ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 280

เฟิ่งจงฉวนรีบคุกเข่าลง พร้อมพูดขึ้นว่า “ข้าน้อยอยู่”

“สถานการณ์ข้างนอกเป็นอย่างไรบ้าง? ประชาชนที่จราจลมีประมาณกี่คน?”

เฟิ่งจงฉวนเหงื่อซึม นับจากที่มีประชาชนจราจล ฮ่องเต้ก็ถามตัวเลขนี้อยู่ตลอด จึงพูดตอบว่า “เรียนฝ่าบาท ไม่นับในค่ายทหาร ประชาชนที่ชุมนุมอยู่หน้าประตูวัง....มีมากกว่าหมื่นคนแล้ว”

มากกว่าหมื่น?

“เมื่อเช้าบอกว่าแค่สองพันกว่าคนไม่ใช่หรือ?” ฮ่องเต้ตกตะลึง คิดไม่ถึงว่ากู้โม่หานได้ใจประชาชนไปมากมายขนาดนั้น ภายในเวลาอันสั้น มีคนกดดันเพื่อเขามากมายขนาดนี้

เฟิ่งกงกงพูดขึ้นอย่างตื่นตระหนกหวาดกลัวว่า “ฝ่าบาท เรื่อง เรื่องนี้ข้าน้อยก็ไม่รู้”

หากปล่อยแบบนี้ต่อไปคงกู้สถานการณ์กลับคืนมาไม่ได้แล้ว รอไม่ถึงพรุ่งนี้ด้วยซ้ำ คืนนี้ประชาชนเมืองหลวงนับหมื่นก็จะสามารถล้อมรอบทั่วทั้งพระราชวัง

สีหน้าฮ่องเต้ย่ำแย่มาก ในที่สุดก็ร้อนรนขึ้นมา

เขาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นว่า “ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไร ให้หนานหว่านเยียนช่วยชีวิตอ๋องอี้ไว้ให้ได้ ส่วนป้ายสั่งการทหาร ยังไม่ต้องพูดถึง”

“ขอรับ ข้าน้อยจะไปเดี๋ยวนี้” สีหน้าเฟิ่งกงกงเปลี่ยนไปเล็กน้อย กลับไม่กล้าพูดอะไรมาก รีบจัดการออกจากวังไปทันที

รอเมื่อเฟิ่งกงกงมายังจวนอ๋องอี้อีกครั้ง กู้โม่หานก็เริ่มแกล้งตายอีก

สายตาเฟิ่งกงกงมองดูกู้โม่หานที่นอนไม่ฟื้นอยู่บนเตียงอย่างเฉียบคม และก็ไม่พูดอ้อมค้อมกับหนานหว่านเยียน พูดขึ้นมาตรงๆว่า “พระชายา ฝ่าบาทให้ข้ามาวันนี้ เพราะอยากบอกกับท่านว่า เรื่องป้ายสั่งการทหาร ฮ่องเต้ให้ท่านพักไว้ก่อน”

ผลเป็นไปตามที่หนานหว่านเยียนกับกู้โม่หานคาดไว้ ภายใต้ความกดดันของไทเฮากับการจราจลของประชาชน การโจมตีทั้งสองฝ่ายทำให้กู้จิ่งซานต้องครุ่นคิดใหม่

หนานหว่านเยียนกลับแสดงสีหน้าค่อนข้างตกตะลึง

“เสด็จพ่อไม่เอาแล้วก็ง่ายหน่อย ยังไงเดิมป้ายสั่งการทหารก็ไม่อยู่กับข้า ข้าก็ไม่ต้องลงมือแล้ว”

“แต่เฟิ่งกงกง เสด็จพ่อคงไม่ได้ให้ท่านมาบอกเพียงแค่นี้มั้ง?”

เฟิ่งจงฉวนมองดูหนานหว่านเยียน ดวงตาที่เฉียบคมเป็นประกาย

เขากระซิบเสียงต่ำ น้ำเสียงค่อนข้างแข็งกร้าว

“ข้าชอบคบหากับคนฉลาดอย่างพระชายา ฮ่องเต้ยังพูดว่า พระชายาต้องรักษาอ๋องอี้ให้หาย ต้องทำให้เขาฟื้นคืนกลับมาให้ได้”

หนานหว่านเยียนกะพริบตา กลับมองเห็นกู้โม่หานที่อยู่บนเตียงถอนหายใจ

“ขออภัยที่ข้าต้องพูดตรงๆ เฟิ่งกงกง ท่านเองก็เห็น สถานการณ์ท่านอ๋องตอนนี้ ไม่เพียงบาดเจ็บไปถึงหัวใจ ยังส่งผลกระทบไปถึงประสาททั้งหมด บางทีสมองอาจได้รับผลกระทบสาหัส”

“และตอนนั้นเขาเสียเลือดมาก ถึงตอนนั้นข้าจะพยายามช่วยชีวิตไว้ แต่ยังไงสองวันนี้ก็ไม่กล้ารักษาเขาอีก ทำให้จนถึงตอนนี้เขาก็ยังไม่ฟื้น ต่อให้ข้าชำนาญการแพทย์แค่ไหน ก็อาจจะไม่มีทางช่วย...”

กู้โม่หานรู้สึกไม่สบายใจขึ้นมา หนานหว่านเยียนคิดจะทำอะไร?

เฟิ่งจงฉวนร้อนใจขึ้นมาทันที

“ไม่ได้เด็ดขาด ตอนนี้อ๋องอี้ห้ามเป็นอะไรไปเด็ดขาด พระชายาจะต้องช่วยกลับมาให้ได้”