วิวาห์ลวงอลวนรัก นิยาย บท 134

กู้หรันกำลังตั้งใจทานข้าว อยู่ขาก็ได้ร้อน

เธอก็ได้ตัวแข็งไปสักพัก วิต่อมา ก็ได้ตีมือของเขาออกไป จากนั้นก็ได้ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว

“คุณหมิงชิง ระวังตัวเองด้วย!!”

อาจเป็นเพราะว่าการกระทำของเธอแรงเกินไป ทำให้ถ้วยชามบนโต๊ะโดนไปด้วย

จานชามก็ได้ตกลงมาก แตกไปกับพื้น

ทุกคนก็ได้ตกใจ

หน้าของลู่หมิงชิงได้แดง หลังมือยังมีรอยแดงที่ถูกที่กู้หรันตี ไม่รู้เลยว่าจะเดินหน้าต่อดีหรือว่าถอยก่อนดี ทำตัวไม่ถูกเอามาก

ผ่านไปสักพัก เป็นหลิ่วม่านหยินที่ตั้งตัวได้ก่อน

เธอก็ได้รีบไอเบาๆ ยิ้มพูด “เอ๋ นี่เป็นการเข้าใจผิดหรือเปล่า! ดูสิ ทำให้เสื้อของคุณหมิงชิงสกปรกแล้ว จิ่งเซิ่ง ฉันจำได้ว่าคุณมีเสื้อใหม่ที่ยังไม่ได้แกะใช่ไหม งั้นคุณพาคุณหมิงชิงไปเปลี่ยนที่ชั้นบนก่อนเถอะค่ะ”

ไม่ได้พูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้เลยสักนิด เหมือนว่าไม่ได้เกิดอะไรขึ้นมาก่อน

กู้จิ่งเซิ่งก็ตั้งสติได้ รีบพยักหน้า

“ได้คุณหมิงชิง เชิญตามผมมา”

สีหน้าของลู่หมิงชิงดูไม่ดีมากๆ

แต่ก็พูดอะไรไม่ออกอยู่ดี ลุกขึ้นแล้วก็ตามกู้จิ่งเซิ่งไป

จนถึงตอนนี้แล้ว กู้หรันจะมองความคิดของคนครอบครัวนี้ไม่ออกได้ยังไง

เห็นทีอาหารเย็นวันนี้ ไม่ได้เตรียมให้เธอโดยเฉพาะหรอก แต่เป็นการวางแผนให้เธอติดกับ!

เธอไม่ได้โง่ ถ้าเกิดว่าคนบ้านนี้ไม่ได้วางแผนไม่ดีอะไรจริง งั้นเมื่อกี้หลิ่วม่านหยินไม่มีทางที่จะไม่พูดอะไรเลย แต่เป็นการที่ให้กู้จิ่งเซิ่งพาคนออกไปแทน

เพราะว่าถ้าเป็นคนปกติ เจอกับเรื่องแบบนี้เข้า ก่อนอื่นก็ต้องสงสัยก่อนว่าเกิดอะไรขึ้น

แต่เมื่อกี้ หลิ่วม่านหยินกลับไม่ถามอะไร ก็พูดออกมาเลยว่าเข้าใจผิด!

เหอะๆ ......

อยู่ๆ เธอก็รู้สึกว่าน่าขำเอามาก

คิดถึงเรื่องตอนช่วงบ่ายที่ตัวเองนั้นได้เกิดความรู้สึกคิดถึง เพียงเพราะคำพูดของกู้จิ่งเซิ่ง

ก็อยากจะอ้วกออกมา

สีหน้าของกู้หรันได้เยือกเย็น วางตะเกียบลง เอากระเป๋าตัวเองขึ้นมาแล้วเตรียมที่จะกลับไป