ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 216

กู้โม่หานเห็นเช่นนี้ หัวใจก็บีบรัดอย่างฉับพลัน

เขาไม่สนใจว่า หยุนอี่ว์โหรวกำลังดึงแขนเสื้อของเขา สาวเท้าเข้าไปหาหนานหว่านเยียนที่อยู่ในสภาพจนตรอก

“หนานหว่านเยียน เจ้าเป็นอะไรไป?”

เมื่อหยุนอี่ว์โหรวและเชี่ยนปี้เห็นใบหน้าของหนานหว่านเยียน พวกนางก็ตกใจจนถึงขีดสุด

โดยเฉพาะอย่างยิ่งหยุนอี่ว์โหรว รูม่านตาหรี่ลงอย่างรุนแรง ใบหน้าซูบซีดของนางกลายเป็นมีสีเลือดทันที

หนานหว่านเยียนยังไม่ตายงั้นหรือ?!

มีนักฆ่ามากมายขนาดนั้น แต่นางยังสามารถมีชีวิตรอดกลับมาได้อีก!

หนานหว่านเยียนยังไม่ทันได้พูดอะไร เสิ่นอี่ว์ก็กล่าวขึ้น “ทูลท่านอ๋อง พอกระหม่อมไปถึง ก็พบว่ามีนักฆ่าต้องการสังหารพระชายา ทั้งหมดมีสิบสองคน”

“ไม่ทราบตัวตนของนักฆ่าเหล่านั้น แต่จากการพิจารณาเบื้องต้นของกระหม่อม น่าจะเป็นนักฆ่าที่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดีในยุทธจักร”

นักฆ่า?!

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ในใจของหลายคนก็สั่นสะท้าน

ดวงตาสีดำเข้มของกู้โม่หรี่ลง ใบหน้าอันหล่อเหลาเคร่งขรึมขึ้นมาก

อะไรจะบังเอิญเช่นนี้? รีบฉวยโอกาสตอนที่เขากลับจวนอ๋องก่อน ทำการลอบสังหารหนานหว่านเยียน…

อีกอย่างยังเป็นนักฆ่ามืออาชีพ หรือว่าจะเป็นกลุ่มเดียวกับผู้ที่ลอบสังหารหนานหว่านเยียนและลูกสาวก่อนหน้านี้?

พ่อบ้านกาวเพิ่งกระจ่างในเวลานี้เอง

ไม่น่าแปลกใจที่หนานหว่านเยียนโกรธจัดเช่นนั้นในตอนที่กลับมาถึงจวน วันนี้หากเสิ่นอี่ว์ช้าไป ผลที่ตามมาเกรงว่าจะ…เลวร้ายจนไม่กล้าคิด!

หนานหว่านเยียนไม่แม้แต่จะเหลือบมองกู้โม่หาน แววตาที่ดุดันของนางจับจ้องไปที่หยุนอี่ว์โหรว เอ่ยออกมาอย่างเชือดเฉือน

“พระชายารอง เหตุใดถึงประหลาดใจและตื่นตระหนกถึงเพียงนั้น ทำไมหรือ เห็นฆ่ายังไม่ตาย เจ้าเสียใจมากงั้นหรือ?”

ร่างสูงใหญ่ของกู้โม่หานสั่นสะท้าน มองไปยังหยุนอี่ว์โหรวที่อยู่บนเตียงด้วยสายตาลุ่มลึก

ในตอนแรกเขากำลังครุ่นคิด ความสัมพันธ์ระหว่างนักฆ่ากลุ่มนี้กับนักฆ่าก่อนหน้า แต่ตอนนี้เมื่อหนานหว่านเยียนพูดขึ้นมาเช่นนี้ เขาก็อดมองไปที่หยุนอี่ว์โหรวไม่ได้

เขากลับมาจากวังก่อนกำหนด หนานหว่านเยียนก็เกิดเรื่อง มันจะบังเอิญเช่นนี้หรือ…

เดิมทีหยุนอี่ว์โหรวก็นั่งไม่ติดอยู่แล้ว พอเห็นกู้โม่หานก็มองมาที่นางเช่นกัน ร่างกายก็อดสั่นสะท้านไม่ได้ นางแสร้งทำเป็นไม่อยากจะเชื่อและคับข้องใจที่ได้รับความอยุติธรรมทันที น้ำตาไหลอาบแก้ม

“พระชายาทำไมพูดเช่นนี้? โหรวเอ๋อร์จะรู้สึกเสียใจได้ยังไง? ท่านอ๋อง โหรวเอ๋อร์ปวดมาก แต่ตอนนี้ไม่ใช่แค่ปวดท้อง แต่ปวดใจยิ่งกว่า”

“โหรวเอ๋อร์ไม่รู้ว่าเหตุใดพระชายาถึงใส่ความโหรวเอ๋อร์ พระชายาเกิดเรื่อง โหรวเอ๋อร์ก็รู้สึกตกใจ หวาดกลัวจนลนลาน ทำไมถึงถูกพระชายาเข้าใจผิดได้? ท่านอ๋องได้โปรดเชื่อใจโหรวเอ๋อร์!”

ใช่แล้ว นางไม่จำเป็นต้องตื่นตระหนก

แม้คราวนี้นางจะหุนหันพลันแล่นเกินไป ต้องการฆ่าหนานหว่านเยียนเพื่อจบปัญหาหลัก

แต่หากล้มเหลวก็ไม่เป็นไร

ทุกอย่างผ่านมือของหยุนโม่หราน ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับนาง

และเมื่อครู่นี้เสิ่นอี่ว์ก็บอกแล้ว นักฆ่าเหล่านั้นไม่มีใครรอด

หนานหว่านเยียนแค่อยากหลอกถามความจริงจากนางเท่านั้น นางไม่มีหลักฐานแน่นอน!

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หนานหว่านเยียนก็ยิ้มเยาะ นางรู้ว่าแม่ดอกบัวขาวดอกนี้ฉลาดมีไหวพริบ มีวิธีการมากมาย ไม่อย่างนั้นคงไม่ได้คนมาอยู่ในมือได้มากมายขนาดนี้

หลายครั้งหลายคราก็ยืนอยู่ในจุดที่ไม่มีทางพ่ายแพ้

แต่การทำเรื่องแย่ๆ มากเกินไปสักวันก็ต้องมีพิรุธเผยออกมา อยู่ในสิ่งแวดล้อมที่ไม่ดี จะไม่แปดเปื้อนมลทินได้อย่างไร รอนางเจอหลักฐานก่อนเถอะ จะตอบแทนแม่ดอกบัวขาวให้สาสม

แน่นอน ตอนนี้นางจะไม่ยอมปล่อยหยุนอี่ว์โหรวไปง่ายๆ!

“หยุนอี่ว์โหรว เจ้ามีความสามารถมากนะ นอนอยู่บนเตียงเล่นบทหญิงอ่อนแอ ดูเหมือนกระต่ายน้อยไร้เดียงสา แต่ความจริงร้ายกาจกว่าใครๆ!”