กู้โม่ห่านมาแล้วหรือ?!
สิ้นเสียง สายตาของทุกคนต่างจับจ้องไปที่ประตู ยกเว้นหนานหว่านเยียน
กู้โม่หานสวมเสื้อคลุมสีดำ คาดเข็มขัดหยกทอง ร่างสูงใหญ่ยืนสง่าน่าเกรงขามอยู่หน้าประตู
ใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาเย็นชาและแข็งกร้าว ดูไม่พอใจเอามากๆ
การที่กู้โม่หานมาได้ ต้องเป็นหนานหว่านเยียนเชิญเขามาเท่านั้น โฉมหน้าที่แท้จริงที่สุดของหยุนอี่ว์โหรว จะขาดผู้ชมอย่างกู้โม่หานไปได้อย่างไร!
หัวใจของเสิ่นอี่ว์เหมือนถูกจับแขวนไว้บนที่สูง
เขารู้ว่าตอนนี้กู้โม่หานต้องไม่สบอารมณ์แน่ๆ
หยีเฟยกลายเป็นคนผัก ฝ่าบาทไม่ได้มีความรักความผูกพันต่อนางมากมายนัก พระชายาไม่รัก ลูกไม่โปรด ตอนนี้ยังต้องมาเป็นประจักษ์พยานในการทรยศของคนที่เขาเคยไว้ใจที่สุด…
ทันทีที่หยุนอี่ว์โหรวเห็นกู้โม่หาน สีหน้าก็ซีดเผือดยืนแทบไม่อยู่ รู้สึกตื่นตระหนกหวาดกลัวราวกับถูกคนทุบหัวใจให้แตกสลาย
นางไม่รู้ว่ากู้โม่หานได้ยินมากน้อยแค่ไหน ไม่รู้ว่าการแสดงออกของเขาในตอนนี้หมายความว่าอย่างไร ได้แต่กัดริมฝีปากทั้งน้ำตา “ท่านอ๋อง…”
กู้โม่หานไม่มองนางแม้แต่นิด ใบหน้าที่ได้ขอบมุมชัดเจนเต็มไปด้วยความเย็นชาและแข็งกร้าว
เขาก้าวเข้าไปในเรือนด้วยสีหน้าเย็นชา มองหนานหว่านเยียนแววตาซับซ้อน “ข้าได้ยินทุกอย่างแล้ว เจ้าพูดต่อไป”
เชี่ยนปี้เอามือปิดหน้า ตัวสั่นงันงก ถอยกลับไปอยู่ข้างกายหยุนอี่ว์โหรว นางกลัวแทบแย่ หลบสายตาไม่กล้ามองกู้โม่หาน
เสิ่นอี่ว์ยืนอยู่ทางด้านหนึ่ง พ่อบ้านกาวและเซียงอวี้ยืนรออยู่ข้างๆ ทุกคนรู้ดีอยู่แก่ใจ แต่ไม่กล้าพูด ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรง
หนานหว่านเยียนเผยอปากยิ้มบางๆ
“ในเมื่อเจ้าได้ยินแล้ว ข้าก็ไม่มีอะไรต้องพูดอีก เจ้าควรจะไปถามโหรวเอ๋อร์ที่รักของเจ้า”
กู้โม่หานคิ้วขมวด กวาดสายตามองหยุนอี่ว์โหรวสองนายบ่าวอย่างดุดัน จากนั้นจึงหยุดอยู่ที่พ่อบ้านกาว “ข้าให้เจ้าช่วยพระชายารองทำงาน เจ้าทำเช่นนี้หรือ?”
“เงินห้าแสนนี้ พระชายารองไม่ได้บอกเจ้าว่าจะเอาไปทำอะไร เจ้าก็ให้นางงั้นหรือ?”
พ่อบ้านกาวคุกเข่าลงทัน ละล่ำละลักกล่าวว่า
“ท่านอ๋อง! กระหม่อมช่วยพระชายารองอย่างขยันขันแข็ง แต่พระชายารองบอกว่าจะจัดการกับเงินห้าแสนตำลึงนี้เอง! ตอนนั้นพระชายารองมีสิทธิ์ดูแลจวน กระหม่อม กระหม่อมก็พูดอะไรไม่ได้!”
เขาจะไม่ยอมเป็นแพะรับบาป เรื่องนี้เดิมทีเป็นคำมั่นสัญญาของหยุนอี่ว์โหรว อีกอย่างที่ผ่านมาท่าทีที่กู้โม่หานปฏิบัติต่อหยุนอี่ว์โหรวคือการตามใจปล่อยให้กระทำผิดโดยไม่ห้ามปรามมิใช่หรือ แล้วใครในจวนอ๋องจะกล้าพูดอะไรอีก?
