานแล้วเหมือนกัน

ถึงแม้ฟังแล้วเหมือนดุด่า แต่ก็เหมือนว่าเป็นห่วง

ก็เหมือน......คุณพ่อจริงๆ คนหนึ่ง

เธอก็ได้เม้มปาก ใจอ่อนอย่างช่วยไม่ได้

น้ำเสียงก็ได้อ่อนไปเล็กน้อย

“พรุ่งนี้หนูยังต้องไปทำงานนอกสถานที่ เพราะงั้นต้องตื่นไปทำงานแต่เช้า ถ้าเกิดกลับดึกเกินไป หนูกลัวว่ามันจะกระทบ......”

ยังไม่ทันได้พูดจบ กู้จิ่งเซิ่งก็ได้ตัดบทก่อน

เธอก็ได้ขยับไปข้างๆ อย่างเงียบๆ ให้ตัวเองนั้นอยู่ห่างจากผู้ชายคนนี้ จากนั้นก็ได้พูดเสียงเบาว่า “ฉันไม่ได้อารมณ์ไม่ดีค่ะคุณหมิงชิงก็ไม่จำเป็นที่จะมาสนใจฉัน คุณตั้งใจทานอาหารที่เลิศรสพวกนี้เถอะค่ะ”

เธอพูดจบ ก็ได้คีบปลาค็อดชิ้นหนึ่งแล้วใส่เข้าไปในปาก

เป็นการแสดงให้เห็นว่ากำลังตั้งใจทานข้าว ไม่อยากคุย

ลู่หมิงชิงถูกแหกหน้ากลับมาหลายรอบแบบนี้ ต่อให้นิสัยดีขนาดไหน ก็ต้องเริ่มโมโหเล็กน้อย

คนตระกูลกู้ หมายความว่ายังไง?

อย่าคิดว่าเขาโง่ สามารถที่จะก้าวมาอยู่ในตำแหน่งผู้จัดการของบริษัทที่ใหญ่นี้ได้ ต่างก็ไม่ได้เป็นไอโง่!

เขานั้นมองเป้าหมายของคนตระกูลกู้ออกนานแล้ว แต่ว่าก็ไม่บอกออกไปแกล้งโง่ แสดงละครกับพวกเขาไปเท่านั้น

ยังไงซะ ถ้าเกิดสามารถได้คนที่สวยอย่างกู้หรันมาอยู่ในมือได้ ต่อให้ถึงตอนนั้นต้องให้ประโยชน์เล็กน้อยกับพวกเขา ก็ไม่ได้มากมายอะไรจริงไหม?

คิดแบบนี้ มุมปากของเขาก็ได้ยิ้มร้ายกาจออกมา

“คุณหรัน ผมมีบัตรคอนเสิร์ตอยู่สองใบ เดี๋ยวทานข้าวเสร็จ พวกเราไปคอนเสิร์ตด้วยกันเป็นไงครับ?”

พูดจบ มือใต้โต๊ะก็ได้ค่อยๆ เลื่อนไปวางที่ตักของเธอ