วิวาห์ลวงอลวนรัก นิยาย บท 60

กู้หรันมองผู้หญิงตรงหน้า

คนที่เธอเองคิดว่าเป็น“เพื่อน” เอาความเชื่อใจของเธอมาหลอกใช้ คิดจะทำร้ายเธอ

ทุกคนต่างคิดว่า เธอกู้หรันเป็นแค่ลูกคุณหนูผู้อ่อนแอบอบบางคนหนึ่ง

แต่กลับไม่มีใครรู้เลยว่า เธอยังมีอีกด้านที่คนไม่รู้

แต่แค่อีกด้านหนึ่งนั้น ถูกเธอซ่อนเอาไว้ตลอด ไม่ยอมให้คนอื่นได้รู้เท่านั้น

แม้ว่าเทคนิคของเธอจะยังอ่อนด้อย เมื่อเทียบกับคนที่เก่งกาจจริงๆ

แต่เมื่อเทียบกับคุณหนูผู้ลากมากดีอย่างติงหยวน ก็ถือว่ายังใช้การได้

กู้หรันประคองติงหยวนไปนอนบนเตียง

เธอมองหญิงสาวบนเตียง พูดอย่างเย็นชาว่า

“ฉันไม่สนว่าเธอมีเหตุผลอะไรที่อยากทำร้ายฉันแต่ฉันกู้หรันไม่ใช่คนที่ยอมให้ใครรังแกได้ง่ายๆ”

“ตอนนี้ฉันจะให้โอกาสเธอสักครั้ง ฉันเอาเธอมาไว้ที่นี่ ถ้าเธอไม่ได้ทำเรื่องอย่างนั้น เธอก็จะไม่เป็นอะไร

ถ้าเธอทำ”

เธอกระตุกยิ้มเย็นชาที่มุมปาก ดวงตาที่งดงาม ไม่มีความอ่อนโยนอยู่ในนั้นเลยสักนิด

“งั้นก็คงกรรมตามสนอง ให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัว ทุกอย่างที่เธอทำก่อนหน้านี้ จะย้อนคืนกลับมาที่ตัวเธอ

ติงหยวน อย่าโทษฉัน นี่เป็นสิ่งที่เธอทำตัวเอง”

เธอพูดจบ ก็เอาผ้าห่มมาห่มให้เธอ แล้วจากไป

หลังจากนั้นยี่สิบนาที

ประตูห้องก็ถูกผลักเปิดอีกครั้ง หลี่เฮ่อที่ดื่มจนเมาปลิ้นเดินเข้ามา

เมื่อเห็นหญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียง เขาก็ยิ้มออกมาอย่างมีความสุขทันที อ้าแขนสองข้างพุ่งเข้าไป

“ที่รัก ผมมาแล้ว”

แสงไฟในห้องมืดมาก ก็ไม่รู้ว่าตั้งใจหรือเปล่า ตอนไปไฟทุกดวงปิดหมด

เหลือเพียงโคมไฟตั้งพื้นที่ไม่ไกลจากหัวเตียงดวงเดียว

แสงไฟนวลสลัวที่ส่องออกมา บวกกับแอลกอฮอล์ บรรยากาศในห้องจึงพอดิบพอดี

เป็นบรรยากาศแบบที่ทำให้คนเราอดทนรอไม่ไหวอย่างนั้น

หลี่เฮ่อกอดคนบนเตียงเตรียมจะกลืนกินเข้าไปอย่างบ้าคลั่ง เวลานี้เอง

จู่ๆหญิงสาวด้านล่างก็ส่งเสียงครางเบาๆ ตื่นขึ้นมา