เขายื่นipadมาอย่างอ่อนน้อม
คุณท่านยื่นมือมารับ แล้วมองดูข้อมูลในนั้น ขมวดคิ้วเล็กน้อย
“กูหรันเหรอ”
“ครับ เห็นว่าเป็นคุณหนูใหญ่ของตระกูลกู้แห่งเมืองJ อ้อ ใช่แล้ว คุณฉินหลินเทียนคือคุณตาแท้ๆของเธอ”
“หลานสาวของฉินหลินเทียนเหรอ”
ท่านสีแปลกใจเล็กน้อย
“ใช่ครับ” พ่อบ้านยิ้มพลางเอ่ยว่า “จะว่าไปแล้ว ตอนเธอเด็กๆท่านอาจจะเคยอุ้มเธอแล้วด้วยนะครับ
แต่น่าเสียดายที่คุณฉินหลินเทียนจากไปเร็ว หลังจากที่เขาเสียชีวิต ตระกูลฉินก็ค่อยๆตกต่ำลง”
คำพูดของพ่อบ้านดูเหมือนจะสะกิดเรื่องบางอย่างในอดีตขึ้นมา
ในดวงตาท่านสีเผยให้เห็นอาการครุ่นคิดเล็กน้อย พูดเบาๆว่า “ใช่สินะ นึกถึงตอนนั้น
ฉันยังได้เห็นตอนเธอเกิดด้วยซ้ำ คิดไม่ถึงว่าแค่ชั่วพริบตาก็จะโตขนาดนี้แล้ว”
เขาชะงักไป มองไปที่ข้อมูลบนIPADอีกครั้ง คิ้วยิ่งขมวดแน่นขึ้น
“เด็กคนนี้ อายุยังน้อย ประสบการณ์ชีวิตกลับซับซ้อน”
ทั้งมีความรัก ทั้งเลิกรา ทั้งสร้างธุรกิจ เพิ่งจะอายุยี่สิบปีก็ต้องผ่านเรื่องราวที่คนอื่นเจอมาทั้งชีวิตแล้ว
พ่อบ้านเหลือมองดูสีหน้าของท่านสี ยิ้มพลางพูดว่า “ค่อนข้างซับซ้อน ว่ากันว่าก่อนที่จะแต่งกับคุณชาย
เธอเคยหมั้นหมายกับคุณชายเฉิงแห่งเมืองJ แต่การหมั้นหมายนี้ถูกน้องสาวปาดหน้าไป”
“ก็เป็นบุเพสันนิวาส นี้จึงทำให้พบกับคุณชายของพวกเรา ได้มาครองคู่กัน”
ท่านสีค่อยๆหรี่ตามอง หัวเราะเยาะออกมา
“น้องสาวอะไรกัน ก็แค่คนสารเลวที่ไม่น่าเอามาเสนอหน้าให้คนอื่นเท่านั้น”
เขานิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง พูดกับพ่อบ้านว่า “แบบนี้ แกจะไปช่วยฉันเตรียมการหน่อย
อีกสองสามวันพวกเราจะไปเมืองJกัน”
“หืม”
พ่อบ้านตกใจเล็กน้อย “ท่านจะไปเมืองJเหรอครับ”
“แน่นอน” ท่านสีส่งเสียงฮึ่มในลำคอ “นี่สองคนเพิ่งจะรู้จักกันได้ไม่กี่วันก็แต่งงานกันแล้ว
ใครจะไปรู้ว่าไอ้หมอนั่นไปหาผู้หญิงข้างทางที่ไหนมาหลอกฉันหรือเปล่า
ไม่ได้!ฉันจำเป็นต้องไปดูด้วยตนเองสักครั้ง ไม่ยอมถูกไอ้หมอนั่นหลอกปั่นหัวแน่”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิวาห์ลวงอลวนรัก
มีต่อจากตอนที่ 145 มั้ยคะ...