วิวาห์ลวงอลวนรัก นิยาย บท 65

กู้หรันรีบผลักเขาออกอย่างรวดเร็ว

หน้าของเธอแดง เหมือนกับปัดบลัชออน พูดอ้ำอึ้ง“แล้วคุณยังไม่รีบกลับไปที่โซฟาอีกหรือไง?”

สีโม่เฉิงยกคิ้ว

ไม่ได้พูดอะไรอีก ลุกขึ้นไปเช็ดหัวต่อ

กู้หรันมองรูปร่างที่สูงใหญ่ของผู้ชายคนนั้น รู้สึกว่าหัวใจดวงน้อยๆเต้นไม่เป็นจังหวะ

เธอกลัวว่าจะถูกสีโม่เฉิงมองออก จึงหาข้อแก้ตัวว่าง่วงนอนแล้ว วางนิตยสารใลง เอาผ้าห่มมาคลุมตัว แสร้งทำเป็นนอน

เดิมทีนึกว่า คืนนี้จะต้องนอนไม่หลับแน่ๆ

ถึงยังไงในห้องก็มีผู้ชายนอนอยู่ด้วยตั้งหนึ่งคน แม้ว่าทั้งสองคนจะเคยมีอะไรกันมาแล้ว แต่นั่นก็อยู่ในสถานการณ์ที่สติสัมปชัญญะของเธอไม่ครบถ้วน

แต่ตอนนี้เธอรู้อย่างชัดเจนแจ่มแจ้งว่าสีโม่เฉิงอยู่ข้างตัวเธอ เธอจะนอนหลับได้ยังไง?

แต่ถึงยังไง ก็ไม่รู้เป็นเพราะว่าวันนี้เหนื่อยเกินไปหรือว่าสาเหตุอื่นใด

กู้หรันนอนคิดฟุ้งซ่านไปมาอยู่ตรงนั้นได้ไม่นาน จู่ๆก็หลับลึกไปเลยทันที

แต่ในเวลานี้เอง อีกทางด้านหนึ่ง

ภายในห้องรับรองแขกของSing Bar

ภายในห้องบรรยากาศดูคลุมเครือกระจัดกระจายวุ่นวาย ติงหยวนนั่งอยู่บนเตียง กอดตัวเองพลางร้องไห้ออกมาอย่างน่าอนาถใจ

ประตูห้องน้ำถูกคนเปิดออกมา หลี่เฮ่อนุ่งผ้าขนหนูผืนเดียวเดินออกมา

ตอนที่ออกมาพอเห็นผู้หญิงที่ร้องห่มร้องไห้อยู่บนเตียงอย่างไม่หยุดหย่อนนั้น แววตาของเขาก็รังเกียจ พูดขึ้นอย่างเย็นชา“พอได้แล้ว หยุดร้องสักที”

แต่ติงหยวนหยุดได้ที่ไหนกัน?

ยิ่งร้องหนักขึ้นไปอีก

หลี่เฮ่อเริ่มรับไม่ไหว หยิบกางเกงของตัวเองขึ้นมา ล้วงบัตรธนาคารออกมาหนึ่งใบโยนไปตรงหน้าของเธอ

“ในนี้มีเงินอยู่หนึ่งแสน เอาไปซะ！”

ติงหยวนนิ่งชะงักไป จู่ๆก็จ้องมาด้วยแววตาโกรธแค้นทันที

“หลี่เฮ่อ หมายความว่ายังไง?”