วิวาห์ลวงอลวนรัก นิยาย บท 46

กู้หรันค่อยๆก้มตัวเล็กน้อย มองเห็นสีโม่เฉิงที่นั่งอยู่ภายในรถ

เธออดขำเล็กน้อยไม่ได้

“คุณมาได้ยังไงคะ”

สีโม่เฉิงยกมือ กู้หรันก็ยื่นมือไป ชายหนุ่มออกแรงนิดเดียวก็ดึงเธอเข้าไปในรถ

หลังจากรอเธอนั่งให้เรียบร้อย จึงเอ่ยว่า “คุณจัดละครฉากใหญ่ขนาดนี้ ถ้าผมไม่มา จะรู้ได้ยังไงว่าภรรยาคนนี้ของผมไม่เพียงแค่สวยฉลาด แต่ยังเจ้าเล่ห์ด้วย”

กู้หรันชะงักไปเล็กน้อย เม้มปากมองดูท่าทางของเขา

หลังจากนั้นไม่กี่วินาที เมื่อแน่ใจแล้วว่าบนใบหน้าเขาไม่มีความไม่พอใจหรือรังเกียจอะไร จึงพูดขึ้นว่า “คนเราก็มีอารมณ์กันทั้งนั้น ปกติฉันยอมให้พวกเขา ไม่ได้หมายความว่าฉันกลัวพวกเขาจริงๆ”

“ครั้งนี้ คนตระกูลกู้รังแกกันมากเกินไป ถ้าฉันไม่ตอบโต้ ครั้งหน้าพวกเขาก็ยิ่งได้ใจได้คืบจะเอาศอก”

ชายหนุ่มพยักหน้า

“ทำได้ดีมาก”

กู้หรันตกใจ คิดไม่ถึงว่าจะได้ยินคำสี่คำนี้ออกจากปากเขา

เธอหัวเราะ พูดว่า “ยังไม่ได้ขอบคุณคุณเลยนะคะ! ถ้าไม่ได้คุณช่วยเปิดคลิปที่บนดาดฟ้านั้น พวกเขาก็ไม่ยอมรับในสิ่งที่ตนเองทำเร็วขนาดนี้”

ถูกต้อง คลิปที่กู้หรันเตรียมไว้ก่อนหน้านี้ มีแค่ภาพตอนที่กู้อันหนิงพูดคุยกับโจรเรียกค่าไถ่ที่ทางเดิน

ส่วนบนดาดฟ้า ตอนที่เฉิงเฟิงเอาเงินมาไถ่ตัว รวมทั้งตอนที่กู้อันหนิงยอมรับจากปากตัวเองว่ากู้หรันต่างหากที่เป็นคู่หมั้นของเฉิงเฟิง แต่เธอไม่ใช่

ตอนแรกที่คลิปในช่วงนี้ถูกเปิดบนจอใหญ่ เธอยังอึ้งไปเล็กน้อย。

แต่ไม่นาน ก็นึกขึ้นได้ว่าน่าจะเป็นฝีมือของผู้ชายคนนี้

ไม่ต้องพูดถึงว่าคลิปนี้มีเพียงเขาที่มีอำนาจหามาจนได้ ในเมื่อเขามาถึงที่เกิดเหตุแล้ว ไม่ลงมือทำอะไรก็คงเป็นไปไม่ได้

แค่คิดไม่ถึง ว่าจะใช้วิธีการแบบนี้

ไม่ได้ทำให้เธอเสียแผน และยังได้แสดงน้ำใจของตนเองด้วย

เรียกได้ว่าสมบูรณ์แบบ

ไม่ ทั้งสองคนแต่งงานกันแล้วจริงๆ

แต่การแต่งงานนี้ ไม่ใช่บอกว่าเพื่อให้แต่ละฝ่ายได้ในสิ่งที่ต้องการเหรอ ดังนั้นเมื่อได้ยินน้ำเสียงเขา ดูเหมือนอะไร……

กู้หรันไม่กล้าคิดต่อไปอีก ยอมเชื่อว่านี่เป็นภาพลวงตาของตัวเอง

เธอไม่ใช่เจ้าเล่ห์ ในเมื่อรับปากคนอื่นแล้ว ก็ไม่มีทางกลับคำ

ก็แค่ย้ายเข้ามาเร็วกว่าเดิมสองสามวันเท่านั้น ขี้เกียจไปเถียงกับเขาอีก พยักหน้าตอบว่า “ได้ค่ะ งั้นคุณเอาที่อยู่มาให้ฉัน สองวันนี้ถ้ามีเวลาฉันจะย้ายไป”

สีโม่เฉิง “ไม่ต้องแล้ว ผมช่วยคุณย้าย”

ดังนั้น หลังจากนั้นหนึ่งชั่วโมง

รถยนต์มายบัคสีดำนำรถบรรทุกสองคัน มาจอดที่ด้านนอกประตูบ้านตระกูลกู้

กู้หรันลงมาจากรถ มองดูคนงานที่จะมาขนของสองสามคนตรงหน้า รวมทั้งฉินจูที่ยิ้มด้วยใบหน้าขยันขันแข็ง ก็อดยิ้มที่มุมปากไม่ได้