วิวาห์ลวงอลวนรัก นิยาย บท 52
สรุปบท บทที่ 52 งานเลี้ยงรุ่น: วิวาห์ลวงอลวนรัก
ตอน บทที่ 52 งานเลี้ยงรุ่น จาก วิวาห์ลวงอลวนรัก – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 52 งานเลี้ยงรุ่น คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายโรแมนซ์ วิวาห์ลวงอลวนรัก ที่เขียนโดย candy cat เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
เขายื่นipadมาอย่างอ่อนน้อม
คุณท่านยื่นมือมารับ แล้วมองดูข้อมูลในนั้น ขมวดคิ้วเล็กน้อย
“กูหรันเหรอ”
“ครับ เห็นว่าเป็นคุณหนูใหญ่ของตระกูลกู้แห่งเมืองJ อ้อ ใช่แล้ว คุณฉินหลินเทียนคือคุณตาแท้ๆของเธอ”
“หลานสาวของฉินหลินเทียนเหรอ”
ท่านสีแปลกใจเล็กน้อย
“ใช่ครับ” พ่อบ้านยิ้มพลางเอ่ยว่า “จะว่าไปแล้ว ตอนเธอเด็กๆท่านอาจจะเคยอุ้มเธอแล้วด้วยนะครับ
แต่น่าเสียดายที่คุณฉินหลินเทียนจากไปเร็ว หลังจากที่เขาเสียชีวิต ตระกูลฉินก็ค่อยๆตกต่ำลง”
คำพูดของพ่อบ้านดูเหมือนจะสะกิดเรื่องบางอย่างในอดีตขึ้นมา
ในดวงตาท่านสีเผยให้เห็นอาการครุ่นคิดเล็กน้อย พูดเบาๆว่า “ใช่สินะ นึกถึงตอนนั้น
ฉันยังได้เห็นตอนเธอเกิดด้วยซ้ำ คิดไม่ถึงว่าแค่ชั่วพริบตาก็จะโตขนาดนี้แล้ว”
เขาชะงักไป มองไปที่ข้อมูลบนIPADอีกครั้ง คิ้วยิ่งขมวดแน่นขึ้น
“เด็กคนนี้ อายุยังน้อย ประสบการณ์ชีวิตกลับซับซ้อน”
ทั้งมีความรัก ทั้งเลิกรา ทั้งสร้างธุรกิจ เพิ่งจะอายุยี่สิบปีก็ต้องผ่านเรื่องราวที่คนอื่นเจอมาทั้งชีวิตแล้ว
พ่อบ้านเหลือมองดูสีหน้าของท่านสี ยิ้มพลางพูดว่า “ค่อนข้างซับซ้อน ว่ากันว่าก่อนที่จะแต่งกับคุณชาย
เธอเคยหมั้นหมายกับคุณชายเฉิงแห่งเมืองJ แต่การหมั้นหมายนี้ถูกน้องสาวปาดหน้าไป”
“ก็เป็นบุเพสันนิวาส นี้จึงทำให้พบกับคุณชายของพวกเรา ได้มาครองคู่กัน”
ท่านสีค่อยๆหรี่ตามอง หัวเราะเยาะออกมา
“น้องสาวอะไรกัน ก็แค่คนสารเลวที่ไม่น่าเอามาเสนอหน้าให้คนอื่นเท่านั้น”
เขานิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง พูดกับพ่อบ้านว่า “แบบนี้ แกจะไปช่วยฉันเตรียมการหน่อย
อีกสองสามวันพวกเราจะไปเมืองJกัน”
“หืม”
พ่อบ้านตกใจเล็กน้อย “ท่านจะไปเมืองJเหรอครับ”
“แน่นอน” ท่านสีส่งเสียงฮึ่มในลำคอ “นี่สองคนเพิ่งจะรู้จักกันได้ไม่กี่วันก็แต่งงานกันแล้ว
ใครจะไปรู้ว่าไอ้หมอนั่นไปหาผู้หญิงข้างทางที่ไหนมาหลอกฉันหรือเปล่า
ไม่ได้！ฉันจำเป็นต้องไปดูด้วยตนเองสักครั้ง ไม่ยอมถูกไอ้หมอนั่นหลอกปั่นหัวแน่”
เธอก็ไม่ได้ไปร่วมงานเลี้ยงรุ่นเลยสักคนเดียว รู้ว่าเธองานยุ่ง
คนที่ไม่รู้คิดว่าเธอรังเกียจเพื่อนอย่างพวกเรานะ】
กู้หรันอ่านประโยคสุดท้าย ชะงักไปเล็กน้อย
สุดท้าย ก็เปลี่ยนความคืบ ตอบว่า 【ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ก็ได้ ฉันจะไปก็ได้】
【จริงเหรอ บอกแล้วนะ ถึงเวลากลับคำไม่ได้นะ นี่ฉันเอาชื่อเธอใส่ลงไปแล้วนะ ให้หัวหน้าห้องไปจองที่】
หลังจากตอบข้อความเสร็จ กู้หรันก็เอาโทรศัพท์โยนไปด้านข้าง
เวลานี้เอง ห้องรับรองส่วนตัวห้องหนึ่งในหนึ่ง sing Bar
ติงหยวนสวมชุดกระโปรงสั้นแนบเนื้อ ยกโทรศัพท์มือถือขึ้นพูดกับคนในห้องรับรองอย่างภาคภูมิใจว่า “เป็นยังไงล่ะ
ฉันบอกแล้วว่าถ้าฉันพูด เธอต้องมา”
หนุ่มน้อยอายุยี่สิบปีที่นั่งอยู่บนโซฟาอย่างสบายๆ แกล้งหยอกว่า “จริงเหรอ เธอรับปากเองเลยเหรอ”
“แน่นอน ไม่เชื่อนายก็ลองดูข้อความเอง”
ติงหยวนยื่นโทรศัพท์มือถือไป ทุกคนรับไปดู ก็พบว่ารับปากมาจริงๆ ก็สบตากันอย่างมีเลศนัย
จากนั้นก็ยิ้มออกมา
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิวาห์ลวงอลวนรัก
มีต่อจากตอนที่ 145 มั้ยคะ...