วิวาห์ลวงอลวนรัก นิยาย บท 82

เฉิงเฟิงหันไปมองกู้อันหนิงอีกครั้ง

กู้อันหนิงก้มหน้าลงเล็กน้อยด้วยความเขินอาย

สักพัก ก็พยักหน้าพูดขึ้น“ในเมื่อคุณย่าตกลงแล้ว ฉันก็จะไปกับคุณก็แล้วกัน”

ตอนนี้เฉิงเฟิงถึงได้ถอนหายใจออกมา

ช่วงเวลาสองทุ่ม

สีโม่เฉิงมารอรับอยู่ด้านล่างบริษัทของกู้หรันก่อนหลายชั่วโมง

หลังจากที่กู้หรันเลิกงานแล้ว ก็ขึ้นไปบนรถของเขาทันที เดิมทีเธอนึกว่า จะไปร่วมงานเลี้ยงในเมือง J แต่พอเห็นว่ารถมันแล่นไปในเส้นทางที่ดูผิดแปลกขึ้นเรื่อยๆ ก็พูดขึ้นมาด้วยความรู้สึกสงสัยอย่างช่วยไม่ได้

“นี่พวกเราจะไปที่ไหนกันเหรอ?”

สีโม่เฉิงพูดขึ้น“เมือง L”

“หา?”

กู้หรันอึ้งตกใจ

เมือง L? ไกลขนาดนี้เนี่ยนะ?

เมือง Lเป็นเมืองหนึ่งที่อยู่ติดกับเมือง J ห่างกันอย่างน้อยสามสี่ร้อยกิโลเมตร

นี่เขาจะไปเมือง Lอย่างนั้นเหรอ?

สีโม่เฉิงพูดยิ้มๆ“ขอโทษนะ ที่ไม่ได้บอกคุณก่อน ท่านชางแห่งเมือง Lฉลองวันเกิด สมัยที่ปู่ของผมยังเป็นวัยรุ่น เคยมีมิตรภาพที่ดีกันกับท่านชาง เขาไม่สะดวกไป ก็เลยส่งผมไปร่วมงานวันเกิดของเขาแทนน่ะ”

หยุดไปสักพัก ก็พูดเสริมขึ้นมา“ดังนั้น คืนนี้พวกเราอาจจะต้องพักที่เมือง Lสักคืนนะ”

กู้หรัน“……”

จู่ๆเธอก็รู้สึกเสียดายขึ้นมา

ผู้ชายคนนี้ จงใจชัดๆ

จงใจไม่บอกเธอ ว่าที่จะไปคือเมือง L จงใจให้เธอเพิ่งมารู้ตอนนี้ พอขึ้นมาบนรถแล้ว จะมาเสียดายก็ไม่ทันแล้ว

พอคิดถึงตรงนี้ เธอก็เมินหน้าหนีไปทางอื่นด้วยความโมโห ไม่สนใจเขาอีก

สีโม่เฉิงเหมือนกับรู้ว่าตัวเองทำเรื่องอะไรไม่เหมาะสม ริมฝีปากก็ยิ้มๆ พูดขึ้นด้วยเสียงเบาๆ“ขอโทษนะ”

กู้หรันยังคงไม่พูดอะไร

แม้ว่าจะไม่รู้เหมือนกัน ว่าตัวเองกำลังโมโหอะไรอยู่

แต่รู้สึกว่า ในเรื่องนี้มันมีตรงไหนที่ผิดแปลกไป

ถึงยังไงก็รู้สึกแปลกประหลาด

สีโม่เฉิงเลิกคิ้ว

พอเขาเกิดมาก็เป็นที่จับตามองเป็นที่สนใจของผู้คนมากมาย ทุกคนต่างก็เข้ามารุมล้อมเอาอกเอาใจเขา เขาแทบจะยังไม่เคยง้อคนมาก่อน