ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 382

หยุนอี่ว์โหรวยังคงอยู่ในสภาพขวัญหนีดีฝ่อ มองใบหน้าเย็นชาของพ่อบ้านกาวค่อยๆ เปลี่ยนเป็นอ่อนโยนและใจดี

นางหวาดกลัวมากจนขนลุกชันไปทั้งตัว

นางยื่นเท้าออกไปเขี่ยร่างของเสิ่นอี่ว์เบาๆ พอเห็นว่าเขาไม่ขยับเขยื้อน หยุนอี่ว์โหรวจึงลุกขึ้นจากพื้น แล้วมองไปที่พ่อบ้านกาวด้วยความตื่นตระหนกและหวาดกลัว

“ท่านอา…กาว ท่าน ท่านฆ่าเขาเหรอ?”

ใช่แล้ว นางกับพ่อบ้านกาวเป็นญาติห่างๆ กัน

ที่นางตั้งตัวเป็นผู้มีพระคุณของกู้โม่หานได้ ทั้งหมดเป็นเพราะการแนะนำของพ่อบ้านกาว

แต่พ่อบ้านกาวนั้นลึกซึ้งคาดเดาได้ยาก ปกติไม่อนุญาตให้นางเข้าใกล้เขาทุกกรณี แต่นางรู้ว่า เขาแอบช่วยนางมามาก

พ่อบ้านกาวเช็ดกริชที่เปื้อนเลือดอย่างไม่รีบร้อน น้ำเสียงราบเรียบ เหมือนเมื่อครู่เขาไม่ได้แทงคนมีชีวิต แต่เป็นสำลีก้อนหนึ่งแทน

“พระชายารองหยุนไม่ต้องกังวล บ่าวเลี่ยงจุดสำคัญ องครักษ์เสิ่นไม่ถึงตายหรอก”

“แต่ต่อจากนี้ไป จะมีมนุษย์ผักในจวนอ๋องอี้เพิ่งขึ้นอีกหนึ่งคนแล้ว”

หากเสิ่นอี่ว์ตาย กู้โม่หานต้องโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ตรวจสอบหาสาเหตุการตาย มันจะได้ไม่คุ้มเสีย

แค่ทำให้เสิ่นอี่ว์เป็นเหมือนหยีเฟย ไม่อาจตื่นขึ้นมาได้ตลอดกาลก็พอ

พ่อบ้านกาวยังคงเรียกตัวเองว่า “บ่าว” หยุนอี่ว์โหรวก็รู้ว่าเขาไม่ต้องการพูดถึงตัวตนของเขา

นางมองไปทางเสิ่นอี่ว์ “เรื่องนี้เสิ่นอี่ว์รู้ได้ยังไง จดหมายที่เขาให้ท่าน ท่านทำลายทิ้งแล้วหรือ?”

พ่อบ้านกาวมองหยุนอี่ว์โหรวด้วยสายตาลึกซึ้งไม่อาจคาดเดาได้ “บนโลกนี้ไม่มีความลับใดๆ ครั้งนี้บ่าวช่วยท่านปกปิด แต่หากมีคนสืบได้คนหนึ่ง ก็อาจมีคนอื่นสืบได้เช่นกัน”

“บ่าวแนะนำให้ท่านตัดสินใจอย่างรวดเร็วเด็ดขาด ขุดรากถอนโคนให้สิ้นซาก”

อันที่จริงจดหมายที่เสิ่นอี่ว์ตรวจสอบคราวก่อนได้พบความจริงแล้ว แต่เขาค้นพบและทำการสับเปลี่ยนอย่างลับๆ

หยุนอี่ว์โหรวยังตั้งสติไม่ได้ นางมองร่างกายที่เย็นยะเยือกของเสิ่นอี่ว์ แล้วกลืนน้ำลาย

“ใช่แล้ว ท่านพูดถูก ข้าจำเป็นต้องตอบโต้กลับแล้ว”

“ท่านช่วยข้าปลอมลายมือของเสิ่นอี่ว์ เขียนจดหมายขึ้นมาใหม่หนึ่งฉบับ บอกว่า หนานหว่านเยียนไม่เคยช่วยใครเลย ตอนนั้นข้าเองที่ช่วยชีวิตท่านอ๋อง ตอนเด็กหนานหว่านเยียนไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเขา นางถึงขั้นมั่วโลกีย์กับคนอื่นในวันพิธีปักปิ่น!”

ตราบใดที่จดหมายยังไม่ถูกส่งออกไป กู้โม่หานยังไม่รู้ความจริง นางก็มีโอกาสที่จะกอบกู้คืนได้!

“เดี๋ยวบ่าวจะไปจัดการ” พ่อบ้านกาวโค้งคำนับด้วยความเคารพ จากนั้นมองไปที่หยุนอี่ว์โหรวด้วยรอยยิ้ม “แต่ที่บ่าวมาที่นี่ ยังมีอีกเรื่องที่อยากจะบอกพระชายารองหยุน”

“หนึ่งเดือนหลังจากนี้ ท่านอ๋องจะได้รับการแต่งตั้งให้เป็นไท่จื่ออย่างเป็นทางการ”

กู้โม่หานได้รับการแต่งตั้งให้เป็นไท่จื่อแล้วเหรอ?!

หยุนอี่ว์โหรวมีความสุขมากในทันใด แต่พอคิดอีกทีแววตาของนางก็มืดมนลงรู้สึกไม่สบายใจ “ท่านอ๋องเป็นผู้มีบุญ มีเล่ห์เหลี่ยมและทักษะในศิลปะการต่อสู้เหนือใคร การได้ขึ้นเป็นไท่จื่อนั้นเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้...”

“แต่หากเป็นเช่นนี้ หนานหว่านเยียนจะได้เป็นพระชายาไท่จื่อ ลูกนอกสมรสทั้งสองของนางจะได้เป็นจวิ้นจู่ ข้าก็จะไม่มีตำแหน่งในจวนอ๋องแล้ว”

แม้ว่านางจะคาดหวังผลเช่นนี้ แต่ตอนนี้ยิ่งคิดก็ยิ่งหวาดกลัว มองพ่อบ้านกาวด้วยดวงตาเป็นประกาย “พ่อบ้านกาว ท่านช่วยหาวิธีให้ข้าพลิกสถานะได้ไหม?”