วิวาห์ลวงอลวนรัก นิยาย บท 57

ติงหยวนถามอย่างอยากรู้ “พี่เฮ่อ นี่คืออะไรเหรอคะ”

หลี่เฮ่อจ้องมองแอลกอฮอล์ในขวด พูดหยอกเย้าว่า “แน่นอนว่าเป็นของดี

ทำให้คนรู้สึกมีความสุขอย่างที่สุดจนแทบจะตายอย่างนั้น”

ดวงตาติงหยวนสว่างวาบขึ้นมาทันที

เธอเคยได้ยิน ปกติพวกของหลี่เฮ่อมักจะเที่ยวอย่างหนัก มีของดีในมืออยู่ไม่น้อย

คิดไม่ถึงว่า วันนี้ตนเองจะได้เห็นกับตา

พอนึกถึงกู้หรันนังแพศยานั่น ถึงเวลาถูถูกกู้หรันดึงความสนใจไปจนหมด

แบบนี้ก็ช่างไม่เป็นไร แต่นังแพศยากู้หรันคนนั้นยังทำท่าทางไม่รู้ไม่ชี้ไม่สนใจอะไร

ทำเหมือนพวกเธอที่สนใจว่าคนอื่นจะมองด้วยสายตายังไงพวกนั้นไร้การศึกษาไม่มีความรู้อย่างนั้น

เธอรับไม่ได้ แต่กลับไม่มีวิธีอื่นใด

ได้แต่ซ่อนความอิจฉาริษยาไว้ในใจ ใช้เวลาบ่มเพาะ ค่อยๆสะสมมากขึ้นเรื่อยๆ

จนกระทั่งถึงวันที่สามารถเหยียบอีกฝ่ายให้จมอยู่ใต้ฝ่าเท้าได้

คิดถึงตรงนี้ ติงหยวนก็สูดหายใจเข้าลึกๆ

มองดูกู้อันหนิงที่นั่งอยู่ที่หัวมุม กลอกตาเล็กน้อย เดินไปหา

“กู้อันหนิง ฉันมีเรื่องจะปรึกษาเรื่องหนึ่ง”

กู้อันหนิงเงยหน้ามองเธอ ไม่เข้าใจเล็กน้อย

“เรื่องอะไร”

เธอจำไม่ได้ ว่าตนเองมีอะไรต้องปรึกษากับติงหยวน

ทุกคนต่างก็รู้ดี เธอกับกู้หรันไม่ลงรอยกัน แต่เมื่อก่อนติงหยวนเป็น “เพื่อนสนิท”ของกู้หรัน

แน่นอนว่าทั้งสองคนไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน

ติงหยวนหยิบแก้วไวน์มา นั่งลงข้างๆเธอ

เธอกระตุกยิ้มมุมปาก พลางเอ่ยอย่างเยือกเย็นว่า “ฉันรู้เธอกับหลี่เฮ่อคุยเรื่องอะไรกัน

เธอให้เขาใส่ยาอย่างว่านั้นในแก้วของกู้หรัน ทั้งยังให้เธอถ่ายคลิปเอาไว้ด้วย