วิวาห์ลวงอลวนรัก นิยาย บท 57

ติงหยวนถามอย่างอยากรู้ “พี่เฮ่อ นี่คืออะไรเหรอคะ”

หลี่เฮ่อจ้องมองแอลกอฮอล์ในขวด พูดหยอกเย้าว่า “แน่นอนว่าเป็นของดี

ทำให้คนรู้สึกมีความสุขอย่างที่สุดจนแทบจะตายอย่างนั้น”

ดวงตาติงหยวนสว่างวาบขึ้นมาทันที

เธอเคยได้ยิน ปกติพวกของหลี่เฮ่อมักจะเที่ยวอย่างหนัก มีของดีในมืออยู่ไม่น้อย

คิดไม่ถึงว่า วันนี้ตนเองจะได้เห็นกับตา

พอนึกถึงกู้หรันนังแพศยานั่น ถึงเวลาถูถูกกู้หรันดึงความสนใจไปจนหมด

แบบนี้ก็ช่างไม่เป็นไร แต่นังแพศยากู้หรันคนนั้นยังทำท่าทางไม่รู้ไม่ชี้ไม่สนใจอะไร

ทำเหมือนพวกเธอที่สนใจว่าคนอื่นจะมองด้วยสายตายังไงพวกนั้นไร้การศึกษาไม่มีความรู้อย่างนั้น

เธอรับไม่ได้ แต่กลับไม่มีวิธีอื่นใด

ได้แต่ซ่อนความอิจฉาริษยาไว้ในใจ ใช้เวลาบ่มเพาะ ค่อยๆสะสมมากขึ้นเรื่อยๆ

จนกระทั่งถึงวันที่สามารถเหยียบอีกฝ่ายให้จมอยู่ใต้ฝ่าเท้าได้

คิดถึงตรงนี้ ติงหยวนก็สูดหายใจเข้าลึกๆ

มองดูกู้อันหนิงที่นั่งอยู่ที่หัวมุม กลอกตาเล็กน้อย เดินไปหา

“กู้อันหนิง ฉันมีเรื่องจะปรึกษาเรื่องหนึ่ง”

กู้อันหนิงเงยหน้ามองเธอ ไม่เข้าใจเล็กน้อย

“เรื่องอะไร”

เธอจำไม่ได้ ว่าตนเองมีอะไรต้องปรึกษากับติงหยวน

ทุกคนต่างก็รู้ดี เธอกับกู้หรันไม่ลงรอยกัน แต่เมื่อก่อนติงหยวนเป็น “เพื่อนสนิท”ของกู้หรัน

แน่นอนว่าทั้งสองคนไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน

ติงหยวนหยิบแก้วไวน์มา นั่งลงข้างๆเธอ

เธอกระตุกยิ้มมุมปาก พลางเอ่ยอย่างเยือกเย็นว่า “ฉันรู้เธอกับหลี่เฮ่อคุยเรื่องอะไรกัน

เธอให้เขาใส่ยาอย่างว่านั้นในแก้วของกู้หรัน ทั้งยังให้เธอถ่ายคลิปเอาไว้ด้วย

ติงหยวนหัวเราะเยาะ

สนิทสนมเหรอ

ถ้าไม่ใช่เพราะต้องอยู่ข้างๆเธอ ถึงจะสามารถดึงดูดความสนใจจากผู้ชายพวกนั้นได้

เธอจะยอม“สนิทสนม”กับหล่อนเหรอ

แต่เห็นชัดว่าเธอไม่ได้เตรียมที่จะอธิบายกับกู้อันหนิงมากมายขนาดนี้

จึงได้แต่ตอบอย่างรำคาญว่า“อย่าพูดมาก จะทำหรือไม่ทำ ถ้าคงต้องคิดดูให้ดีๆ เพราะต่อไปเธอต้องเป็นคุณนายน้อยของตระกูลเฉิง”

“แม้เฉิงเฟิงจะเลิกกับกู้หรันแล้ว แต่อย่างน้อยก็ต้องมีเยื่อใยกันอยู่บ้าง ถ้าให้เขารู้ว่าเธอทำเรื่องแบบนี้

ถึงตอนนั้นต้องมีปัญหากับเธอแน่นอน”

“แต่ฉันไม่เหมือนกัน อย่างไรฉันกับกู้หรันก็ไม่ได้ติดต่อกันนานแล้ว ต่อให้เธอรู้ว่าฉันทำ ถ้าเธอไม่มีหลักฐาน

ก็ทำอะไรฉันไม่ได้”

“ถ้าเธอรับปากฉัน ให้ฉันก็อปปี้คลิปไป เรื่องนี้ฉันก็จะยอมเป็นแพะรับบาปแทนเธอ เป็นยังไง”