ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 44

ถึงเวลานั้นระยะทางยาวไกล พวกนางสามแม่ลูกอิสรเสรี จะต้องอยู่อย่างมีความสุขและพึงพอใจอย่างแน่นอน

ขณะที่หนานหว่านเยียนตั้งตารอชีวิตอิสระที่กำลังจะมาถึง ก็ครุ่นคิดไปด้วย

แต่ว่าก่อนที่จะเป็นอิสระ ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องล้างแค้นให้กับร่างเดิมก่อน

หยุนอี่ว์โหรว กู้โม่หาน หนานชิงชิง......

คนพวกนี้ ล้วนเป็นศัตรูของนางทั้งนั้น นางจะไม่มีทางยอมให้คนที่ทำร้ายนาง อยู่กันอย่างมีความสุดเด็ดขาด!

หนานหว่านเยียนกับสองพี่น้องกินกันต่อนานพักใหญ่ หลังจากที่หนานหว่านเยียนรู้สึกอิ่มเล็กน้อยแล้ว ถึงได้ลุกจากโต๊ะ พาบรรดาสาวๆกลับห้องไปพักผ่อน

“ท่านแม่ วันนี้ท่านแม่เข้าวังมีเรื่องสนุกอะไรไหม?” สองมือของเกี๊ยวน้อยเท้าคางเอาไว้ ในดวงตาเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น

ตั้งแต่พวกนางเกิดมา ก็ไม่เคยเห็นทิวทัศน์ที่อยู่นอกจวนอ๋องมาก่อน ถึงแม้ครั้งนั้นจะปีนออกไปนอกกำแพงลาน ก็กล้าแค่เพียงมองจากมุมกำแพงเท่านั้น ไม่ได้เดินออกไปไกล

ดังนั้นสำหรับโลกภายนอก สองพี่น้องทั้งอยากรู้อยากเห็นและโหยหา

มือข้างหนึ่งของซาลาเปาถือถ้วยชาเอาไว้ อีกข้างก็ดึงแขนเสื้อของหนานหว่านเยียนเอาไว้แน่น “พี่สาวบอกว่า ในวังมีปีศาจที่กินคน ท่านแม่ไม่เป็นไรใช่ไหม?”

หนานหว่านเยียนยิ้มออกมา “วันๆพี่สาวเจ้าเล่านิทานอะไรให้ฟังบ้างเนี่ย ปีศาจที่กินคนมาจากไหนกัน แต่ว่าแม่เข้าวังไปในครั้งนี้ ได้นำสิ่งของกลับมาให้พวกเจ้าด้วยจริงๆ”

เด็กน้อยสองคนสอบถามด้วยความดีใจเป็นพิเศษ “คืออะไรหรือ?”

หนานหว่านเยียนยิ้มอย่างมีเลศนัย ยังไม่ทันที่นางจะเอ่ยปากอีกครั้ง ก็ได้ยินในลานด้านนอกประตู มีเสียงเอะอะดังขึ้นมา

นางเลิกคิ้วกล่าวว่า: “ของมาแล้ว แม่จะไปเซ็นรับ พวกเจ้าอยู่กันในเรือน อย่าออกมารู้ไหม?”

เด็กน้อยสองคนพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง ยืดคอมองออกไป

ด้านนอกเรือนเซียงหลิน

กงกงยิ้มให้กับอวี๋เฟิงที่กำลังปฏิบัติหน้าที่แล้วกล่าวว่า: “บ่าวรับพระบัญชามาจากฝ่าบาท มาส่งรางวัลให้กับพระชายาอี้! องครักษ์น้อย ปล่อยให้ผ่านเถอะ”

สิ้นเสียง กล่องใหญ่ลังแล้วลังเล่าก็ถูกส่งเข้ามา พูดได้ว่าเป็นภาพที่ตระการตาอย่างมาก!

ทันใดนั้น ทุกคนในเรือนเซียงหลินต่างก็ตกตะลึง พากันสงสัยว่าเกิดความผิดปกติขึ้นหูและตาของตัวเอง!

พระชายาโง่คนนั้น ถึงกับสามารถขอรางวัลจากฝ่าบาทได้?

