ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 344

“วันนี้ในห้องครัวไม่ได้ต้มน้ำแกง น้ำแกงโสมไก่นี้บำรุงร่างกาย ดื่มแล้วดีต่อสุขภาพของท่าน”

กู้โม่หานขมวดคิ้ว มองดูหวางหมัวมัว แล้วก็มองดูหนานหว่านเยียนที่ไม่พูดไม่จา สุดท้ายก็ยกถ้วยน้ำแกงไก่ขึ้นมาดื่มหนึ่งคำ พร้อมพูดขึ้นว่า “ข้าไม่ชอบดื่มพวกนี้ ต่อไปไม่ต้องทำอีก”

ได้ยินแบบนี้ หยุนอี่ว์โหรวรู้สึกเจ็บปวดใจ รู้ว่าที่กู้โม่หานพูดแบบนี้นั้นตั้งใจพูดให้นางฟัง กำลังพูดอย่างไว้หน้านางอย่างที่สุด ถึงไม่ได้ปฏิเสธนางต่อหน้าหวางหมัวมัว

นางกำนิ้วแน่น ความเจ็บปวดค่อยๆจางหายไป ไม่ว่าเขาจะพูดอะไร ขอเพียงดื่มน้ำแกงนี้ลงไป นางก็จะได้เข้าห้องหอกับเขา

“ที่ผ่านมาท่านอ๋องเคยชอบดื่ม ช่วงนี้ได้รับบาดเจ็บ จึงอาจทำให้ชอบรสชาติเปลี่ยนไป วันนี้ท่านชอบอะไร ครั้งต่อไปโหรวเอ๋อร์ทำให้ท่าน”

“ต่อไป?” หนานหว่านเยียนทนฟังต่อไปไม่ไหวแล้ว มองดูหยุนอี่ว์โหรวด้วยสายตาเฉียบคม พร้อมหัวเราะเย้ยพูดขึ้นว่า

“พระชายารองหยุน ข้าว่าเจ้าของความจำไม่ดี จำไม่ได้ว่าตนเองอยู่ในสถานการณ์อะไร ตอนนี้เจ้า อิสระแล้วหรือ เป็นอิสระตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมข้าถึงไม่รู้?”

เพิ่งพูดเสร็จ บรรยากาศภายในเรือนซีเฟิงตึงเครียดขึ้นมาทันที

นอกจากหวางหมัวมัว ทุกคนล้วนรู้ว่าหนานหว่านเยียนพูดหมายความว่าอย่างไร

ถึงหวางหมัวมัวจะไม่เข้าใจความเป็นมาชัดเจน แต่ก็สัมผัสรู้ว่า ระหว่างพระชายากับพระชายารองนั้นไม่ถูกกัน

นางหันไปมองดูกู้โม่หาน พร้อมพูดขึ้นว่า “ท่านอ๋อง ทางด้านเหนียงเหนียงต้องมีคนเฝ้า บ่าวขอตัวก่อน ขออวยพรให้ท่านมีความสุขในวันครบรอบวันเกิด”

กู้โม่หานผงกหัว นางหันเดินจากไป พร้อมแอบถอนหายใจ

หยุนอี่ว์โหรวถูกหนานหว่านเยียนตำหนิต่อหน้าต่อตา สีหน้าย่ำแย่มาก มองดูหนานหว่านเยียนอย่างน้อยอกน้อยใจ

“พระชายา ข้าก็แค่ ก็แค่คิดถึงท่านอ๋อง จึงออกมาจากเรือนโดย....”

ฤทธิ์ยาในน้ำแกง ไม่เห็นผลรวดเร็วขนาดนั้น ตอนนี้สีหน้ากู้โม่หานปกติ นางก็ไม่ใจร้อน แต่นางต้องคิดหาวิธีไล่หนานหว่านเยียนกับคนอื่นๆจากไป

หนานหว่านเยียนมองดูหยุนอี่ว์โหรวที่ทำให้นางรังเกียจอย่างที่สุด อย่างหงุดหงิด