วิวาห์ลวงอลวนรัก นิยาย บท 51

เธอมองบรรดาคนรับใช้ตรงหน้า แล้วก็มองไปที่สีโม่เฉิงอีก

สุดท้าย ก็ไม่ได้พูดอะไร พยักหน้า

สีโม่เฉิงจึงได้พาเธอเดินขึ้นไปที่ห้องชั้นบน

แม้จะตกลงย้ายมาอยู่กับเขาแล้ว แต่ในเมื่อทั้งสองคนไม่ได้แต่งงานกันจริงๆ แน่นอนว่าไม่ได้พักอยู่ห้องเดียวกัน

ห้องนอนของกู้หรันอยู่ติดกับห้องนอนของสีโม่เฉิง เห็นแค่ว่าทุกอย่างตกแต่งไว้หมดแล้ว เป็นสีชมพูสีที่เธอชอบที่สุด

ห้องเสื้อผ้าและห้องนอนเชื่อมต่อกันพื้นที่กว่า 100 ตารางเมตร มีระเบียงขนาดใหญ่ด้านหน้า ด้านนอกของระเบียงเป็นหน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดาน

แสงเรืองรองของพระอาทิตย์ตกที่สะท้อนด้านนอกหน้าต่างกระจกบานใหญ่ เมื่อมองออกไป จะมองเห็นทะเลสาบสีน้ำเงินเข้ม ทิวทัศน์สวยงามมากจริงๆ

พอกู้หรันเข้าไป ก็ถูกดึงดูดด้วยความสวยงามของทิวทัศน์ด้านนอก

สีโม่เฉิงตามเธอมาด้านหลัง แนะนำว่า “ด้านนอกคือทะเลสาบบลูเบย์ ถ้าคุณสนใจ เวลาว่างไปนั่งเรือข้างล่าง วนไปรอบๆทะเลสอบ คลายเครียดได้ดีมาก”

กู้หรันหันกลับมามองเขา “มีเรือด้วยเหรอคะ”

“อืม ตอนที่สร้างคฤหาสน์หลังนี้ ผมให้คนไปซื้อมาโดยเฉพาะ ใช้งานง่ายมาก มีเวลาว่างไปลองดูได้”

กู้หรันจั๊กจี้หัวใจขึ้นมาเล็กน้อยทันที

แต่ตอนนี้เห็นชัดว่าไม่ใช่เวลาพายเรือ หนึ่งคือทั้งสองยังไม่ได้กินข้าว สองคือ ตอนนี้ก็เป็นเวลาเย็นมากแล้ว

วันนี้เหน็ดเหนื่อยมาทั้งวัน ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายสามแล้ว เธอหิวจนท้องร้องจ๊อก ๆแล้ว

เหมือนจะรู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่ สีโม่เฉิงก็ยิ้ม เรียกลุงโอ “ลุงโอครับ”

ลุงโอรีบวิ่งเข้ามาจากด้านนอก

“ครับ คุณชาย เรียกผมเหรอครับ”

“อาหารกลางวันเตรียมไว้แล้วหรือยัง”

“เตรียมไว้นานแล้วครับ ทราบว่าคุณชายจะพาคุณนายมาวันนี้ ผมก็ให้ห้องครัวเตรียมอาหารไว้สองสามอย่างโดยเฉพาะ ไม่ทราบว่าคุณนายน้อยจะชอบหรือเปล่า”

กู้หรันได้ยิน ก็รู้สึกเกรงใจเล็กน้อย

สีโม่เฉิงกลับพยักหน้า ยื่นมือมาจูงมือกู้หรัน

“ลงไปกินข้าวกัน หืม?”

กู้หรันได้แต่ตอบตกลง