วิวาห์ลวงอลวนรัก นิยาย บท 66
วันต่อมา
หลังจากที่กู้หรันตื่นขึ้นมาแล้ว เพิ่งจะลงมาจากชั้นบน ก็เห็นท่านสียืนอยู่ในห้องนั่งเล่น กำลังมองเธอด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
เธอตกใจกับใบหน้ายิ้มแย้มนั้นของท่าสี รู้สึกอึดอัดไปทั่วทั้งตัว
ไอกระแอมออกมาหนึ่งทีอย่างอดไม่ได้ ก่อนจะเดินเข้าไปถาม“ท่านมีอะไรเหรอคะ?”
ท่านสีโบกมือ ชี้ไปที่ซุปบำรุงที่อยู่บนโต๊ะ
“มาสิ รีบดื่มตอนที่ซุบยังร้อนอยู่ เมื่อคืนฉันตั้งใจหาสูตรมาเป็นพิเศษ ให้คนตุ๋นเอาไว้ข้ามคืนเลยนะ โชคดี ที่ในบ้านของพวกเธอมีวัตถุดิบส่วนผสมมากมาย แล้วก็มีพร้อมทุกอย่าง ไม่ต้องวุ่นไปวุ่นมาให้ยุ่งยากอะไร ก็ต้มเสร็จแล้ว”
กู้หรัน“……”
มาต้มซุบ กลางดึก?
นี่ยังไม่เรียกว่าวุ่นวายยุ่งยากมาอีกเหรอ?
เธอยกมุมปากขึ้นแสร้งทำเป็นยิ้มเจื่อนๆ
“เอ่อ……พอดีช่วงเช้าหนูไม่ค่อยชินกับการกินซุป หนูยังต้องไปทำงาน จะยืดเยื้อไม่ได้ หนูไปก่อนนะคะ”
พูดจบ ก็รีบหนีไปทันที
ท่านสีที่เดิมที่คิดจะรั้งเธอเอาไว้ แต่กลับรั้งเธอไว้ไม่ได้ ก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาทันที
พอเห็นสีโม่เฉิงลงมาจากข้างบน ก็รีบเข้าไปขวางรั้งเขาเอาไว้ทันที พร้อมกับพูดขึ้น“เธอไม่กิน หลานก็กินแทนแล้วกัน！ถึงยังไงทั้งคู่ก็จำเป็นต้องบำรุงร่างกายอยู่แล้ว”
ใช่น่ะสิ เมื่อคืนออกแรงกันขนาดนั้น ถ้าไม่บำรุงสักหน่อยมันได้ที่ไหนกัน?
สีโม่เฉิงหันมองเขาหนึ่งที แต่ก็ไม่ได้กิน
“ปู่ ตอนนี้เป็นฤดูร้อน จู่ๆท่านมาทำของบำรุงแบบนี้ไม่กลัวจะร้อนในหรือไง?”
ท่านสี“……”
มันก็ใช่
ไม่รอให้เขาตอบสนองกลับมา สีโม่เฉิงพูดขึ้นมาต่อ“แล้วท่านจะกลับไปเมืองหลวงเมื่อไรครับ?”
พอพูดถึงเรื่องนี้ ท่านสีก็รู้สึกไม่สบอารมณ์ขึ้นมาทันที
“ทำไม? ฉันเพิ่งจะมา หลานก็เตรียมจะไล่ให้ฉันกลับไปแล้วเหรอ?”
สีโม่เฉิงยิ้มอย่างชั่วร้าย
“ไม่กลับก็ไม่เป็นไร ถึงยังไงถ้าวันไหนหรันหรันรู้ความจริงขึ้นมา อย่าหวังว่าผมจะพูดแทนท่านก็แล้วกัน”
ท่านสี“……”
นี่มัน รู้สึกผิดเหลือเกิน
พอเห็นว่าท่าทีของเขาดูอ่อนข้อลงแล้ว สีโม่เฉิงก็พูดโน้มน้าวขึ้นมา“เมือง Jอากาศค่อนข้างชื้น ไม่เหมาะที่ท่านจะมาบำรุงรักษาร่างกาย รีบกลับไปเมืองหลวงเถอะครับ”
ท่านสีไม่ยอมล้มเลิก ยังคิดที่จะต่อสู้ดิ้นรนต่อ
เธอกัดริมฝีปาก แต่ไม่ได้พูดต่อ
กู้อันหนิงถามขึ้นด้วยความสงสัย“เมื่อคืนทำไม?”
“ไม่มีอะไร”
ติงหยวนก็ไม่ได้บอกเรื่องของตัวเองกับหลี่เฮ่อให้กับเธอฟัง แค่พูดเปลี่ยนเรื่องไปเท่านั้น
“ใช่แล้ว ตอนนี้กู้หรันจะต้องรู้ว่าพวกเรากำลังจงใจเล่นงานมันอยู่แน่ๆ จากอุปนิสัยของมันแล้ว ไม่มีทางไม่เอาคืนอยู่แล้ว เธอว่าพวกเราควรจะทำยังไงดี?”
กู้อันหนิงกลอกตา
เมื่อคืน เธอไม่ได้ออกหน้าไปด้วยตัวเอง
ทั้งหมดล้วนแต่เป็นสิ่งที่หลี่เฮ่อกับติงหยวนทำทั้งนั้น
ดังนั้น ตราบใดที่ติงหยวนไม่เสนอตัวออกมา กู้หรันก็จะไม่มีทางสืบมาถึงเธอแน่นอน
พอคิดถึงตรงนี้ กู้อันหนิงก็ไอกระแอมออกมาหนึ่งที ก่อนจะพูดขึ้น“เธอวางใจได้ เรื่องนี้ฉันจะจัดการเอง ถ้าไม่มีธุระอื่นอีก ฉันขอวางสายก่อนแล้วกัน”
ติงหยวนรู้ ว่าถ้าเกิดกู้หรันจะแก้แค้นตัวเองจริงๆ ลำพังแค่เธอตัวคนเดียวไม่มีทางรับมือไหวแน่ๆ
ด้วยเหตุนี้ ตอนนี้ทำได้แค่ยกความหวังไปไว้ที่กู้อันหนิงเท่านั้น
เธอไม่กล้าพูดอะไรอีก ตอบอื้อกลับมาหนึ่งที แล้วก็วางสายไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิวาห์ลวงอลวนรัก
มีต่อจากตอนที่ 145 มั้ยคะ...