ในเวลานี้ ณ ห้องรับรองแขก
ท่านสีสวมชุดนอน แต่กลับไม่ได้นอนอยู่บนตียง เดินไปเดินมาอยู่ภายในห้องด้วยความลังเล
หลังจากที่เขาทำการสำรวจและทำความเข้าใจเบื้องต้นเกี่ยวกับกู้หรันมาแล้ว ตอนนี้เขาค่อนข้างรู้สึกพอใจกับหลานสะใภ้คนนี้อยู่ไม่น้อย
ถ้าสีโม่เฉิงอยู่ด้วยกันกับเธอจริงๆ เขาก็เห็นดีเห็นงามด้วยอยู่แล้ว
ตอนนี้ทั้งสองคนยังเป็นวัยรุ่นอยู่ เป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดพอดี
ปีนี้แต่งงาน วัยรุ่นอยู่ในช่วงกลัดมัน ไม่แน่ว่าอีกเดี๋ยวก็อาจจะตั้งท้องแล้วก็ได้ ถ้าอย่างนั้นในอนาคตอันใกล้เขาก็อาจจะได้อุ้มเหลนแล้วสินะ?
ท่านสีครุ่นคิดอย่างสุขอกสุขใจ แต่จู่ๆก็ขมวดคิ้วขึ้นมาทันที
ไม่ใช่สิ!
เจ้าเด็กนั่นปกติแล้วดื้อดึงขนาดนั้น ตัวเองเร่งให้เขาแต่งงานมานานหลายปีขนาดนี้ แต่กลับไม่มีทีท่าเลยสักนิด
แล้วทำไมตอนนี้จู่ๆถึงมาแต่งงานอย่างง่ายดายซะอย่างนั้นล่ะ?
ขนาดคนในตระกูลก็ยังไม่แจ้งให้ทราบ นี่มันไม่ใช่อุปนิสัยของเขาเลยสักนิด
ยึดหลักที่ว่าเรื่องไหนมันผิดปกติมันจะต้องมีจุดสักจุดที่มันผิดแปลกไม่ถูกต้องอยู่แน่ๆ ท่านสีจึงตัดสินใจ รออีกสักพักให้เวลามันผ่านไปสักหน่อย แล้วค่อยไปสำรวจตรวจสอบด้วยตัวเองอีกที
ส่วนทางด้านนี้
กู้หรันอาบน้ำเสร็จ หลังจากที่ออกมาก็เห็นสีโม่เฉิงที่กำลังนั่งอยู่บนโซฟา พูดขึ้นด้วยความรู้สึกอึดอัด“เอ่อ……ฉันอาบเสร็จแล้ว คุณไปอาบเถอะ”
สีโม่เฉิงพยักหน้า มองชุดนอนหมีน้อยสีชมพูที่เธอสวมอยู่บนตัว สายตานิ่งลึกเล็กน้อย
จากนั้น ก็หยิบชุดนอนของตัวเองไปอาบน้ำด้วยท่าทางจริงจัง
กู้หรันพอเห็นว่าประตูห้องน้ำถูกปิดไปแล้ว ก็ถอนหายใจออกมาเบาๆ
แม้จะรู้ว่าเป็นการแสดง แต่ว่าจะให้มานอนอยู่ห้องเดียวกันกับสีโม่เฉิงเธอก็ยังคงรู้สึกประหม่าอยู่ไม่น้อย
หมดหนทาง ออร่าของผู้ชายคนนั้นมันแข็งแกร่งมากเกินไป จะให้เธอเพิกเฉยไม่สนใจนั้นยากมาก
กู้หรันเป่าผมจนแห้งแล้วก็ขึ้นมานอนบนเตียง เตรียมที่จะอ่านหนังสือสักพักแล้วค่อยนอน
กลับได้ยินเสียงของผู้ชายที่กำลังอาบน้ำดังเข้ามาในหูอยู่ตลอดเวลา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิวาห์ลวงอลวนรัก
มีต่อจากตอนที่ 145 มั้ยคะ...