กู้อันหนิงมองเธอ
คิดแล้วคิดอีก จึงเอ่ยว่า“ได้ ฉันตกลง แต่พวกเราตกลงกันแล้วนะ ไม่ว่าสุดท้ายจะสำเร็จหรือไม่
เธอห้ามเอาฉันไปเปิดโปงนะ”
“แน่นอน”
หลังจากทั้งสองตกลงกันแล้ว ติงหยวนก็เดินไปพูดอะไรกับหลี่เฮ่อสองสามประโยค
หลี่เฮ่อเห็นอย่างนั้น ก็เหลือมองกู้อันหนิง
สุดท้าย ก็เห็นแก่หน้าติงหยวน ยอมตกลงด้วย
กู้อันหนิงถึงได้รีบเดินจากไป
กู้หรันมาถึงหลังจากที่กู้อันหนิงไปแล้วครึ่งชั่วโมง
ตอนนี้ ในห้องรับรองมีคนนั่งอยู่เต็ม
ไฟเปิดไว้อย่างสลัวมาก แสงไฟดิสโก้เธคที่อยู่เหนือศีรษะกะพริบสาดส่องไม่หยุด
ภายในเปิดเพลงดิสโก้ที่มีจังหวะเร่งเร้าไม่หยุด
ชายหนุ่มหญิงสาวที่มีความมั่นใจก็โยกย้ายกันอยู่บนฟลอร์อย่างเมามัน
เธอขมวดคิ้ว ความจริงไม่ค่อยชอบบรรยากาศแบบนี้เท่าไหร่นัก
แต่พอนึกได้ว่านี่เป็นงานเลี้ยงรุ่น ในเมื่อทุกคนชอบบรรยากาศแบบนี้
ก็คงจะไม่สามารถเปลี่ยนได้เพราะเธอคนเดียว ดังนั้นจึงไม่ได้พูดอะไร
เดินเข้าไป ทักทายกับทุกคน
“ว้าว นี่ไม่ใช่ดาวมหาวิทยาลัยของพวกเราเหรอ”
“ดาวมหาลัยมาแล้ว รีบนั่งเร็ว นั่งทางนี้”
“คุณหนูใหญ่ของพวกเรานานๆจะมาร่วมงานกับพวกเราสักครั้ง วันนี้ไม่ว่ายังไงก็ห้ามกลับเร็ว มา
ให้พวกเราเทเหล้าให้ วันนี้พวกเราไม่เมาไม่กลับ”
กู้หรันรู้สึกได้ถึงความกระตือรือร้นของทุกคน จนไม่เป็นตัวของตัวเองเล็กน้อย
แต่คิดว่าในเมื่อเป็นงานเลี้ยงรุ่น มาก็มาแล้ว จะหักหน้าคนอื่นก็คงไม่ดี ดังนั้นก็เลยดื่มไป
เวลานี้เอง ติงหยวนก็ถือเหล้าขวดหนึ่งเดินมา
“กู้หรัน หลังจากที่พวกเราเรียนจบ ก็ไม่ได้เจอกันนานมากเลย มา ดื่มเป็นเพื่อนฉันสักแก้ว”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิวาห์ลวงอลวนรัก
มีต่อจากตอนที่ 145 มั้ยคะ...