วิวาห์ลวงอลวนรัก นิยาย บท 33

ทันใดนั้นเธอก็รู้สึก ไร้สาระมาก

บนโลกใบนี้ คนที่เข้าใจคุณ ไม่ต้องให้คุณเปลืองน้ำลายมาคอยอธิบาย

คนที่ไม่เข้าใจคุณ ต่อให้คุณพยายามอธิบายแค่ไหน เขาก็ยากที่จะเข้าใจ

ดังนั้น ยังจะต้องพูดอะไรให้มากความอีกเล่า

สีหน้าเธอเย็นชาลง พูดด้วยเสียงเคร่งขรึมว่า “เอาละ บอกจุดประสงค์ของคุณมาเถอะ! คุณพาคนมามากมายขนาดนี้ พวกเขาก็เอาแต่เรียกร้องให้ยกเลิกสัญญา ทำไม คุณชายใหญ่เฉิงอย่างคุณก็สนใจธุรกิจเสื้อผ้าด้วยเหรอ คิดจะมาเข้ามาร่วมด้วยเหรอคะ”

เฉิงเฟิงนิ่งเงียบไปพักหนึ่ง พูดว่า “ผมไม่สนใจธุรกิจเสื้อผ้า ที่ผมมาวันนี้ เพราะเรื่องอีกเรื่องหนึ่ง”

กู้หรันมองเขา

“คุณว่ามา”

เฉิงเฟิงชะงักไป ดูเหมือนจะเอ่ยออกมาอย่างอยากลำบาก

นานพักใหญ่ จึงเอ่ยว่า “ผมคิดว่า……จะให้คุณเอาการหมั้นหมายของสองตระกูล ยกให้อันหนิง”

กู้หรัน “……”

แม้ว่าจะเตรียมใจเอาไว้นานแล้ว แต่พอวันนี้เฉิงเฟิงพาคนมามากมายขนาดนี้ เกรงว่าคงจะไม่ใชเรื่องดี

เมื่อได้ยินเขาเสนอข้อเรียกร้องออกมา กู้หรันก็ยังรู้สึกน่าขำอย่างมาก

ในใจเหมือนมีอะไรมาแทงอย่างแรง เจ็บเล็กน้อย แต่ที่มากกว่านั้นคือขยะแขยง

“ทำไม คุณย่าเกลี้ยกล่อมฉันไม่ได้ ก็เลยให้คุณมาพูดกับฉันเหรอ ปลุกระดมลูกค้าฉัน เอาผลประโยชน์ของบริษัทมาบีบฉัน ใครเป็นคนคิดวิธีนี้ออกมาเหรอ หลิ่วม่านหยิน หรือว่ากู้อันหนิง”

“ กู้หรัน! ”

น้ำเสียงเฉิงเฟิงดังขึ้น แฝงด้วยความไม่พอใจ

“อันหนิงไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คุณคิด วิธีนี้ผมเป็นคนคิดเอง!”

ชะงักไปครู่หนึ่ง ถามอีกว่า “พูดความจริงอย่างไม่ปิดบังเลยนะ ก่อนที่ผมจะมา อันหนิงยังบอกให้ผมล้มเลิกความคิดนี้ ภายในใจเธอยังให้ความเคารพยกย่องพี่สาวอย่างคุณคนนี้อย่างมากจริงๆ กลัวว่าคุณจะได้รับอันตราย ดังนั้นคุณจะไม่เห็นใจเธอ ยกการหมั้นหมายนี้ให้เธอเหรอ”

กู้หรันแอบกำหมัดแน่น