วิวาห์ลวงอลวนรัก นิยาย บท 56

เวลานี้เอง โทรศัพท์มือถือเธอก็ส่งเสียงดังขึ้น

กู้หรันหยิบโทรศัพท์มาดู พบว่าเป็นข้อความของติงหยวนส่งมา

ก็รีบเปิดออกดู

【กู้หรัน ตอนนี้พวกเราใกล้ถึง sing Bar แล้วนะ เธอมาแล้วหรือยัง】

กู้หรันมองท้องฟ้าที่ค่อยๆมืดลงเรื่อยๆ แล้วมองนาฬิกาข้อมือ

เห็นว่าเป็นเวลาทุ่มครึ่งแล้ว

เธอเพิ่งจะทำงานเสร็จ ยังไม่ทันได้กินอาหารเย็นเลย ถ้าตอนนี้ยังวุ่นวายอยู่กับคุณตาอีกสักพัก ค่อยไปกินข้าว กินเสร็จค่อยไปที่บาร์ ไม่รู้ว่าจะถึงกี่โมง

กู้หรันไม่ใช่คนที่ชอบมาสายหรือว่าพูดไม่เป็นคำพูด จึงได้แต่พูดกับคุณตาอย่างลำบากใจว่า “คุณตาคะ บอกตามความจริงนะคะ อีกเดี๋ยวหนูยังมีธุระต้องไปทำอีก เกรงว่าจะไม่มีเวลาอยู่กับคุณตาตลอด”

“เอาอย่างนี้มั้ยคะ คุณตาบอกกับหนูว่าบ้านคุณตาอยู่ที่ไหน หนูส่งคุณตากลับไปก่อน ส่วนเรื่องในอนาคต หนูจะให้เบอร์ติดต่อกับคุณตาไว้ คุณตามีเรื่องอะไรโทรหาหนูได้ตลอดดีมั้ยคะ”

ชายชราส่ายหน้า

“บ้านฉันไม่ได้อยู่ที่เมืองJ ”

“อะไรนะคะ”

“ฉันบอกว่า ฉันมาจากเมืองหลวง ดังนั้นตอนนี้ฉันกลับบ้านไม่ได้”

กู้หรัน “……”

รู้สึกว่าคุณว่าเป็นมิจฉาชีพแล้วจริงๆ!

เธอสัมผัสได้ว่าชายชราคนนี้ผิดปกติ อีกอย่างก็ไม่รู้ว่าเธอคิดไปเองหรือเปล่า มักจะรู้สึกว่าชายชราคนนี้หน้าตาคุ้นๆ เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน

เธอขมวดคิ้ว ลังเลอยู่ชั่วครู่ สุดท้ายก็พูดออกมา “’งั้นคุณตามีที่ไหนอยากจะไปมั้ยคะ หนูจะไปส่ง”

ท่านสีกลอกตาเล็กน้อย ตอบทันทีว่า “ฉันอยากไปบ้านหนู”

กู้หรัน “？？？”

ถ้าไม่ใช่เพราะหน้าตาของชายชราคนนี้มีความซื่อสัตย์จริงจังเกินไป เธอเกือบจะสงสัยในวัตถุประสงค์ของอีกฝ่ายแล้ว

แต่เห็นว่าเวลาดึกมากแล้ว เธอก็ไม่อยากคิดอะไรมากแล้ว

ยิ่งกว่านั้น ในโลกนี้มีคนที่กล้าหาเรื่องกับสีโม่เฉิงไม่กี่คน พาคนไปที่คฤหาสน์ น่าจะไม่มีปัญหาอะไรแล้ว