วิวาห์ลวงอลวนรัก นิยาย บท 54

ท่านสีมาถึงเช้าวันนี้

พอถึงเมืองJ ก็อยากจะรีบไปหากู้หรันทันที

แต่กลับรู้ข่าวระหว่างทางว่า กู้หรันไม่ได้อยู่ที่Southbank Residence แต่ออกไปพบลูกค้าแล้ว

ดังนั้น เขาก็พาพ่อบ้านติดตามไปด้วยตลอดทาง เพราะเช่นนี้จึงได้เห็นภาพเมื่อครู่นั้น

ท่านสีขมวดคิ้ว พูดอย่างครุ่นคิดว่า “ฉันว่านะ แกดูสิกู้หรันเด็กคนนี้ทำงานยุ่งทั้งวัน

ต้องติดต่อพบเจอกับผู้ชายมากมายไม่ซ้ำหน้า จะมีวันไหนที่เธอตีตัวออกห่าง ไม่ชอบอาเฉิง ไปชอบผู้ชายคนอื่นมั้ย”

พ่อบ้านสวี่กลั้นหัวเราะ พูดอย่างอดไม่ได้ว่า“คุณท่านครับ คุณท่านกังวลมากไป ยังไม่ต้องพูดถึงว่าคุณกู้ไม่ได้เป็นคนแบบนั้นต่อให้เป็น คุณชายของพวกเราเป็นคนยังไง ในโลกนี้ยังหาคนที่ดีกว่าเขาได้

ก็น้อยมากเหลือเกิน ดังนั้นท่านอย่ากังวลไปเลย ไม่มีทางเกิดเรื่องแบบนั้นกับพวกเขาสองคน”

ท่านสีพยักหน้า

“แกพูดถูก แต่ฉันก็ยังรู้สึกไม่ค่อยสบายใจ ฉันเคยเจอแม่หนูนี่ตอนเธอยังเด็ก

ก็ไม่รู้ว่าเธออยู่กับแม่เลี้ยงคนนั้นกับพ่อไร้ประโยชน์คนนั้นมานานหลายปีขนาดนี้

จะเรียนรู้เรื่องชั่วๆอะไรมาหรือเปล่า”

เขาคิด ทันใดนั้นก็โบกมือเรียกพ่อบ้านสวี่

“แกมานี่ ช่วยฉันทำอะไรหน่อย”

พ่อบ้านสวี่ได้แต่เอาหูมา หลังจากได้ยินคำพูดเขาชัดเจนแล้ว ก็ถลึงตาโตอย่างอดไม่ได้

“ นี่……คุณท่าน แบบนี้ไม่ดีมั้งครับ”

“อะไรดีไม่ดี ฉันเป็นคนตัดสินใจหรือแกเป็นคนตัดสินใจ รีบไป! อย่าเพ้อเจ้อกับฉันให้มาก!”

พ่อบ้านสวี่เห็นอย่างนั้น แม้จะยังรู้สึกลำบากใจ แต่รู้จักนิสัยของคุณท่านดี ว่าเป็นคนที่เอาแต่ใจมากแค่ไหน ด้วยเหตุนี้จึงพูดอะไรมากไม่ได้ ได้แต่ไปทำตามคำสั่ง

ทางด้านนี้ หลังจากกู้หรันขับรถออกมาแล้ว ก็จอดที่ข้างทาง เตรียมจะไปซื้อน้ำที่ร้านสะดวกซื้อสักขวด

คาดไม่ถึงว่าเพิ่งจะซื้อน้ำเสร็จออกมา นั่งบนรถ ยังไม่ทันสตาร์ทรถเลย

ก็เห็นเงาของคนหนึ่งแวบผ่านมาด้านหน้า

จากนั้น ก็เสียงร้องอย่างเจ็บปวดดังขึ้น“โอ้ย”

กู้หรันตกใจ รีบลงจากรถ

เห็นเพียงคุณตาแก่ผมสีขาวนอนอยู่บนพื้น กอดขาตัวเองไว้ร้องไม่หยุด

“ขาผม โอ้ย คุณชนขาผมแล้ว โอ้ย เจ็บจะตายแล้ว”

กู้หรันตกใจไปชั่วครู่ แต่ก็ไม่ได้เข้าไปตรวจดูในทันที

เธอมองดูระยะห่างระหว่างชายชรากับรถของตัวเอง