“อะไรนะ!” หวางหมัวมัวสองตาเบิกกว้าง อย่างนึกไม่ถึง “ในเรือนของพระชายารองหยุนก็มีรึ เมื่อก่อนก็มีเรื่องประหลาดเช่นนี้เกิดขึ้น ในจวนอ๋องด้วยหรือเพคะ”
หยุนอี่ว์โหรวส่ายหน้า กัดริมฝีปากอัดอั้นตันใจ “เมื่อก่อนไม่มี ไม่เคยมีเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้นมาก่อน”
“ในเรือนข้า ไม่กี่วันก่อนก็มี ทว่าทุกครามีแค่หนึ่งถึงสองตัว ตอนแรกข้าไม่ได้ใส่ใจ จึงให้จ้างฮวากับบ่าวคนอื่นๆ เอาศพไปฝัง จนตอนนั้นเริ่มปรากฏเหตุการณ์เช่นนี้ ข้าจำได้ว่าเหมือน...”
จ้างฮวาแสร้งครุ่นคิด พูดต่อว่า “บ่าวจำได้เพคะ เหมือนว่า จะเป็นตั้งแต่วันที่สองที่หยีเฟยเหนียงเหนียงกลับจวนมาเพคะ!”
“แม่เจ้า! นี่มันแย่ยิ่ง!” เดิมหวางหมัวมัวหลีกเลี่ยงเรื่องพวกนี้ เมื่อได้ยินคำพูดเช่นนี้ สีหน้ายิ่งซีดลง
หยุนอี่ว์โหรวจับมือหวางหมัวมัวขึ้นมาอย่างเป็นกังวล
“หวางหมัวมัวแม้เรื่องพวกนี้อาจทำให้ท่านรู้สึกว่าไร้สาระ แต่โหรวเอ๋อร์เป็นกังวล กลัวว่าในจวนอ๋องจะมีวิญญาณชั่วร้าย เลยทำให้สัตว์มงคลตายไปมากมายขนาดนี้ ถ้าหากวิญญาณร้ายตัวนี้จะไปทำร้ายเสด็จแม่...”
หวางหมัวมัวรู้สึกหวาดกลัว มือทั้งสองสั่นเทาโดยไม่รู้ตัว
นางอายุมากแล้ว หวาดกลัวเรื่องเหล่านี้มาก จึงไม่ยอมให้มีของที่ไม่สะอาดใดๆ ที่ทำให้เกิดอันตรายต่อหยีเฟยเหนียงเหนียง
คิดจบ แววตาของนางมืดครึ้ม เอ่ยกับหยุนอี่ว์โหรวอย่างเคร่งขรึม “ต้องรายงานเรื่องนี้ ให้ท่านอ๋องกับพระชายาทราบทันที!”
หยุนอี่ว์โหรวได้ยิน บิดแขนเสื้อพยักหน้า “ตอนกำลังมาโหรวเอ๋อร์เหมือนได้ยินว่าท่านอ๋องไปเรือนพระชายา”
เมื่อกล่าวจบ นางก็มองหวางหมัวมัวอย่างลำบากใจเล็กน้อย “พวกเราผลีผลามไปหาเช่นนี้ จะรบกวนท่านอ๋องกับพระชายาหรือไม่ เดิมทีพระชายาก็ไม่ค่อย...ไม่ค่อยใคร่โหรวเอ๋อร์นัก”
หวางหมัวมัวกลับเม้มปากสีหน้าขึงขัง “เรื่องนี้สำคัญมาก ชักช้าไม่ได้! หากมีเรื่องอะไรทำให้ท่านอ๋องกับพระชายาเคืองพระทัย ล้วนเป็นความรับผิดชอบของบ่าว ไม่เกี่ยวข้องกับพระชายารองหยุนแม้แต่น้อยเพคะ!”
