วิวาห์ร้าย:คลั่งรักเจ้าสาวแสนสวย นิยาย บท 5

ไม่ให้เวลาเสิ่นฉีได้ปฏิเสธ ชายชราเยี่ยตัดสินใจแล้ว เขาโบกมือให้เธอออกไป

เพื่อที่จะทำให้ไม่เกิดการเปิดเผยตัวตนของเธอและความขัดแย้งที่ไม่จำเป็น ถึงแม้ว่าเสิ่นฉีจะกลัดกลุ้มใจ แต่เธอก็ตัดสินใจที่จะลาออกจากงานเดิมแล้วทำตามข้อตกลงของคุณท่าน

วันรุ่งขึ้น คุณท่านเยี่ยตรงออกมาขอให้เยี่ยมั่วเซวียนพาเธอไปที่บริษัทกับเขา

“ฉันรู้ว่าแกกังวลเรื่องอะไร ที่แกไม่ยอมหาผู้ช่วย แต่ตอนนี้เสิ่นเย่ว์เป็นภรรยาของแกแล้วก็ให้เธอคอยดูแลอยู่ข้างๆเถอะ”

น้ำเสียงของชายชราเยี่ยเมื่อพูดกับเยี่ยมั่วเซวียนยังคงเหมือนกับตอนที่เขาพูดกับเธอ เสิ่นฉีรู้สึกแปลกๆเล็กน้อย มันเกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ เธอนึกว่าความสัมพันธ์ระหว่างคุณปู่กับหลายชายจะดีมากเสียอีก

ในขณะที่กำลังคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เสิ่นฉีก็รู้สึกถึงสายตาคมที่จ้องมองมาบนหน้าของเธอ ไม่ต้องคิดก็รู้เลยว่าเป็นใคร

เยี่ยมั่วเซวียนจ้องมาที่เธออย่างเหน็บแนม “โอเคครับ”

เสิ่นฉีรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เธอนึกว่าเขาจะปฏิเสธ

“อืม ไปกันเถอะ” สีหน้าของคุณท่านเยี่ยอ่อนลง

เยี่ยมั่วเซวียนนั่งบนรถเข็นด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ เซียวซู่พยักหน้าให้กับชายชรา “คุณท่านเยี่ย ถ้าอย่างนั้นพวกเราไปบริษัทก่อนนะครับ”

“พาเสิ่นเย่ว์ไปด้วย”

เสิ่นฉีจำเป็นต้องเดินตามหลังเยี่ยมั่วเซวียนไปอย่างเลี่ยงไม่ได้

ออกมาจากห้องโถงใหญ่ เมื่อถึงบริเวณสวนดอกไม้ เยี่ยมั่วเซวียนก็พูดขึ้นมาอย่างประชดประชันว่า “สนิทกับคุณท่านเร็วขนาดนี้นี่ เธอคิดอยากจะสอดแนมฉันงั้นเหรอ”

ก้าวของเสิ่นฉีหยุดชะงัก พร้อมกับคิ้วของเธอที่กระตุกขึ้น

“ฉันไม่เข้าใจว่าคุณกำลังพูดถึงเรื่องอะไร”

“เหอะ” เยี่ยมั่วเซวียนหัวเราะเยาะ “งั้นเธอก็ไม่ต้องรู้ตลอดไปเลยดีกว่า ไม่เช่นนั้น...”

คำพูดข้างหลังเยี่ยมั่วเซวียนไม่ได้พูดต่อ แต่เสิ่นฉีกลับรู้ว่านั่นเขากำลังคุกคามอย่างโจ่งแจ้ง

เสิ่นฉีรู้สึกโมโหเล็กน้อย เธอลาออกจากงานก็เพราะเขา แล้วยังต้องเดินตามก้นตามหลังเขาทั้งวัน

ตอนแรกตกลงกันซะดิบดีว่าจะไม่เกี่ยวข้องกัน ทำไมตอนนี้กลับถูกมัดเข้าด้วยกันเช่นนี้ล่ะ เธอไม่ได้เต็มใจเลย

เสิ่นฉี “…” ทำไมถึงมีคนเลวร้ายขนาดนี้อยู่ด้วยเนี่ย

เยี่ยมั่วเซวียนมองเห็นร่างเล็กที่ยืนอยู่ผ่านกระจกมองหลังด้วยสายตาที่เย็นชา เพียงแค่แวบเดียวก็ละสายตาออกไป

ผ่านไปครู่หนึ่งเขาก็นึกบางอย่างขึ้นมาได้ ริมฝีปากบางของเขาขยับเล็กน้อย “มีข่าวเกี่ยวกับผู้หญิงที่ฉันให้ไปสืบไหม”

เมื่อกล่าวถึงเรื่องนี้ เซียวซู่ตอบกลับอย่างรู้สึกผิด “คุณชายเยี่ยครับ ถนนสายนั้นไม่มีการสังเกตการณ์และเฝ้าระวัง วันนั้นฝนตกหนักพอดี กลางคืนก็มืดเกินไปที่จะเห็นผู้คนที่สัญจรไปมา แต่อย่างไรก็ตาม ท่านโปรดให้เวลาผมอีกหน่อย เชื่อว่าจะต้องหาเจออย่างแน่นอน”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เยี่ยมั่วเซวียนใจเย็นลงอีกครั้ง แล้วขมวดคิ้วคม “หนึ่งเดือน ถ้าหากมีการออกแบบโดยเจตนา ผู้หญิงคนนั้นก็น่าจะตั้งครรภ์ในเวลานี้”

เซียวซู่ตกใจ ผู้หญิงที่ไม่รู้จักชื่อไม่รู้จักรูปร่างหน้าตา กำลังตั้งครรภ์ของคุณชายเยี่ย? นี่มันไม่ใช่เรื่องตลก เซียวซู่แสดงท่าทีที่จริงจัง

“เข้าใจแล้วครับ ผมจะส่งคนไปคอยจับตาดูการเคลื่อนไหวที่โรงพยาบาล”

เยี่ยมั่วเซวียนหลุบตาลง

เขาไม่เคยแตะต้องผู้หญิงเลย แต่คืนนั้นผู้หญิงคนแรก!

เพราะฉะนั้น ฉันจะต้องตามหาเธอให้พบ!