ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 48

จุดประสงค์ของหนานหว่านเยียนในวันนี้สำเร็จลุล่วงแล้ว สามารถกล่าวได้ว่าได้รับชัยชนะอย่างสมบูรณ์!

ตอนนี้อยู่ดูชายโฉดหญิงชั่วคู่นี้หวานแหววปานน้ำผึ้งต่อไป ก็ไม่ได้มีความหมายอะไรมากนัก

นางระงับความสะใจเงียบๆที่อยู่ในใจเอาไว้ บนใบหน้ากลับแสร้งทำท่าทางอยากจะพูดแต่ก็หยุดเอาไว้ สุดท้ายภายใต้สายตาที่เห็นอกเห็นใจของบรรดาแขกเหรื่อ ไสหัวกลับเรือนเซียงหลินด้วยดวงตาที่แดงก่ำ

กู้โม่หานเห็นก่อนจากไปหนานหว่านเยียนยังไม่ลืมแสร้งทำท่าทำทาง โกรธจนแทบคลั่ง

เขาเป็นคนฉลาดขนาดไหน หนานหว่านเยียนก่อความวุ่นวายนี้ขึ้นมา นอกจากอยากจะสร้างปัญหาให้เขาแล้ว ไม่มีอะไรไปมากกว่ายังอยากจะแสดงอำนาจต่อหยุนอี่ว์โหรว บอกหยุนอี่ว์โหรวต่อหน้าทุกคน จวนอ๋องแห่งนี้——มีนางหนานหว่านเยียนเป็นคนดูแลจัดการ!

กู้โม่หานรู้สึกขุ่นเคืองในใจ “นางก็ไม่ลองถามตัวเองดูเลยว่าตัวเองคู่ควรจะเป็นพระชายาหรือไม่! ไม่เห็นข้าอยู่ในสายตาเลยสักนิด!”

ความโกรธแค้นใหม่บวกกับความแค้นเก่าของเขากับหนานหว่านเยียนรวมกันสั่งสมขึ้นมา เจ็ดวันเจ็ดคืนก็ไม่นับไม่ถ้วน ผู้หญิงคนนั้นมีหน้าอะไรมาประกาศอำนาจ?

เสียงของชายหนุ่มทุ้มต่ำ มีเพียงหยุนอี่ว์โหรวที่อยู่ในอ้อมแขนของเขาเท่านั้นที่ได้ยิน

ในที่สุดหยุนอี่ว์โหรวก็ปล่อยวางอารมณ์ความรู้สึกที่อับอายลงได้เล็กน้อย

อย่างน้อย ตั้งแต่ต้นจนจบกู้โม่หานล้วนเข้าข้างนางตลอด

งานเลี้ยงมงคลสมรสในครั้งนี้ถูกหนานหว่านเยียนก่อกวนจนโกลาหลวุ่นวายไปอย่างสิ้นเชิง หลี่มามาจากไปก่อนคนแรก นางต้องรีบกลับเข้าไปในวัง รายงานเรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนี้ให้กับไทเฮา......

และแขกเหรื่อคนอื่นๆก็ทยอยออกจากงานไปหมดแล้ว งานมงคลสมรสกลายเป็นเรื่องตลกไปเลยโดยตรง

และหนานหว่านเยียนก็กลับเข้าไปในลานด้วยความ “น้อยใจ” เพิ่งมาถึงก็อดที่จะกุมท้องหัวเราะขึ้นมาไม่ได้

นึกถึงท่าทางที่เดือดพล่านเป็นไฟของกู้โม่หาน นึกถึงท่าทางตกตะลึงไม่อยากจะเชื่อของผู้หญิงร้ายเงียบไร้เทียมทานคนนั้น หนานหว่านเยียนหัวเราะจนน้ำตาไหลออกมา ขณะที่ตบต้นขาไปก็กุมท้องไปด้วย “โอ้ย ไม่ไหวไม่ไหว ตลกมากจริงๆฮ่าๆๆๆๆ นี่มันช่างสะใจมากจริงๆ!”

หยุนอี่ว์โหรวนังตอแหลคนนี้ ตอนงานเลี้ยงในวังวางอุบายให้นางทุกที่ หากไม่ใช่ว่าตัวเองฉลาดมากพอคงถูกนางกลั่นแกล้งไปนานแล้ว ยังมีกู้โม่หานที่เอะอะก็บีบคอนางคนนั้นอีก!

วันนี้ยิงธนูดอกเดียวได้เหยี่ยวสองตัว รับรองว่าจะทำให้คืนนี้พวกเขาโกรธจนนอนไม่หลับแน่นอน!

บ่าวรับใช้ที่อยู่ในลานมองเห็นนาง บนใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

พระชายานี่คือ......โกรธจนเสียสติแล้วหรือ?

