ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 31

หนานหว่านเยียนรู้สึกบีบหัวใจขึ้นมา

ได้ยินคำพูด ไทเฮาที่นั่งอยู่บนเก้าอี้สีหน้าไม่น่าดู สายตามองไปทางฮองเฮาราวกับดาบที่แหลมคม “ฮองเฮา ดูเรื่องงามหน้าที่เจ้าทำสิ!”

ฮองเฮาก็ยิ่งราวกับถูกฟ้าผ่า สีหน้าซีดขาว “รีบไปเรียกหมอหลวงมา! เรียกหมอหลวง!”

คำพูดของมามาเฒ่าคนนี้ กำลังตำหนิว่านางสอนผิด ให้สาวใช้ไปล้วงคอ กลับจะเอาชีวิตของพระชายาไม่ใช่หรอกหรือ!

พระมารดาขององค์ชายสิบและพระชายาล้วนไม่ใช่คนที่จะไปยั่วยุได้ง่ายๆ อำนาจที่เกี่ยวพันอยู่เบื้องหลังจนถึงตอนนี้นางยังไม่กล้าไปยุ่งด้วยเลย

วันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของไทเฮา หากพระชายามาตายไป นางจะต้องถูกฝ่าบาทลงโทษอย่างแน่นอน——

“ทำอะไรให้มันว่องไวกันหน่อย! หากเกิดอะไรขึ้นกับพระชายา ข้าจะเอาความกับพวกเจ้า!” ฮ่องเต้กวาดตามองฮองเฮาอย่างโกรธเคืองครู่หนึ่ง สีหน้าท่าทางโกรธสุดขีด

บรรดากงกงไม่กล้าชักช้าแม้แต่วินาทีเดียว รีบยกเสื้อตัวยาวขึ้นมา ก้าวเท้าก็หอบหายใจวิ่งออกไปข้างนอกทันที

หนานหว่านเยียนอาศัยจังหวะนี้สะบัดมือของหยุนอี่ว์โหรวออกไป ต้องการจะไปช่วยคน กู้โม่หานตอบสนองอย่างรวดเร็ว คว้าแขนของหญิงสาวเอาไว้ สายตาดุดัน “หนานหว่านเยียน เจ้ารนหาที่ตายหรือ?”

หนานหว่านเยียนเห็นว่าพระชายาสิบใกล้จะหายใจไม่ออกแล้ว ขมวดคิ้วอย่างแรงแล้วกล่าวว่า: “ท่านอ๋อง พระชายานี่คืออาหารเข้าไปในหลอดลม มีเพียงช่วงเวลาที่มีค่าไม่กี่นาทีในการช่วยเหลือเท่านั้น หากท่านขวางข้าเอาไว้อีก มันก็จะสายเกินไปจริงๆ!”

ไม่ว่าอย่างไรกู้โม่หานก็ไม่ยอมปล่อยมือ น้ำเสียงเด็ดขาด “พอได้แล้ว! ข้าไม่เชื่อคำพูดไร้สาระของเจ้าหรอก!”

หนานหว่านเยียนใจร้อนอยากจะช่วยคน จู่ๆนางก็ก้มหน้ากัดไปที่มือของกู้โม่หานอย่างแรง อาศัยช่วงเวลาตอนที่กู้โม่หานกำลังเจ็บปวด นางใช้แรงดิ้นรนจนหลุดพ้น วิ่งเข้าไปฝั่งตรงข้าม

กู้โม่หานทำหน้าเคร่งขรึมทันที กล่าวด้วยความโกรธ: “หนานหว่านเยียน!”

ผู้หญิงคนนี้เป็นสุนัขจริงๆหรือไง จับอะไรได้ก็กัดหมด!

และเขาอยากจะไปขัดขวางอีกก็สายเกินไปแล้ว

หนานหว่านเยียนมาถึงข้างกายของพระชายาแล้ว เห็นสีหน้าท่าทางของพระชายาบิดเบี้ยวเจ็บปวด หายใจไม่ออก ก็รีบประคองพระชายาลุกขึ้นทันที ก้าวเท้าไปด้านหลังของนาง แขนทั้งสองข้างโอบรอบพระชายาเอาไว้ เริ่มการช่วยคน

ตอนนี้คงได้แต่ใช้วิธีปฐมพยาบาลแบบไฮม์ลิชเท่านั้น พระชายาถึงจะสามารถรอดชีวิต!

ทุกคนเห็นดังนั้น สีหน้าท่าทางต่างก็เปลี่ยนไป มามากับสาวใช้ที่อยู่ข้างกายของพระชายารีบร้อนขวางหนานหว่านเยียนเอาไว้ “พระชายา ไม่ได้!”

ฮองเฮาก็ยิ่งกล่าวตำหนิเสียงดุ: “หนานหว่านเยียน เจ้าบังอาจ! เจ้าอย่านึกว่าตนเองมีทักษะทางการแพทย์เล็กน้อยก็จะก่อกรรมทำชั่ว! รีบถอยไปเลยนะ!”

หนานหว่านเยียนยังไม่ปล่อยมือ วิตกกังวลอย่างจริงใจ “ฮองเฮา เสด็จย่าไทเฮา ตอนนี้พระชายาอยู่ในสถานการณ์วิกฤต หากไม่ได้รับการรักษาอีก ก็จะตกอยู่ในอันตรายจริงๆ! หม่อมฉันทูลขอให้ทั้งสองพระองค์ทรงอนุญาต ให้การรักษาพระชายาด้วย!”

ไทเฮาสีหน้าลังเลตัดสินใจไม่ได้

ฮองเฮากลับคิดได้อย่างรวดเร็ว ถึงกับรับปากแล้ว

“ตกลง! ในเมื่อเจ้าเอาแต่บอกว่าสามารถช่วยได้ เช่นนั้นเจ้าก็ลองดู แต่หากพระชายาเป็นอะไรไป เจ้า——จะต้องชดใช้!”

หนานหว่านเยียนคนนี้ไม่มีความสามารถ หากว่าช่วยแล้วทำให้คนตายขึ้นมา จะได้ผลักความรับผิดชอบไปให้นางได้พอดี เช่นนี้ก็จะไม่มีใครเอะใจ เรื่องที่เมื่อครู่นี้นางเป็นคนสั่งให้สาวใช้ไปล้วงคอ

หยุนอี่ว์โหรวมองดูหนานหว่านเยียน ดูถูกเหยียดหยามในใจ

ในเมื่อหนานหว่านเยียนรีบร้อนจะรนหาที่ตายขนาดนี้ นางไม่ไปขวางดีกว่า ถึงเวลาถึงแม้จะถูกลงโทษ อ๋องอี้มีฐานะเป็นถึงท่านอ๋อง ผลกระทบที่ได้รับก็จะไม่มากเท่าไหร่ ขอเพียงนางคอยผลักดันอีกแรง ก็จะสามารถโค่นล้มหนานหว่านเยียนไปได้อย่างสิ้นเชิง!