หยุนอี่ว์โหรวสูดหายใจเข้าลึก ๆ พยายามสงบสติอารมณ์ของตัวเอง นางก้าวไปข้างหน้าคว้าแขนเสื้อของกู้โม่หานไว้ น้ำตาไหลพรากลงมา
“ท่านอ๋อง โหรวเอ๋อร์แตะต้องเงินห้าแสนตำลึงนี้จริงๆ แต่ไม่เกี่ยวกับพี่ชายลูกพี่ลูกน้องแน่นอน! โหรวเอ๋อร์มีความขัดสน ต่อไปจะชดใช้คืนให้อย่างแน่นอน ท่านอ๋องได้โปรดวางใจโหรวเอ๋อร์!”
“โหรวเอ๋อร์และพี่ชายลูกพี่ลูกน้องมีความโปร่งใส ไม่มีทางส่งเงินให้เขาโดยไม่มีเหตุผล โหรวเอ๋อร์รอท่านมาห้าปี ท่านคิดว่าโหรวเอ๋อร์จะทรยศท่านได้งั้นหรือ?”
กู้โม่หานยังไม่ทันเอ่ยปาก หนานหว่านเยียนก็ยิ้มเยาะ แล้วเดินเข้าไปหาหยุนอี่ว์โหรวอย่างบีบคั้น “ขัดสน? ยังไง ความขัดสนของเจ้าก็คือการให้พี่ชายลูกพี่ลูกน้องของเจ้าไปจ้างคนลอบสังหารหรือเปล่า? เมื่อข้าตาย เจ้าก็จะได้เป็นพระชายาแทนใช่ไหม?”
อะไรนะ!
พระชายารองจ้างคนลอบสังหาร?!
แล้วเป้าหมายยังเป็นพระชายาอีกด้วย! นี่มัน…
ทุกคนแอบสะดุ้งตกใจ มองหยุนอี่ว์โหรวอย่างไม่เชื่อสายตา
สีหน้าของเสิ่นอี่ว์หนักอึ้ง
เขารู้สึกอยู่เสมอว่า หนานหว่านเยียนเก่งกาจมาก ดูเหมือนนางจะมีไพ่ตายมากมายอยู่ในมือ มากพอที่จะทำให้หยุนอี่ว์โหรวไร้กำลังโต้แย้ง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้
ขัดใจหลายหย่าง 1. นางเอก - ก็รู้ว่าตัวเองสู้เเพ้อ๋องทุกครั้ง เเทนที่จะฝึกวิชาป้องกันตัวบ้าง เเต่ก็ไม่เห็นทำไร 2. ลูก - ก็เห็นอยู่ว่าเเม่ตัวเองทุกข์ใจที่ต้องอยู่กับอ๋อง เเทนที่จะสนับสนุนให้เลิก เเต่ยังจะให้คบกันต่อ คือพวกเอ็งจะขาดพ่อไม่ได้เลยรึไงฟะ 3. อ๋อง - รักเเต่ใช้วิธีผิด นางไม่ยอมก็ขังนางไว้ เจอผู้ชายคนไหนก็ขู่จะทำร้ายเค้า ? เป็นพระเอกที่ห่วยบัดซบ...
ใครที่คิดว่าหนานหว่านเยียนอคติเกินไป ลองย้อนไปดูสิ่งที่กู้โม่หานทำกับนางเอกในช่วงแรกๆ ว่ามันสมควรให้อภัยกันง่ายๆมั้ย...
ไม่แปลกหรอกที่นางเอกจะเกลียดกู้โม่หาน และไม่ยอมให้อภัยกู้โม่หาน ก่อนหน้านั้นหนานหว่านเยียนโดนทำร้ายทั้งกายและจิตใจมามาก โดนจับขังในเรือนเย็น ทั้งตั้งท้องลูก คลอดลูกเอง เลี้ยงเอง ข้าวที่จะกินแทบจะหาไม่ได้ พระเอกมักจะเลือกช่วยหยุนอี่โหรวก่อนนางเอกเสมอ สมควรได้รับที่สิ่งทำไว้ในอดีต นางเอกไม่ได้ทำอะไรผิดแต่โดนพระเอกกระทำมาโดยตลอด...
ดูๆ ไปแล้ว เรื่องนี้คงมีแค่ 997 ไม่ต่อแล้ว เศร้าไปสิ...
ดูๆ ไปแล้ว เรื่องนี้คงมีแค่ 997 ไม่ต่อแล้ว เศร้าไปสิ...
กลับมาอัพเดทหน่อยจ้า..แอด,😁😁...
รออัพเดทนะคะ...
ขอเรื่อง หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์...
รอตอนต่อไปอยู่นะคะ...
อยากอ่านต่อค่ะ ไม่อยากให้นางเอกให้อภัยเลย ถึงแม้ว่าพระเอกจะถูกนางร้ายหลอก แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า พระเอกทำร้ายนางเอกหนักหนาสาหัส ทำนางเอกตายและเกือบตายมาหลายรอบ ชอบข่มเหงบังคับจิตใจ ไหนจะเลือกช่วยนางร้ายก่อนนางเอกทุกที แล้วยังเลือกทำร้ายนางเอกเพื่อนางร้าย สมควรทิ้งมันค่ะ...