ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 294

สวีหว่านหยิงตกตะลึง พี่น้องทั้งสองตรงหน้านี้ช่างราวกับตุ๊กตารูปปั้นวัยเด็กของหนานหว่านเยียน！

“พวกเจ้าเป็นลูกของเสด็จพี่หกกับพี่สะใภ้หกงั้นหรือ?”

ใครจะไปรู้เจ้าเด็กน้อยทั้งสองพอก้าวขาได้ก็รีบวิ่งหนีทันที ราวกับเจ้ากระต่ายอย่างไรอย่างนั้น ก่อนจะหายวับไปชั่วพริบตา

“นี่ อย่าวิ่งสิ......” สวีหว่านหยิงรีบวิ่งตามไป แต่เจ้าหนูน้อยทั้งสองกลับฝีเท้าว่องไวยิ่งนัก พวกนางคุ้นเคยกับโครงสร้างในจวนอ๋องกว่าใครๆ นางสวมใส่กระโปรงยาวคลุมรองเท้าชาววัง จึงทำให้วิ่งไม่ได้ ไม่ทันใดก็ไม่เห็นพวกนางแม้แต่เงา

เกี๊ยวน้อยกับซาลาเปาน้อยวิ่งเร็วสุดชีวิตจนลืมหายใจ ครั้นวิ่งหนีคนมาได้แล้วจึงกลับมาหายใจหายคอ

เดิมทีพวกนางอยู่ที่สวนหลังจวนมีเซียงเหลียนคอยดูแล และพากันทำการบ้านจนเสร็จอย่างเชื่อฟัง

เดิมทีพวกนางจะพากันไปหาหนานหว่านเยียน แต่เซียงเหลียนบอกว่าที่หน้าจวนมีแขกมา ตอนนี้พวกนางยังออกไปไม่ได้

แต่พวกนางพากันเบื่อหน่าย เอาแต่อุดอู้อยู่ในสวนทั้งวัน จึงออดอ้อนให้เซียงเหลียนอนุญาตปล่อยออกมาเดินเล่น

แต่ไม่คาดคิดว่าจะเจอกับคนแปลกหน้า

คนแปลกหน้าผู้นี้ไม่ใช่ว่าคุยเรื่องเก่าๆ อยู่กับท่านแม่หรือ เหตุใดถึงมาที่นี่

ซาลาเปาน้อยหอบเฮือกๆ มองหน้าเกี๊ยวน้อย “จบกัน จบแล้ว พี่สาว พวกเราถูกจับได้แล้ว......”

เกี๊ยวน้อยก็ตกใจมากเช่นกัน แต่นางทำเป็นสงบนิ่ง จับมือซาลาเปาน้อยไว้แน่น

“ไม่ต้องกลัวหรอก พี่สาวผู้นั้นแลดูซื่อๆ ทั้งยังน่ารักอยู่นิดหน่อย คงจะไม่ใช่คนไม่ดีหรอก”

สองพี่น้องมองหน้ากันหอบเฮือกๆ ขณะนี้ยังกังวลอยู่เล็กน้อย

ไม่รู้ว่าจะเป็นการสร้างความเดือดร้อนให้ท่านแม่หรือเปล่า......

พระชายาสิบตามแม่ทูนหัวทั้งสองไม่ทัน นางจึงขมวดคิ้วและทำหน้ามุ่ย ใบหน้าเล็กๆ อวบๆ ของนางไม่สบอารมณ์นิดหน่อย

จากนั้นจึงเร่งเดินฝีเท้าไปที่เรือนซีเฟิง

“เด็กผู้หญิงทั้งสองคนนั้นมาได้อย่างไรกัน ยังออกมาจากเรือนพี่สะใภ้หกอีกต่างหาก”

เรื่องที่จวนอ๋องอี้มีเด็กผู้หญิงอยู่สองคน นางไม่เคยได้ยินมาก่อน

ขณะเดียวกัน ในเรือนซีเฟิง

องค์ชายสิบกับกู้โม่หานกำลังพูดคุยกันอยู่ แทนที่จะบอกว่าพูดคุยไม่สู้บอกว่ากูโม่หานฟังองค์ชายสิบ“แสดงธรรมเทศนา” เสียดีกว่า

ที่จริงองค์ชายสิบก็หวังดีกับกู้โม่หาน หวังว่ากู้โม่หานกับหนานหว่านเยียนจะคืนดีกันในเร็ววัน

“เสด็จพี่หก ฟังคำแนะนำของน้องหนา สามีภรรยาทะเลาะกันบนหัวเตียง คืนดีกันที่ปลายเตียง ความเคลือบแคลงใจของท่านกับพี่สะใภ้หกจะต้องลงเอยกันอย่างแน่นอน หากยังไม่ได้ผลอีก ท่านก็......”

กู้โม่หานรับฟังอย่างเงียบๆ องค์ชายสิบกำลังจะกล่าวถึงประเด็นสำคัญ ทันใดบรรยากาศอันกลมกลืนในห้องก็ถูกพลังทลายลงด้วยน้ำเสียงอันรีบร้อน

“เสด็จพี่หก เสด็จพี่หก！ข้าไปเจอความลับอย่างหนึ่งมา！”

สวีหว่านหยิงต้องการรู้ความจริงรีบร้อน ขณะนี้นางพลางเดินพลางวิ่งเข้ามา นัยน์ตาทั้งสองเปล่งประกายด้วยความรอคอย

“ในจวนอ๋องของท่าน มีเด็กผู้หญิงน่ารักน่าชังอยู่ตั้งสองคน? ！”

เด็กผู้หญิงสองคน?

กู้โม่หานใจเต้นไม่เป็นจังหวะ ใบหน้าหล่อเหลามองไปที่พระชายาสิบด้วยท่าทีจริงจัง

หรือว่าซาลาเปาน้อยกับเกี๊ยวน้อยถูกจับได้แล้ว?

แต่หนานหว่านเยียนปกป้องพวกนางทั้งสองไว้อย่างใกล้ชิดไม่ใช่หรือ?

องค์ชายสิบงุนงงเล็กน้อย และก้าวไปข้างหน้าเพื่อช่วยประคองสวีหว่านหยิง

“เด็กผู้หญิงอะไรกัน?”

สวีหว่านหยิงนั่งลงข้างๆ เขา ใบหน้าเล็กๆ อวบๆ เหมือนตุ๊กตากระเบื้อง ยามเผยยิ้มยังมีลักยิ้มหวานๆ อยู่สองจุด