ก็ไม่น่าแปลกใจ เดิมทีหนานหว่านเยียนก็ไม่ได้รับความโปรดปรานอยู่แล้ว ตอนนี้กู้โม่หานยังแต่งงานกับหยุนอี่ว์โหรวที่เป็นคนรักอีก และพระชายาก็รักท่านอ๋องอย่างสุดซึ้ง คืนนี้ยังต้องรับผิดชอบพิธีแต่งงานของคนรัก ก็ไม่รู้ว่าได้รับความกระทบกระเทือนทางจิตใจขนาดไหน

ทุกคนมองดูหญิงสาวด้วยสีหน้าท่าทางซับซ้อน บอกไม่ถูกว่าคือความเห็นอกเห็นใจหรือว่าเยาะเย้ย

และเด็กหญิงตัวน้อยสองคนที่สังเกตเห็นความเคลื่อนไหว ก็วิ่งตามกันออกมาจากในห้อง ด้านหลังยังมีสุนัขตัวใหญ่สองตัววิ่งตามมาด้วย

เมื่อเห็นว่าหนานหว่านเยียนมีอารมณ์ผิดปกติ เกี๊ยวน้อยก็วิ่งเหยาะๆมาตลอดทาง ใบหน้าเล็กปูดขึ้นมาด้วยความโกรธ เอ่ยปากด้วยเสียงออดอ้อนที่ดุร้าย: “ใครเป็นคนรังแกท่านแม่ของข้า!”

ซาลาเปาเพียงแค่ติดตามอยู่ด้านหลังนางอย่างกระหืดกระหอบ “คือ คือใคร!”

หนานหว่านเยียนมีความสุขจนยิ้มไม่หุบ ไม่ต้องพูดถึงเลยว่าตอนนี้ในใจของนางรู้สึกสบายขนาดไหน แต่เห็นได้ชัดว่าเด็กน้อยสองคนนี้เข้าใจผิดไปแล้ว นางโบกมือไปทางนังหนูน้อยสองคน “ไม่มีเรื่องเช่นนั้น ใครจะสามารถรังแกท่านแม่ของพวกเจ้าได้ล่ะ?”

เด็กน้อยสองคนไหนเลยจะเชื่อคำพูดของนาง

ทุกคนต่างก็บอกว่า ท่านแม่แยกทางกับท่านพ่อ ไม่ว่าอย่างไรก็รู้สึกเสียใจทั้งนั้น

ซาลาเปายื่นมือออกมาก่อน ตบหลังของหนานหว่านเยียนเบาๆแล้วกล่าวด้วยคำพูดจริงใจความหมายลึกซึ้ง “ท่านแม่ ท่านอย่าไปถือสาผู้ชายห่วยๆคนนั้นเลย นางฟ้าอย่างท่านแม่ของเรา มีผู้ที่ตามจีบวิ่งตามอยู่ข้างหลังมากมายอยู่แล้ว!”

เมื่อหนานหว่านเยียนได้ยิน ก็ยิ่งมีความสุขมากขึ้น “คำพูดนี้ใครเป็นคนสอนเจ้า?”

“พี่สาว!” ซาลาเปาไม่ประสีประสา นางก็ไม่รู้ว่าคำพูดนี้หมายความว่าอย่างไร แต่นี่คือสิ่งที่พี่สาวเคยพูดเอาไว้ไม่ผิดแน่นอน!

หนานหว่านเยียนพึมพำในใจ เกี๊ยวน้อยคนนี้ไปเรียนรู้คำศัพท์สมัยใหม่พวกนี้มาจากไหนกันแน่?

เกี๊ยวน้อยก็ทำหน้ามุ่ยเช่นกัน ยื่นมือเล็กออกไปลูบศีรษะของหนานหว่านเยียน

“ท่านแม่อย่าร้องไห้ ข้ากับซาลาเปาแล้วก็เผ็ดไม่เผ็ดจะอยู่กับท่านแม่ตลอดไป ไม่อยู่กับคนชั่วนั่นหรอก!”

ได้ยินคำพูด สุนัขตัวใหญ่สองตัวดูเหมือนจะฟังเข้าใจ เดินวนอยู่รอบกายหนานหว่านเยียน หางใหญ่ส่ายไปมาไม่หยุด ลำคอส่งเสียงคำราม “โฮ่งๆ” ออกมา

หนานหว่านเยียนรู้สึกพูดไม่ออกบอกไม่ถูกเล็กน้อยทันที นางยื่นมือไปแตะปลายจมูกของเกี๊ยวน้อย

“แม่สบายดี! จะไม่สบายใจได้อย่างไร? เด็กดี แม่จะไปทำปิ้งย่างให้พวกเจ้า พาพวกเจ้ากินปิ้งย่างฉลองกัน!”