ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 461

เสียงของฮองเฮาแผ่วเบาไม่นานก็หายไปกับสายลม แต่สำหรับหนานหว่านเยียนและกู้โม่หาน เสียงของนางยังคงก้องอยู่ในหู แต่หัวใจของพวกเขากลับจมดิ่งลง

ไม่ใช่ข้าคนเดิมอีกต่อไป และไม่มีความหยิ่งยโสจองหองแบบนั้นอีกแล้ว

คำพูดนี้ของฮองเฮา ถูกส่งออกมาจากใจแห่งความปรารถนาและความรู้สึกจริง ๆ ราวกับสตรีผู้มั่งคั่งที่ถูกกุมไว้ในกำมือ แม้ว่าจะดูเย่อหยิ่ง แต่จริง ๆ แล้วเพียงโหยหาใครสักคนที่จะเข้าใจและเข้ากับนางได้

พวกเขามองไปยังแผ่นหลังของฮองเฮาด้วยสายตาที่รับรู้ได้ถึงความรู้สึกนั้น

ขันทีมารายงานว่าฮ่องเต้ทราบว่าอาการป่วยของไทเฮาดีขึ้นแล้ว และให้พวกเขากลับไปหลังจากเข้าเฝ้าฮองเฮาเสร็จแล้ว　　

กู้โม่หานและหนานหว่านเยียนไม่ได้อยู่นาน เมื่อเสร็จแล้วก็เดินตามสาวใช้นำทางออกจากประตูวังไป

บนรถม้าขณะกลับจวน หนานหว่านเยียนนั่งพิงริมหน้าต่างด้วยหัวใจที่หนักอึ้ง สีหน้ามีความวิตกกังวล

กู้โม่หานมองไปยังนาง และในที่สุดก็เอ่ยปากทำลายความเงียบลง "ฮองเฮาเป็นผู้บริสุทธิ์ แต่พระองค์ไม่เคยแสดงความต้องการให้ใครมาสงสาร และเจ้าก็ไม่จำเป็นต้องเป็นเช่นนี้"

หนานหว่านเยียนขมวดคิ้วและกำลังคิดจะพูดตอกกลับ แต่หลังจากคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้วก็รู้สึกว่าสิ่งที่กู้โม่หาน พูดนั้นมีเหตุผล

ที่ฮองเฮามาพบพวกเขาในวันนี้ ก็ไม่ใช่เพื่อแสดงความขมขื่นต่อพวกเขา แต่เพียงเพื่อใช้วิธีของพระองค์เองเพื่อบอกกับพวกเขาว่ามีอันตรายอยู่รอบตัว

ให้พวกเขาระมัดระวังอย่าไปผิดทาง

หนานหว่านเยียนสงบสติอารมณ์ และดวงตาเย็นชากว่าที่เคยเป็นมา "ข้ารู้ ข้าแค่รู้สึกปวดใจ"

“เผชิญหน้ามาแล้วก็หลายครั้ง เจ้ายังไม่เห็นธาตุแท้ของพวกเขาอีกหรือ”

พลาดหนึ่งครั้ง รู้เพิ่มหนึ่งอย่าง บทเรียนอันมีค่านี้ลงทุนเพียงครั้งเดียวก็พอที่จะจำได้ไปอีกนาน

ในดวงตาคู่งามของกู้โม่หานมีท่าทีดุร้าย นิ้วเรียวของเขาซ้อนประกบกันและร่างกายของเขาเต็มไปด้วยกลิ่นอายอันน่าสะพรึงกลัว

"เมื่อเราเก่งกล้าแล้วเท่านั้น จึงจะสามารถหลุดพ้นจากการถูกโจมตีได้ และป้องกันไม่ให้คนอื่นต้องเข้ามาพัวพันอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว"

หนานหว่านเยียนมองไปยังทิวทัศน์ที่เปลี่ยนแปลงตลอดเวลานอกหน้าต่าง ช่างคล้ายกับสถานการณ์ในพระราชวังตอนนี้เสียเหลือเกิน

ผ่านไปพักใหญ่ นางจึงจะตอบรับเสียงแผ่วเบา " อืม "

พวกเขาต่างเข้าใจดีว่า อำนาจคือสิ่งที่พวกเขาขาดมากที่สุดในตอนนี้

หลังจากที่ทั้งสองกลับถึงจวน ต่างก็แยกย้ายกลับไปยังเรือนของตน

หนานหว่านเยียนกำลังตรวจร่างให้แก่หยีเฟยและเสิ่นอี่ว์ทีละอย่างอย่างเป็นขั้นเป็นตอน

กลับกันทางฝั่งกู้โม่หานกลับกำลังเร่งฝีเท้าของเขา

เขาไม่เพียงแต่จัดการค่ายเสินเชื่อเท่านั้น แต่เขายังถอนรากถอนโคนกองกำลังศัตรูจำนวนมากที่เขาเฝ้าสังเกตมาเป็นเวลานาน

หลายคนที่สนับสนุนกู้โม่หานตกใจเป็นอย่างมาก