เวลานี้ หนานหว่านเยียนก็ออกมาจากเรือน

กงกงเฒ่าคนนั้นมองเห็นพระชายาอี้ ตาเป็นประกายขึ้นมาทันที รีบก้าวเข้ามา “บ่าวคำนับพระชายาอี้ หนึ่งหมื่นตำลึงที่ฝ่าบาทประทานให้เป็นรางวัลอยู่ที่นี่หมดแล้ว ขอพระชายาโปรดตรวจดูด้วย”

พูดจบ บรรดาองครักษ์ที่ติดตามอยู่ด้านหลังของเขาก็ทยอยยกลังเข้ามาห้าลัง แต่ละลังดูแล้วล้วนมีน้ำหนักอย่างมาก

ทันทีที่กงกงเอ่ยปาก ก็สร้างความฮือฮาไปทั้งลาน!

เงินหนึ่งหมื่นตำลึง? !

หมื่นตำลึง

บรรดาบ่าวรับใช้พวกนี้ล้วนตกใจจนอ้าปากค้าง ดวงตาของแต่ละคนต่างก็จ้องมองราวกับกระดิ่งทองเหลือง ประหลาดใจอย่างมาก!

พระชายาเข้าวังไปรอบหนึ่ง ถึงกับเปลี่ยนเป็นร่ำรวยขนาดนี้แล้ว? นี่มันเงินหนึ่งหมื่นตำลึงเชียวนะ สำหรับชาวบ้านธรรมดาทั่วไปแล้ว สามารถเลี้ยงดูคนสิบชั่วอายุคนโดยที่ไม่ต้องกังวลเรื่องอาหารและเสื้อผ้า และยังร่ำรวยอยู่!

สายตาของสาวใช้และบ่าวรับใช้มากมายที่มองไปทางหนานหว่านเยียนล้วนแตกต่างออกไปแล้ว ไม่ใช่การเคารพ แต่มันเป็นการเชื่อฟังที่ขับเคลื่อนด้วยเงิน

หนานหว่านเยียนไม่ได้สนใจพวกนาง นางเปิดกล่องใบหนึ่ง แสงสว่างสีเงินข้างในทำให้นางลืมตาไม่ขึ้น

นี่คือความรู้สึกระยิบระยับแวววาวเกินทนหรือ ความรู้สึกช่างดีมากเลย!

หนานหว่านเยียนรู้สึกดีใจอย่างบ้าคลั่งในใจ แต่นางไม่ได้เปิดเผยออกมา แต่หยิบเงินออกมาจากข้างในสองแท่ง วางเอาไว้ในฝ่ามือของกงกง

“รบกวนกงกงให้วิ่งเที่ยวนี้ น้ำใจเล็กน้อย กงกงโปรดรับไว้ด้วย”

กงกงแสร้งทำเป็นปฏิเสธอย่างมีความสุข แต่ยังคงรับเงินแล้วใส่เข้าไปในแขนเสื้อ

“ขอบคุณพระชายาที่ประทานรางวัล เช่นนั้นบ่าวก็ไม่รบกวนพระชายาแล้ว!” กงกงคนนั้นยิ้มอย่างประจบประแจง ขยิบตาให้กับคนอื่นๆ ก็จากไปอย่างรวดเร็ว

หนานหว่านเยียนมองดูเงินที่อยู่ตรงหน้า ไม่เคยรู้สึกมั่งคั่งขนาดนี้มาก่อน

มีเงินแล้ว วันหน้านางจะทำอะไรก็สะดวกทั้งนั้น!

และบรรดาบ่าวรับใช้พวกนั้นมองดู ก็ยิ่งจ้องมองกันจนตาค้าง

หนานหว่านเยียนหยิบเงินออกมาจากกล่องอีกหกแท่ง แบ่งให้กับสองพี่น้องเซียงอี่ว์เซียงเหลียน แล้วก็ยัดให้กับอวี๋เฟิง

มองดูสามคนนี้อยากจะเอ่ยปากปฏิเสธ หนานหว่านเยียนส่ายหน้าแล้วกล่าวว่า “อย่าปฏิเสธ สิ่งที่ให้พวกเจ้าพวกเจ้าก็รับเอาไว้ ขอเพียงพวกเจ้าทำงานให้เรือนเซียงหลินอย่างจริงใจ ไม่เพียงแค่เงินเท่านั้น ยังมีผลประโยชน์อื่นๆอีกมากมาย ตรงกันข้าม หากใครมีใจประสงค์ร้ายถูกข้าพบเข้า ข้าหนานหว่านเยียนก็ไม่ใช่จะยั่วยุได้ง่ายๆ!”