วิวาห์ร้าย:คลั่งรักเจ้าสาวแสนสวย นิยาย บท 5

ไม่ให้เวลาเสิ่นฉีได้ปฏิเสธ ชายชราเยี่ยตัดสินใจแล้ว เขาโบกมือให้เธอออกไป

เพื่อที่จะทำให้ไม่เกิดการเปิดเผยตัวตนของเธอและความขัดแย้งที่ไม่จำเป็น ถึงแม้ว่าเสิ่นฉีจะกลัดกลุ้มใจ แต่เธอก็ตัดสินใจที่จะลาออกจากงานเดิมแล้วทำตามข้อตกลงของคุณท่าน

วันรุ่งขึ้น คุณท่านเยี่ยตรงออกมาขอให้เยี่ยมั่วเซวียนพาเธอไปที่บริษัทกับเขา

“ฉันรู้ว่าแกกังวลเรื่องอะไร ที่แกไม่ยอมหาผู้ช่วย แต่ตอนนี้เสิ่นเย่ว์เป็นภรรยาของแกแล้วก็ให้เธอคอยดูแลอยู่ข้างๆเถอะ”

น้ำเสียงของชายชราเยี่ยเมื่อพูดกับเยี่ยมั่วเซวียนยังคงเหมือนกับตอนที่เขาพูดกับเธอ เสิ่นฉีรู้สึกแปลกๆเล็กน้อย มันเกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ เธอนึกว่าความสัมพันธ์ระหว่างคุณปู่กับหลายชายจะดีมากเสียอีก

ในขณะที่กำลังคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เสิ่นฉีก็รู้สึกถึงสายตาคมที่จ้องมองมาบนหน้าของเธอ ไม่ต้องคิดก็รู้เลยว่าเป็นใคร

เยี่ยมั่วเซวียนจ้องมาที่เธออย่างเหน็บแนม “โอเคครับ”

เสิ่นฉีรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เธอนึกว่าเขาจะปฏิเสธ

“อืม ไปกันเถอะ” สีหน้าของคุณท่านเยี่ยอ่อนลง

เยี่ยมั่วเซวียนนั่งบนรถเข็นด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ เซียวซู่พยักหน้าให้กับชายชรา “คุณท่านเยี่ย ถ้าอย่างนั้นพวกเราไปบริษัทก่อนนะครับ”

“พาเสิ่นเย่ว์ไปด้วย”

เสิ่นฉีจำเป็นต้องเดินตามหลังเยี่ยมั่วเซวียนไปอย่างเลี่ยงไม่ได้

ออกมาจากห้องโถงใหญ่ เมื่อถึงบริเวณสวนดอกไม้ เยี่ยมั่วเซวียนก็พูดขึ้นมาอย่างประชดประชันว่า “สนิทกับคุณท่านเร็วขนาดนี้นี่ เธอคิดอยากจะสอดแนมฉันงั้นเหรอ”

ก้าวของเสิ่นฉีหยุดชะงัก พร้อมกับคิ้วของเธอที่กระตุกขึ้น

“ฉันไม่เข้าใจว่าคุณกำลังพูดถึงเรื่องอะไร”

“เหอะ” เยี่ยมั่วเซวียนหัวเราะเยาะ “งั้นเธอก็ไม่ต้องรู้ตลอดไปเลยดีกว่า ไม่เช่นนั้น...”

คำพูดข้างหลังเยี่ยมั่วเซวียนไม่ได้พูดต่อ แต่เสิ่นฉีกลับรู้ว่านั่นเขากำลังคุกคามอย่างโจ่งแจ้ง

เสิ่นฉีรู้สึกโมโหเล็กน้อย เธอลาออกจากงานก็เพราะเขา แล้วยังต้องเดินตามก้นตามหลังเขาทั้งวัน

ตอนแรกตกลงกันซะดิบดีว่าจะไม่เกี่ยวข้องกัน ทำไมตอนนี้กลับถูกมัดเข้าด้วยกันเช่นนี้ล่ะ เธอไม่ได้เต็มใจเลย

เสิ่นฉี “…” ทำไมถึงมีคนเลวร้ายขนาดนี้อยู่ด้วยเนี่ย