“ขอบใจหมัวมัว” ใบหน้าหยุนอี่ว์โหรวเผยความตื้นตัน แต่กลับเย้ยหยันในใจ
หนานหว่านเยียนไม่ยอมให้นางอยู่ดี นางก็จะไม่มีทางให้นางได้อยู่ดีแม้แต่น้อย!
......
ทั้งสามคนรวมหวางหมัวมัวมาเรือนเซียงหลินอย่างกะทันหันเกินไป เด็กๆ ทั้งสองจึงซ่อนตัวไม่ทัน จึงเปิดเผยเช่นนั้นออกสู่สายตาทุกคน
ซาลาเปาน้อยกับเกี๊ยวน้อยกลัวสร้างปัญหาให้หนานหว่านเยียนต่างหลบซ่อนตัวอยู่ในอ้อมแขนหนานหว่านเยียน
กู้โม่หานเหลือบมองหยุนอี่ว์โหรวขมวดคิ้วเบาๆ
เมื่อเช้าเขาพูดฉีกหน้านาง ไปขนาดนั้น ตอนนี้สีหน้านางซีดเซียว ดูได้รับความเจ็บปวดไม่น้อย
แต่หวางหมัวมัวที่เห็นเด็กทั้งสอง ผงะอย่างเห็นได้ชัด
ปรากฏว่าก่อนหน้านี้ไม่ใช่ภาพลวงตา แต่มีเด็กสองคนในจวนอ๋องแห่งนี้จริงๆ!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้
อ่าน ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ ตอนที่ 998 - 1,846 www.sunnewsfocus.com...
อ่านยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ ตอนที่ 998 - 1846 sunnewsfocus.com นะคะ...
ขัดใจหลายหย่าง 1. นางเอก - ก็รู้ว่าตัวเองสู้เเพ้อ๋องทุกครั้ง เเทนที่จะฝึกวิชาป้องกันตัวบ้าง เเต่ก็ไม่เห็นทำไร 2. ลูก - ก็เห็นอยู่ว่าเเม่ตัวเองทุกข์ใจที่ต้องอยู่กับอ๋อง เเทนที่จะสนับสนุนให้เลิก เเต่ยังจะให้คบกันต่อ คือพวกเอ็งจะขาดพ่อไม่ได้เลยรึไงฟะ 3. อ๋อง - รักเเต่ใช้วิธีผิด นางไม่ยอมก็ขังนางไว้ เจอผู้ชายคนไหนก็ขู่จะทำร้ายเค้า ? เป็นพระเอกที่ห่วยบัดซบ...
ใครที่คิดว่าหนานหว่านเยียนอคติเกินไป ลองย้อนไปดูสิ่งที่กู้โม่หานทำกับนางเอกในช่วงแรกๆ ว่ามันสมควรให้อภัยกันง่ายๆมั้ย...
ไม่แปลกหรอกที่นางเอกจะเกลียดกู้โม่หาน และไม่ยอมให้อภัยกู้โม่หาน ก่อนหน้านั้นหนานหว่านเยียนโดนทำร้ายทั้งกายและจิตใจมามาก โดนจับขังในเรือนเย็น ทั้งตั้งท้องลูก คลอดลูกเอง เลี้ยงเอง ข้าวที่จะกินแทบจะหาไม่ได้ พระเอกมักจะเลือกช่วยหยุนอี่โหรวก่อนนางเอกเสมอ สมควรได้รับที่สิ่งทำไว้ในอดีต นางเอกไม่ได้ทำอะไรผิดแต่โดนพระเอกกระทำมาโดยตลอด...
ดูๆ ไปแล้ว เรื่องนี้คงมีแค่ 997 ไม่ต่อแล้ว เศร้าไปสิ...
ดูๆ ไปแล้ว เรื่องนี้คงมีแค่ 997 ไม่ต่อแล้ว เศร้าไปสิ...
กลับมาอัพเดทหน่อยจ้า..แอด,😁😁...
รออัพเดทนะคะ...
ขอเรื่อง หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์...